29/1/2011 Mens-etende haaien: Voor de zekerheid toch maar een To-Do-lijstje voor vertrek gemaakt. Op die van mij staan 32 punten voor de komende twee dagen. Nog 48 uur te gaan dus dat moet lukken. We hebben een oproep geplaatst op ons besloten forum voor oudcursisten van de cursus Communiceren met Dieren als back-up voor als Villa Achterwerk half februari gaat draaien.
Wat is daar weer fijn op gereageerd! We hebben vier oud-cursisten die de kinderen met al hun vragen graag schriftelijk te woord willen staan. Wat een gouden mensen verzamelen wij toch om ons heen. Dank u Universum! Zojuist nog even naar het dorp geweest om nog wat inkopen te doen. Aangereden intact eekhoorntje dat midden op de weg ligt, raap ik op. Voor in de vriezer. Voor de hondjes. ’s Avonds begeleid ik het diertje naar het licht.
Haaien met volle buiken
Zo vlak voor vertrek begint de ernst van onze trip tot ons door te dringen. De onderwaterfilmpjes die wij hebben gezien, waren prachtig, snorkelend tussen de doflijnen. We waren meteen verliefd. Geen moment drong toen tot ons door hoe
d i e p het daar moet zijn geweest. Misschien durven wij er niet eens in als het zo diep is. Durven we vanaf de kant alleen naar de dolfijnen te zwaaien … Beiden doodsbenauwd voor haaien. We raken van de gilzenuwen in een lachstuip … wat gaan we nou toch weer doen …
Mens-etende haaien
Kijk, en als je zoiets met anderen deelt, dan komen uit leedvermaak meteen de grappen los:
Moeder haai en dochter haai zwemmen naar de kust. Daar zien ze een groep badgasten. Moeder haai zegt: “Kom
maar kind, we zwemmen eerst een paar rondjes om ze heen en dan eten we ze op.”. En zo geschiedt. Moeder en dochter zwemmen om de mensen heen en eten ze daarna lekker op. Met haar buikje vol, vraagt dochter aan moeder: “Mam, waarom moesten we er eerst een paar keer omheen zwemmen?”. Moeder: “Uitgescheten zijn ze veel smakelijker”.
