Getraumatiseerde ezel

Getraumatiseerde ezel

Getraumatiseerde ezel. Julia is een ezeltje dat al sinds 2006 bij ons woont. Bij ons in de kudde van eerst 9, en toen 8 ezeltjes. In een stabiele kudde waar al 6 jaar geen mutaties hebben plaatsgevonden, afgezien van het overlijden van Luna in 2008. Julia is goede vriendinnen met Jolie. Waar Jolie is, is Julia. De mate waarin Julia afhankelijk is van Jolie, is vele malen groter dan omgekeerd.
Jolie gaat daarom gemakkelijker mee op ezelwandeling zonder Julia dan Julia zonder Jolie.

Getraumatiseerde ezel

Maar zelfs met Jolie erbij, wil je Julia niet mee hebben. Ze schrikt van alles en iedereen, is overal bang voor en kan zelfs zo panisch worden dat je echt met twee voeten goed op de grond moet blijven staan om haar aan het touwtje vast te kunnen houden.

Wandeling met Julia

Ik heb dat zelf aan den lijve ondervonden toen ik, om ze te trainen in zelfstandigheid, alle ezeltjes ook per stuk voor korte rondjes met mij meenam. Zonder metgezelletje (dus een andere ezel erbij) was het wel extra spannend voor sommige dieren. Die hadden soms best moeite om te moeten vertrouwen op een mens en niet op een collega-ezel.

Blinde paniek

Zo ook met Julia. Op een bepaald moment liepen we over de weg en hoorden Juul en ik ritselen in de bosjes. Gewoon een merel die zijn kostje bij elkaar aan het scharrelen was, zo zag ik, en zo meldde ik Julia. Maar Julia geloofde mij niet. Met geen woord. Zeker niet toen we tien meter verderop vanuit datzelfde bos door een grote wilde Berner Sennen werden aangeblaft.

Geen vertrouwen in dit mens

Juul zegde onmiddellijk alle vertrouwen in mij op en wilde er vandoor. Wat dacht ik nou. Dat ze bang was voor een mereltje? Nee natuurlijk niet! Het was die wilde hond die haar de stuipen op het lijf had gejaagd en die ik als leider van de kudde, bij wie zij zich veilig had moeten kunnen wanen, had moeten zien.

Verlamd van schrik

Juul dus eerst met vier benen de lucht in. Met mij aan haar touwtje vast. Met mij als haar blok aan het been. Ze kon niet verder dan het touwtje.
De paniek was groot. Ze stond bijna verlamd van schrik. Als ik haar los had gelaten, was ze over de drukke weg zo naar huis geklepperd. Als ze dat huis had gehaald natuurlijk en niet eerst was aangereden.

Adem in, adem uit

En omdat ze zo ontzettend sterk was en aan het touwtje trok waar we beiden aan vast zaten, moest ik al mijn vaardigheden inzetten om geaard te blijven. Niet zelf in de schrik te schieten. En terwijl Juul de meest bizarre capriolen uithaalde om mij naar huis te krijgen, dacht ik louter aan mijn voeten. Denken aan de aarde. Denken aan mijn voeten die in de aarde wegzakken. Denken aan het touwtje dat ik in alle rust vasthoud. Diep ademhalen. Diep naar mijn buik ademhalen. Goed gecentreerd blijven staan. In alle rust. Met een ezel aan het touwtje die zelfs in is voor een salto om mij maar van mijn plaats te krijgen. Denken aan mijn voeten. Diep blijven ademhalen. Hartslag normaal houden.
Visualiseren dat Julia en ik samen stapje voor stapje langzaam naar huis wandelen. Visualiseren dat onze ademhaling tegelijk opgaat. In alle rust … adem in, adem uit. Adem in, adem uit.
Puur geconcentreerd op het ezeltje en op mijzelf. Geen oog voor mensen die ons aankijken, voor fietsers die ons passeren voor auto’s die ons voorzichtig voorbij rijden. Louter oog voor Julia en voor mij. Louter gefocussed op een veilige thuiskomst.

