Soms kan een communicatie heel warrig zijn. Ik schrijf altijd op wat ik binnen krijg. Meestal kan ik het wel sturen, zodat het goed leesbaar is voor de verzorger/verzorgster, maar soms is het dier zelf zó in de war dat de communicatie van de hak op de tak lijkt. Dit noteer ik dan wel in diezelfde volgorde omdat het dier dit dan niet voor niets zo door blijft geven.
Zo was dat ook met deze lieve, maar o zo onbegrepen hond.
Dat wil zeggen: de vrouw des huizes begreep de hond als geen ander, maar de man interpreteerde de hond z’n gedrag helemaal verkeerd, waardoor er wrijving binnen de roedel ontstond en de hond dus niet meer wist welke kant het op moest.
De man wilde eigenlijk de hond in laten slapen, omdat er in zijn ogen geen land mee te bezeilen was. De hond vertoonde agressief gedrag en werd zelfs als gevaarlijk betiteld. De vrouw probeerde de man duidelijk te maken dat de hond gewoon zo reageerde omdat hij, en ook andere mensen, hem verkeerd begrepen.
Als laatste redmiddel schakelde de vrouw ons in om erachter te komen waarom hij ogenschijnlijk zo agressief was. Al wist de vrouw het zelf ook wel, maar ze hoopte dat haar man het van een vreemde wel wilde aannemen.
En gelukkig deed hij dat uiteindelijk ook. Al was hij eerst zeer sceptisch. Er kwamen echter zoveel herkenbare dingen tijdens de communicatie naar voren, dingen die ik als dierentolk helemaal niet kón weten, dat de man er niet meer omheen kon. Ja, er was daadwerkelijk met zijn hond gecommuniceerd.
Toen ik de hond uitnodigde om met me te komen communiceren wilde hij er in eerste instantie niks van weten. We hadden wel al contact, maar de hond had zo’n houding van: ‘er wordt toch alleen maar door vrouwtje naar me geluisterd, niemand gelooft me.’ Enz.
ik moest hier wel een beetje om lachen en toen de hond me vragend aankeek vertelde ik hem dat ik het een beetje vond lijken op zelfmedelijden, de manier waarop hij zich gedroeg. En dat hij er veel beter aan deed om dit medelijden om te gaan zetten naar positieve energie. Dat hij dan véél meer kon bereiken.
Gelukkig wilde de hond dan toch wel met mij babbelen.
Omdat de hond echt best wel heftig kan reageren op bepaalde situaties heb ik eerst gecheckt of er niks neurologisch met hem aan de hand was. En al ben ik geen dierenarts, toch kon ik niks neurologisch ontdekken. Ondanks dat zijn geboorte niet geheel vlekkeloos was verlopen. Tijdens het nakijken merkte ik namelijk, dat de hond ontzettend lang in het geboortekanaal is blijven steken.
Wel heb ik tegen de vrouw gezegd dat, mocht ze het niet vertrouwen, ze er toch goed aan zou doen een dierenarts te raadplegen.
De hond vertelde 100 uit. Hoe graag hij wilde dat zijn ruimte gerespecteerd zou worden, vooral door de man en de andere hond in huis.
Hij liet me voelen dat hij zeer onafhankelijk wilde zijn en er totaal niet mee om kon gaan wanneer hij gedomineerd werd. Hij had wel een leider nodig, dat besefte hij wel, maar hij wilde gewoon véél meer ruimte om dingen zelf te kunnen en mogen doen.
Wandelen vond hij zalig, maar hij had telkens het gevoel véél teveel in het gareel te moeten lopen én teveel te moeten opletten op de andere roedelleden. Hij wilde zo graag gewoon z’n eigen gang kunnen gaan.
Zijn lichamelijke energie was zó hoog dat hij zichzelf soms in de weg liep. Dus vroeg de lieverd me ook of zijn mensen wat meer konden ondernemen met hem.
En zo waren er nog veel punten die in zijn ogen verbeterd kon worden.
Samen met de vrouw hebben we een behandelplan opgesteld.
Ook heeft de vrouw een Bach bloesemremedie laten samenstellen door de Zomerhof.
De vrouw heeft me al die tijd op de hoogte gehouden van de vorderingen. En o, wat ben ik trots op de mensen dat de hond mocht blijven leven en ze er volledig voor zijn gegaan.
De hond zal nooit een makkelijke meegaande hond worden, dat hoeft ook niet. Is ook niet de bedoeling. Je krijgt immers het dier wat je op dat moment nodig hebt en voor de vrouw was dit wel héél duidelijk. De hond is haar helper geworden, begeleidt haar in de keuzes die ze maakt. Ze heeft me verteld dat ze een héél andere richting is opgegaan met haar leven, dankzij de hond.
De mensen en hun honden zijn nu echt gelukkig!
