‘Help, mijn kat gaat in de badkamer liggen, krimpt ineen en na enkele tijd wordt hij weer ontspannen.. Buik is ontspannen. Dit doet hij sinds kort en ik ga me er toch wel ongerust over maken. Ik ben echt even in de stress nu en weet niet goed hoe ik hem kan helpen.’
De vrouw weet dat een lichamelijk probleem uitgesloten moet worden, dus een gang naar de dierenarts is verder ook geen probleem. Alleen merkt ze eigenlijk ook wel aan de kat dat iets lichamelijks hoogstwaarschijnlijk niet de hoofdoorzaak is daar de kat verder heel fit is, goed eet en drinkt, en gewoon voor zijn knuffels komt.
En al voelde ik zelf wel buikkrampen bij de kat, loop ik niet graag op de zaken vooruit, dus kijk ik dat tijdens de communicatie altijd goed na.
Al meerdere keren heb ik met deze kat contact mogen maken. Onder andere met de vraag of hij het buiten struinen mist. Een van mijn eerste vragen aan hem is dan ook, of hij het nu wel begint te missen. Maar de kat verzekert mij dat dit niet het geval is.
Aan de kat vraag ik, of hij me wil laten zien hoe hij de badkamer ingaat en hij mij zijn spanning wil laten voelen. En wat er dan door zijn koppie heen gaat.
Op het moment dat ik dit vraag ligt hij ontspannen bij een raam naar buiten te kijken. Toch heeft hij er geen problemen mee om mij die situatie te laten ervaren. Hij wil immers ook maar wat graag van dit ongemakkelijke gevoel af. En wellicht dat zijn vrouwtje hem daar ook nog bij kan helpen.
Ik ervaar hoe hij zich voelt op zulke momenten. Laag bij de grond blijft hij dan, met de staart tussen de benen rent hij snel de badkamer in om daar dan gestrest te blijven zitten.
Ik ervaar zowel lichamelijke stress, als mentale stress bij de kat. Buikje voelt gespannen aan.
Wat ik verder voel is dat schuin onder hen mensen wonen die veel lawaai maken. Ruziën, zo lijkt het wel. De badkamer ligt het verst van die energie vandaan.
De verzorgster liet me het volgende weten: ‘toen ik die dag aan zijn buik zat reageerde hij 1 x met een pijnlijk geluid. En het klopt dat die mensen momenteel veel ruziën of lawaai maken.’
De kat kijkt sinds kort ook met grote ogen naar buiten, meestal voordat hij de badkamer in vlucht.
Hij laat me weten zich echt héél veilig te voelen in die kleine ruimte. Daarbij komt dat de vloer heerlijk warm aanvoelt, wat fijn is voor zijn buik.
Ik kijk de organen na. Daarbij valt het me op dat de kat een lichte alvleesklierontsteking heeft. Acute ontsteking moet ik meteen aan denken.
De vrouw was uiteraard van plan daarmee naar de dierenarts toe te gaan. Maar daar de pijn na onze communicatie wegbleef heeft ze er eventjes mee gewacht.
Ik heb naderhand weer contact gehad met de kat en inderdaad, de ontsteking kon ik nergens meer ontdekken. Ook liet de vrouw me weten dat hij totaal geen pijnlijke buik meer had.
De energetische behandeling die ik hem tijdens het contact heb gegeven is bij deze kat dus voldoende. Gelukkig. Want zoals bij veel katten is bij deze kat een gang naar de dierenarts altijd een stressvolle gebeurtenis.
Samen met de kat kijk ik naar buiten, zodat ik wellicht kan ontdekken waarom hij steeds met grote ogen naar buiten kijkt. Het enige wat ik kan ontdekken is een hondje dat blaft. Een vragende blaf, geen waakse blaf. Op momenten dat de kat al gespannen is klinkt dit geblaf onheilspellend in zijn oren, zo laat de kat me weten.
De kat had overigens op die stressvolle momenten eerst helemaal niet in de gaten waarom hij grote ogen opzette. Nu we er samen nogmaals naar kijken wordt het voor de kat ook duidelijk, dat het om het blaffen van die hond gaat.
De verzorgster heb ik geadviseerd om elke ochtend een beschermlaag om de kat heen te visualiseren zodat de (negatieve) energie niet zo heftig bij hem binnen komt.
Het laatste bericht wat ik van de verzorgster heb mogen ontvangen is dat het hartstikke goed gaat met de kat. Hij is wel nog eenmaal de badkamer ingevlucht, maar dit was binnen een tijdbestek van twee weken. Dus écht waar een hele verbetering.
Een kat met een lieve, oplettende verzorgster die het super goed heeft in huis. Nee, het buiten struinen hoeft voor hem echt niet meer!
Nadat de verzorgster het eerste verhaal had gelezen op facebook kreeg ik nog een geweldige update van haar over deze schat:
Hij is zo gelukkig en leuk nu. Voorheen kon hij, als ik hem iets te lang naar zijn zin aaide, nog wel eens slaan met zijn poot.. Doet hij nooit meer!
Sterker nog, hij vraagt zelfs aan bezoek om geaaid te worden. Stoppen ze; dan mauwt meneer gewoon, haha.
Hij rent vaak als een gek door het huis, echt zo leuk om te zien.
Mijn vriend noemt hem ‘de Keizer van de ………..’ haha.. En zo gedraagt hij zich ook.