Veilig thuisgekomen

Ik kan je zeggen dat ik hard gewerkt heb die vijf minuten. En dat ik op een bepaald moment echt wel even heb getwijfeld of ik dit zou kunnen volhouden of dat Julia het in haar paniek het van mij zou winnen.
Maar ik heb volstaan en de paniek overwonnen. Maar daarmee was ik er niet.
We zijn na 20 minuten veilig thuisgekomen. Het was zeker geen gemakkelijke wandeling. Absoluut niet.

En de tijd daarna hebben we Julia natuurlijk ook helemaal niet meegegeven met mensen die kwamen om met een ezeltje te wandelen. Dat zou volstrekt onverantwoord zijn geweest.

Misschien licht in de duisternis?

Nu wij zulke bijzondere ervaringen hebben opgedaan met de Engelenessence voor bange en onzekere dieren, ga ik de proef op de som nemen met Julia. Vandaag heb ik haar voor het eerst behandeld met het parfum dat wij ook hebben gebruikt voor de dieren uit de verhalen Angstige kat en Onzekere hond.

Juul ging op de loop toen ze mij met het flesje Engelenessence zag aankomen. Maar toen Marijn ertussen stond, kon ik Juul over de rug van Marijn behandelen met de parfum.

En hoe is het afgelopen?

Kijk, dat is dus de vraag. Ik zal je bij dit verhaal op de hoogte houden van de ontwikkelingen die Julia ondergaat. Gezien de reacties in de andere twee verhalen, heb ik goede hoop. Goede hoop dat het ooit nog wel eens goed komt met Julia.
Het zou haar leven zoveel plezieriger maken. Leven als een angsthaas is geen lolletje.

Julia was voor allerlei dingen bang. Ook voor onze superlieve geduldige ezelhoefbekapper Hans.
Als hij het erf op kwam, verstopte Julia zich in doodsangst achter een paaltje in het uiterste puntje van de wei.

Een paar weken was Julia met de essence door ons behandeld en toen Hans weer kwam, waren we eigenlijk vergeten hem hiervan op de hoogte te brengen.
Maar dat hoefde ook niet. Hij kwam zélf met grote verbaasde ogen binnen: “Wat is er met háár gebeurd?”
Hij had haar dus gewoon kunnen bekappen en had geen enkel probleem met haar gehad.
Juul was van haar angsten af.

De behandeling met Engelenessence heeft haar vruchten afgeworpen. Daarom willen we jou graag helpen. Als jij een angstige kat, hond, paard of ezel hebt, kun je de Engelenessence in onze webshop proberen.

Of je leest eerst twee andere ervaringen:
dierentolk.nl/angstige-kat
dierentolk.nl/onzekere-hond

Wil je iets weten over het communiceren  met dieren? Over visualiseren en zo contact maken met je dier? Download dan nu onze Gratis tips om zelf met je ezel, paard, hond of kat te praten! We geven geen garantie dat je dier als een radiografisch bestuurbaar autootje naar je luistert, maar wel dat jij het communiceren met  dieren bij ons kunt leren.

Over de schrijver
Mijn naam is Mieke Zomer. Ik werk als dierentolk. Ik ben ondernemer bij De Zomerhof, auteur van het boek Dieren-Sprekend als Mensen, moeder van Sanne, vriendin van Nathalie. Ik heb het HEAO afgerond, ben vervolgens in de zakenwereld terechtgekomen en van daaruit rolde ik bij toeval in het communiceren met dieren. Het is mijn missie om mijn vak Dierentolk aan een breed publiek bekend te maken. Hiermee werk ik niet alleen mee aan het creeren van een betere toekomst voor veel dieren. Met het geven van de cursussen in het communiceren met dieren en het babyfluisteren, help ik vrouwen een liefdevolle en krachtige plek innemen in onze Nederlandse samenleving. Een samenleving waarin wat mij betreft de mannelijke kwaliteiten en de ratio zwaar worden overgewaardeerd. De wereld veranderen. Meer gevoel, meer hart: mijn missie, mijn passie.
Erna
Door

