Zwemmen met wilde dolfijnen

Zwemmen met wilde dolfijnen. Eindelijk is het dan zover … dolfijnen in onze eigen baai. We zitten nog te ontbijten als wij het blijde nieuws horen, weten niet hoe snel we de laatste broodkorsten in onze mond moeten proppen, springen in de auto, komen er halverwege achter dat we helemaal geen snorkelspullen bij ons hebben, rijden snel weer terug en een paar minuten later liggen we in het water.

De dolfijnen zwemmen in formatie

Het is toch nog een behoorlijk stuk zwemmen. Zeker een kwartier flink doorpeddelen met onze flippers. En ook hier is het op z’n Twents ‘onmeunig’ diep. De stroming is sterk en soms heb je helemaal niet het gevoel dat je vooruitkomt. We horen de dolfijnen niet piepen zoals laatst in open zee en zien ze ook niet ‘spinnen’, springen of ademhalen maar richten ons op de overige snorkelaars die we af en toe kunnen zien als we drijvend op een golf omhoog gaan. Waar zij zijn, verwachten wij de dolfijnen aan te treffen. En jawel, daar zijn ze. Ze zwemmen in formatie.

Slapende dolfijnen

Gisteren heb ik een foto gezien van slapende dolfijnen en gelukkig herken ik dat nu. Met respect dobberen de mensen erboven, niemand die ze opjaagt of uitnodigt voor een spelletje. In formatie bewegen de dieren zich over de bodem van de zee, in formatie gaan ze in een bepaalde hoek omhoog, halen tegelijk adem en in formatie laten ze zich weer zakken. Af en toe maakt een kleintje zich los van de groep, schiet als een speer omhoog, geeft een leuke salto weg en schiet weer terug naar de veiligheid van de groep. Ook lijken er dolfijnen als ‘verkenners’ of ‘wachters te zijn aangesteld. Zij slapen niet maar lijken te waken. Deze ervaring is zo compleet anders dan in Zwemmen met Dolfijnen.

Wat moeten wij ons beheersen

En steeds vaker komt er een clubje los van de groep dat zijn eigen gang gaat maar wel in de buurt van de slapende groep blijft.  Deze losgekomen groepjes zwemmen hoog boven de slapers, zo hoog dat ze net onder de snorkelaars zwemmen. Ze komen zo dichtbij voor en naast je zwemmen dat mijn vingers beginnen te jeuken. Wat zou ik ze graag liefdevol willen aanraken of mij laten meevoeren aan die rugvin die mij toelacht maar wat mag ik dat niet van mijzelf.

We gaan mee in de dolfijnen-energie

Op vele momenten voelen wij ons meegenomen in hun energie, en terwijl twee dolfijnen pal voor ons zwemmen, voelen wij dat wij zonder enige moeite of spierkracht met hen meezwemmen als waren wij een van hen. Na anderhalf uur lijken de dolfijnen weg te zijn. We gaan glunderend het water uit, danken het universum en genieten de hele dag na. Hier zijn we voor gekomen.