De (gewezen) verzorgster, ik noem haar voor het gemak An, wilde graag dat ik met deze poes ging communiceren, omdat zijzelf gedroomd had over de kat.
Met dit verzoek had ik wel eerst wat moeite, omdat de poes 10 jaar geleden bij An haar ouders vandaan was gegaan. Uit zichzelf. Niet dat ik moeite had om met haar te willen communiceren, maar omdat ik natuurlijk niet wist wat er met poes gebeurd is nadat ze weg was gegaan. Stel je voor dat ze een andere verzorgster had? Privacy staat hoog in het vaandel bij ons, de Zomerhof.
Toch voelde het uiteindelijk wel goed om contact te maken, de poes liet zich immers niet voor niets zien in de droom van An.
In deze droom droomde An onder andere ook over dierentolken. Ik zag dit dan ook als een boodschap/teken.
En het klopte inderdaad. De poes liet mij weten dat ze vorig jaar in het najaar, na een lang en zeer gelukkig leven, de aarde heeft verlaten en afscheid is gaan nemen van An. Maar omdat An de boodschap niet helemaal begreep is poes in een droom gekomen, zodat An een dierentolk zou raadplegen. Zodat de boodschap alsnog duidelijk doorgegeven kon worden.
Poes was vroeger bij An aan komen lopen en bleef een tijdje. Maar omdat An zelf een druk gezin had én al meerdere katten in huis had, had ze haar ouders gevraagd of zij poes wilden verzorgen.
De ouders hebben met liefde poes in huis genomen. Ook poes voelde zich op haar gemak bij de ouders.
Totdat poes op een dag vond dat het tijd was om verder te trekken.
De verzorgers, An en haar ouders, vreesden 10 jaar geleden het ergste.
Poes vertelde mij, dat ze bij de ouders een tijdje bleef omdat de vader ziek was. Maar toen de energie té heftig werd voor poes ging ze verder met haar avontuur.
Totaal niet uit egoïsme, maar poes wist dat ze niks meer kon betekenen voor deze mensen. Haar taak in het gezin én bij de ouders was volbracht.
Poes liet mij een plaatsnaam weten waar zij toen terecht is gekomen.
Daar heeft ze in het begin, net zoals bij An gebeurd was, een tijdje in een tuin vertoefd. Ze kreeg eten van deze mensen. Toen het kouder werd mocht ze ook binnen komen.
Poes is tot op het laatst van haar leven bij deze kinderloze mensen gebleven. Deze mensen hielden van poes alsof ze hun kleinkind was.
Poes voelde dat het niet meer nodig was om anderen te gaan bijstaan, ze was bij deze mensen thuis.
Nadat poes was overleden is ze afscheid gaan nemen van An. Ze voelde namelijk dat An een schuldgevoel had, omdat ze poes toentertijd naar haar ouders heeft gebracht.
Poes verzekerde haar dat het gegaan is zoals zijzelf het graag had gezien. En dat ze, juist door de liefde die An voor haar had, een heel fijn leven heeft geleid. Zonder verplichtingen. Eigen keuzes hebben mogen en kunnen maken. Liefde is immers ook los kunnen laten.
Poes heeft veel herkenbare details verteld over de periode dat ze zowel bij An, als bij haar ouders woonde. Zoals, onder andere, hoe zij altijd op het bed zat en dan op een speciale manier naar An keek. Poes vertelde me daarbij aan welke kant An sliep.
Daarnaast liet poes mij een uil zien, die wegvloog. Ook op het einde van onze communicatie liet poes mij nog een wegvliegende vogel zien.
An vertelde mij dat ze, de dag voor mijn contact met poes, tegen iemand vertelde dat ze zo graag eens een uil zou willen zien.
De vogel op het laatst van ons gesprek was symbolisch: daar An in een moeilijke periode zit en niet goed weet welke kant ze op moet, laat poes weten dat ze nu écht voor haarzelf mag gaan kiezen en niet meer hoeft toe te staan dat ze geleefd wordt. Ze is als het ware vrij. Zoals de vogel, die vrij wegvliegt.
Poes had verder ook nog een andere boodschap voor An. An was op een tweesprong in haar leven beland en door deze boodschap weet ze welke kant ze op mag en kan gaan.
Terwijl poes en ik bijna aan het einde waren gekomen van onze communicatie krijg ik het volgende beeld te zien:
poes zit op het bed waar An op slaapt. Ze kijkt op die speciale manier naar An en springt vervolgens door het raam naar buiten.
De reactie van An: ‘Nu moet ik weer huilen….Tranen van liefde en dankbaarheid en ook wel een stukje gemis omdat we nooit echt afscheid in het leven konden nemen….in die droom een soort van wel….’
Uiteraard ben ik poes dankbaar voor deze mooie communicatie. Hierbij hebben poes en ik vooral An kunnen helpen. Nu kan poes haar zielenreis voortzetten. Haar taak als deze poes is nu echt volbracht hier op aarde.