Erna

op 18 Jul 2023

De ezelsnoetjes hebben een nieuw tehuis, alleen is het nu heel moeilijk waar ze nu wonen. Door de droogte is stro en hooi heel erg duur.!!! Ik ben terug in Nederland. Mis mijn dieren elke dag Fleur, Ijor, Rosa en Jasmijn. Zo zie je maar mooi verhaa….

De Zomerhof
Door

De Zomerhof

op 19 Jul 2023

Hai Erna, ik kan me voorstellen dat je ze enorm mist! Heel erg moeilijk lijkt me dat.. En ja, die droogte daar.. dat zal ook niet gemakkelijk voor ze zijn. We wensen jou in ieder geval veel sterkte in het gemis!

Erna
Door

Erna

op 18 Jul 2023

Beste Mieke, Zojuist las ik voor de eerste x de mailing van Ton, mijn ex echtgenoot aan jou. Het is iets uit 2013, nu 10 jaar later zijn de ezelsnoetjes geadopteerd en wonen nog steeds in Portugal in de Alentejo. De baas (Ton) heeft de ezelsnoetjes …

Ton Nieuwland
Door

Ton Nieuwland

op 22 Jul 2014

Een reactie op ons verhaal van 21 november 2013. We hebben uiteindelijk een oplossing gevonden in de koeienstal van onze buurman, een van zijn stallen was op 7 km afstand van ons huis. Hier was een stal vrij naast een paar pinken, en later een koe met een te vroeg geboren kalf. Nee, het was zeker geen ideale situatie, maar het afspenen was voor Ijor al erg aan de late kant. Hij was toen bijna 1,5 jaar, en groter dan zijn moeder. Het voordeel was nu dat Jasmijn (8 maanden) met haar mee kon. Dit bleek wel een gouden greep, alleen in zo'n stal was Ijor zeker vereenzaamd. Ze konden er achteraf niet buiten, erg jammer, maar een voordeel was wel dat ze niet ver weg waren, zodat we ze 2x per dag konden voeren en de stal verschonen. Erg vervelend was dat Jasmijn koeienluis kreeg, heel vervelend om te bestrijden. Het was echt afzien. De laatste week zagen wij Jasmijn triest worden, we hebben ze meteen de volgende dag naar huis gebracht, wat een feest. Ze liepen meteen de paardentrailer in, en thuis gekomen renden ze meteen naar hun moeders. Ze renden door de wei, 4 benen van de grond, helemaal blij, en de moeders ook. Wel geleerd dat ze heel verbonden blijven met hun moeder. Als we uit wandelen gaan kunnen we gerust de veulens los laten. Soms blijven ze een eind achter, dan plotseling krijgen ze in de gaten dat hun moeder te ver weg is, ------ rennen geblazen, liefst voorbij mer de achterbenen in de lucht schoppend, even uitkijken. Ook laten we alle 4 de ezels vaak los in het natuurgebied bij de Oceaan, altijd feest, vooral Ijor rent dan rond. Ja, het is altijd wel feest als ze op pad zijn.

Nathalie Steffens
Door

Nathalie Steffens

op 23 Jul 2014

Aaaah, wat een (uiteindelijk) heerlijk bericht! Zoals je het beschrijft zie ik het gewoon voor me. Wat een vrolijkheid, wat een vrijheid. Heeerlijk! We wensen jullie nog veel feestelijk plezier!

