Kunnen dieren lasten van mensen overnemen?

Kunnen dieren lasten van mensen overnemen?
We ontvingen onlangs onderstaand bericht van Carla. Carla heeft een tijd geleden de Brontaal van de Dieren op De Zomerhof gevolgd. Ze schrijft: ‘Ik had beloofd een ervaring met jullie te delen die ik laatst tijdens een meditatie had. Eigenlijk hoort hier voorafgaand even een stukje geschiedenis. Dit stukje gaat over Gizmo. Gizmo was mijn aller eerste kat welke ik uit het asiel haalde toen ik 2 dagen samenwoonde. Ik heb met Gizmo echt altijd een hele speciale band gehad. Tuurlijk hou ik van al mijn dieren die ik heb en gehad heb.
Maar dit was echt anders…’

Bijzonder, intens contact met mijn kater

Hij was waar ik was. Hij kwam alleen binnen als ik hem riep en niet als mijn (ex) partner hem riep. Hij was toen al communicatief. Wij hadden boven de kattenbak staan. Ik was alleen thuis op een avond en het was al donker. Gizmo liep te zeuren…en te zeuren… Ik snauwde een beetje dat hij echt niet meer buiten kwam nu het donker was. Dit ging even zo door. Ik lag languit op de bank voor de buis en Gizmo kwam bij mij. Ik keek goed…Zag ik dit goed? Hij zat gewoon gehurkt op mijn benen te plassen en keek achterom naar mij met een beledigde blik aan zo van: Dan had jij maar mij moeten luisteren. Dan had je geweten dat je de deur naar boven dicht gedaan had en ik niet naar de kattenbak kon. (Ik zie het echt nog zo voor mij)

Ik besluit de knoop door te hakken en voor mij en mijn dieren te kiezen

Na een relatie van 10 jaar waarvan ik al een aantal jaren ongelukkig was heb ik mijn relatie verbroken. Dit was een zeer traumatische tijd omdat er dingen met mij zijn gebeurd die niet door de beugel konden. We hadden nog een koopwoning samen en allemaal dieren waardoor ik dus niet meteen mijn koffers kon pakken. (Als je ex dreigt je witte herder de keel door te snijden weet je wel hoe laat het is) Ik kon dus niet anders dan blijven tot ik een plekje voor mezelf EN mijn dieren had. Deze rottijd heeft 4 maanden geduurd. Toen had ik eindelijk een plekje voor mijzelf. Dit was november 2006. Hier begon ook het enorme verdriet en woedde proces.

Dierenartsonderzoek wees niets uit

Eerst zag ik nog niks aan Gizmo… Maar op een gegeven moment werd Gizmo wat ziekjes, hij werd mager en raakte wat aan de diarree. Ik ben heel wat dierenartsen met hem af geweest… Hij heeft allerlei onderzoeken gehad… En hij werd maar zieker en zieker. Voor 8 september 2007 stond er een vakantie naar Ierland gepland. Ik was sinds ik bij mijn ex was nooit op vakantie geweest en Ierland fascineerde mij altijd al. Ik had eigenlijk geen zin i.v.m Gizmo maar mijn huidige man en mijn ouders vonden dat ik gaan moest. Ik had dit verdiend. Mijn moeder zou die week wel in ons huis trekken en voor de dieren zorgen.

Gizmo gaat sneller achteruit

We hebben een prachtige week gehad. Regelmatig naar huis gebeld hoe het daar ging. Alles ging goed! Mijn vader haalde ons van Schiphol en had wat te melden. Gizmo was die week nog harder achteruit gegaan. Ze wilde mij niet ongerust maken die week. Onderweg werden wij ongerust opgebeld door mijn moeder. Het ging erg slecht met Gizmo. Of we alsjeblieft wilden opschieten want hij was al met een proces bezig. We hebben er zo tegen aan gereden. Toen we aankwamen kwam mijn moeder van boven om de deur open te doen voor ons. Ze was zo onderste boven want Gizmo was echt vlak voor wij thuis kwamen overleden (echt minuten werk). We zijn er nooit achter gekomen wat hij nou mankeerde. Onderzoeken wezen niks uit.

Kunnen dieren lasten van mensen overnemen?

Ik heb zelf altijd het gevoel gehad dat Gizmo er onderdoor is gegaan door mijn verdriet. Dat hij mij gevoelens zich op de 1 of andere manier opgeslagen heeft. Als mijn lichaam er zo`n afknapper van gehad heeft wat moet dat dan met zo`n klein lichaampje… Tot op de dag van vandaag mis ik Gizmo nog altijd vreselijk en laat ook af en toe nog wel een traan.

Mediteren

Dinsdag morgen besluit ik te gaan mediteren. Ik zet de muziek op van Om Mani Padme Hum – Original temple buddhist mantra version omdat ik deze op de laatste dag van de cursus bij jullie zo fijn vond. Ik dwaal af zak dieper en dieper weg… Ik probeerde eigenlijk een beetje contact te zoeken met Carmen, onze ragdoll poes. Maar zakte nog verder weg en verloor het contact. Even was daar niks…helemaal niks. Knap voor mij die altijd druk in haar hoofd met van alles bezig is.

Spontaan contact met mijn overleden kater

En toen gebeurde het volgende. Zo vanuit het niets rolde het beeld van Gizmo voorbij met de woorden: ‘Ik neem jou niks kwalijk.’ Ik werd hier zo door overrompeld dat ik in huilen uitbarstte. Er gebeurde namelijk nog wat… Iets wat ik nog nooit gevoeld heb. Mijn hart werd helemaal warm… Die warmte begon zich uit te stralen over mijn hele borstkas zo mijn armen in. Dit was zo ontzettend intens. Zo intens. Ik bedankte Gizmo voor dit bijzondere voorval. Kreeg ook nog door dat hij mij buiten mijn 2 andere gidsen om mij gaat helpen met het contact leggen met dieren. Ik ben met een glimlach de meditatie uit gegaan. Dat warme gevoel in mijn hart heeft nog lang geduurd na de meditatie. Nu ik dit typ, voel ik de stroom weer. Sinds gisteren stroomt de energie van mijn hart weer.

Ik heb na de meditatie meteen mijn man gebeld omdat ik compleet overdonderd was…”

Heb jij net zo’n bijzonder verhaal meegemaakt als Carla? Of raakt dit verhaal jou ook diep in je ziel aan? Reageer dan op dit artikel. Zo kunnen we met elkaar onze ervaringen delen en elkaar blijven inspireren.