Tijdens onze befaamde stilteweken, trekken we elke avond de natuur in om op een prachtige plek met elkaar te mediteren. Zo ook gisteravond.Na een regenachtige dag was het gelukkig droog geworden, waardoor we gewapend met meditatiematjes en dekentjes in stilte op pad gingen. Om te… Mediteren tussen koeien
Mediteren tussen koeien
Na een klein halfuurtje lopen waren we aangekomen bij een open plek in het natuurgebied, waar een kudde Herefordkoeien op hun gemak stond te grazen. Ja, dat leek een prima plek. Mediteren en tegelijkertijd luisteren naar het malen van hun kaken.
Ik gebaarde de deelnemers van de stilteweek een plekje voor zichzelf op te zoeken, zodat we daar de avond al mediterend door konden brengen.
Tot zover ging alles goed. Iedereen was geïnstalleerd. De koeien keken vanuit hun ooghoeken wat we aan het doen waren en aten vrolijk door.
Toen ik bijna gewekt werd door mijn eigen gesnurk, hoorde ik Yolanda ineens met volle vaart omhoog schieten.
Wat bleek? Er stond een grote stier door een omgevallen boom naar haar te staren, ongeveer drie meter bij haar vandaan. En als ik zeg staren, dan bedoel ik niet zomaar staren. Ongelooflijk, wat een hilariteit. En dat terwijl we niet met elkaar mogen praten in de stilteweek.
Al fluisterend maakte Yolanda ons duidelijk dat ze al een vluchtroute had gespot. Uiteindelijk draaide de stier zich om en liep verder terug naar de kudde.
Na uitgeschuddebuikt te zijn, lieten we ons weer ontspannen in het gras zakken. Zalig dit. Gewoon om één te worden met de natuur. Wie wil dat nu niet?
Ik had het nog niet gedacht of Nimda schoot als een raket omhoog! Wat bleek? Een koe liep al grazend op haar af en had flink de pas erin. Zo flink, dat Nimda haar spullen bij elkaar graaide en veilig tussen ons in kwam zitten.
Wat hebben we gelachen!
En ach, lachen is toch ook een vorm van meditatie?
Voor ons was het een waarheid als een koe.
Nathalie