Ton Nieuwland
Door

Ton Nieuwland

op 21 Nov 2013

Ola ......, We hebben 2 katten (Sally en Moppie) 4 ezels (Rosa, Fleur, Ijor en Jasmijn). We zijn er de hele dag mee bezig, we proberen een aangename sfeer voor de ons en de dieren te maken. We hebben zelf al heel wat avonturen met de dieren meegemaakt, en daarom extra leuk om op deze site te lezen. Het gedrag is elke dag weer verrassend. Nu zijn we bezig om voor de 2 veulens (18 en 8 maanden) een plek te vinden waar ze 2 maanden apart van de moeders kunnen, dat valt hier niet mee. Wij proberen voor de dieren een 5 sterren situatie te creëren, maar hier denken veel mensen daar anders over. Blijft een prachtig avontuur om naar oplossingen te zoeken.

Mieke Zomer
Door

Mieke Zomer

op 21 Nov 2013

Ola Ton, veel succes met jullie missie. Wie weet tref je hier een lezer. Maar jullie zitten niet in 'Ola' Nederland, begrijp ik? Heerlijk om te lezen dat jullie een *****-oplossing gaan vinden voor jullie veulens. Chapeau! Zou het trouwens een optie zijn om het veulen van 8 maanden nog eventjes bij moeders te houden? Veel paarden- en ezelveulens overleven het op het nippertje als ze op die leeftijd van hun moeder worden gescheiden. Vandaar mijn vraag. De veulens die wij hadden aangekocht, gingen op een leeftijd van ten minste 12 maanden bij de ouders weg. Eerder wilden we ze hier niet hebben. Het is maar een idee hoor. Kijk maar wat goed voelt voor je.

Mieke Zomer
Door

Mieke Zomer

op 20 Nov 2013

Een paar weken terug was de hoefbekapper hier. Hij herkende Julia bijna niet. Begreep niet waarom ze opeens zo ontzettend rustig was terwijl ze altijd panisch was voor zijn bekappersschort - wat wij altijd gekscherend zijn charmante rokje noemen. En toen schoot ons het verhaal van de essence te binnen. Hans stond perplex.

Mieke Zomer
Door

Mieke Zomer

op 08 Aug 2013

Laura behandelt Julia vanmorgen. Dat gaat erg goed. Julia laat zich gemakkelijk benaderen.

Mieke Zomer
Door

Mieke Zomer

op 05 Aug 2013

Ik ben een heleboel, maar geen vriendinnetje meer van Julia. Ze gaat voor me op de loop, wil niets van me weten en voelt zich niet op haar gemak als ik met mijn flesje bij haar in de buurt kom. Ook de tweede poging begin van de avond loopt op een fiasco uit.

Mieke Zomer
Door

Mieke Zomer

op 30 Jul 2013

Julia kijkt me wel argwanend aan en wil niet naar de stal komen. Maar met wat muesli voor haar en de anderen, kan ik haar over haar ergste angst heen helpen. Eenmaal op ‘het plaatsje’ voor de stal, kan ik haar gemakkelijk benaderen. Eerst spray ik wat Engelenessence op mijn handen en bestrijk ik alleen haar boeg. Daarna kan ik haar hele romp aaien. Als ze naar ‘het dijkje’ gaan, loopt ze in vertrouwen rakelings langs me heen.

Mieke Zomer
Door

Mieke Zomer

op 27 Jul 2013

Julia blijft ook bij mijn tweede benadering op de eerste dag achterdochtig. Kom ik te dicht bij haar in de buurt dan maakt ze zich uit de voeten. Voor de volledigheid meld ik dat Julia al zeven jaar bij ons woont met een vaste vriendin in een stabiele kudde. We hebben al die jaren geen enkele druk op haar gelegd in de hoop dat haar angst vanzelf zou afnemen en dat haar vertrouwen zou groeien. Helaas heb ik de ezeltjes door omstandigheden de afgelopen zes maanden nauwelijks gezien. Ik kan me dus voorstellen dat ik een - zo goed als - vreemde voor haar ben.

Reactie plaatsen