Smullen als Cleopatra

Van Ellen en Sandra hebben wij een paar jaar geleden een druif gekregen. Niet één druif, niet een tros druiven maar een druifstok, oftewel een wijnstok. Deze druif heeft de mooiste zonovergoten plek toebedeeld gekregen waarover De Zomerhof beschikt. Vanaf het middaguur vertoeft onze druif, gelijk zijn vriendjes in Frankrijk, onafgebroken in de zon. De godganse dag. Tot deze ondergaat achter de rij bomen, een kleine 300 meter verderop. Met meer zon dan op dát plekje hadden wij onze nieuwbakken bewoner niet kunnen verblijden.

Liefdevol moed inspreken

In het begin moest ie wat wennen. Leek ie niet goed aan te slaan. Het eerste jaar had ie nodig om te overleven. Maakte ie geen nieuwe blaadjes aan maar stond ie, zoals gezegd, te overleven. We hebben ‘m gekoesterd. Telkens wat extra water gegeven. Zelfs een beetje Rescue in het water … tegen de schrik, de doodsangst van het verplanten. Telkens wat extra liefde ingesproken: “Jeetje, dapper ding! Wat doe jij het goed!”

Het tweede jaar werden wij beloond met blaadjes. Heel veel frisse jonge zachte blaadjes. En heel voorzichtig een extra uitloper.

Een goedbedoelde poging

Het derde jaar werd onze liefde beloond met nog meer blaadjes en een goedbedoelde poging een trosje te vormen. Goed bedoeld. De intentie was er. De tros niet. En al helemaal geen druif.

Liggend als Cleopatra

En nu komt het … het vierde jaar … dat is NU!
Vorige week nog ging ik even kijken bij onze rising star. Ik keek mijn ogen uit! Wat een blad, en …. wat veel trosjes! Overdadige trossen in de dop! In gedachten zag ik rijke trossen met druiven op de fruitschaal, in de koelkast, aan de picknicktafel buiten, ik zag ons al liggend als Cleopatra op onze chaises longues, proevend van de weldadige rijke oogst. Ik zag ze mij eten als op het plaatje: decadent een hele tros boven mijn hoofd en dan maar happen.
Wat een rijkdom, wat een vooruitzicht! Ik voelde het druivensap al overvloedig langs mijn kaken stromen. Zo rijk aan vocht, zo heerlijk zoet.
Ik watertandde bij het idee.

Telkens even controleren

De afgelopen week ga ik bijna dagelijks even bij onze druif kijken. Is het niet een pietsje te warm voor onze robuuste rank? Misschien toch nog wat water geven … gewoon voor de zekerheid? Stel je voor dat ie niet genoeg water kan verzamelen om zijn heerlijke druifjes mee te kunnen vullen! Dan zouden we krentjes krijgen … tja, op de foto ziet het er toch anders uit.

Vandaag wordt het nieuwe paardenhooi voor de ezeltjes gebracht. De boer rijdt zijn trekker met aanhangwagen het weiland in.
Mijn oog valt op onze groene lieveling. Ik kan ‘m nu al wel opvreten. De gedachte alleen al aan die heerlijke dr …..

WATTTT?

IK kan ‘m wel opvreten?

Dit is niet het werk van een achterlijke tuinman. We hebben er niet eens een.
De honden hoef ik ook niet te verdenken.
Nathalie, hoewel geen groene vingers, zou het echt niet zo aanpakken.

Beteuterd bekijk ik de restanten van wat vanmorgen nog onze weelderige bloeiende en groeiende trots van De Zomerhof was.
Hoe heeft dit kunnen gebeuren?

En nu pas zie wat hieraan is voorafgegaan: het schriklint rond onze groene lieveling is kordaat doormiddengehapt!
Zie ik daar een afdruk van een ezelgebit op dat lint?!?
En wie heeft daar die afdruk achtergelaten?
Welke onverlaat heeft bezield om dat lint als floss te gebruiken?

Zeven paar veel te lange oren wijzen mijn kant op.
Aha, ik begrijp het. De kudde speelt solidair.
Maar waar is die achtste dan?

In mijn ooghoek zie ik Elif. Ze wendt haar hoofd af.
En nog net zie ik hoe ze mijn laatste kostbare tros in wording schaamteloos tussen haar kiezen vermorzelt.

 De kaalgevreten weelderige bloeiende en groeiende tro(t)s van De Zomerhof:

Wil je zelf leren hoe je met je dieren kunt praten? Tip: doe het wel beter dan ik dat doe: E-book met tips, inclusief video- en audiomateriaal. Alles gratis. Geen kleine lettertjes.