Animal communicator uit Amerika

Animal Communicator uit Amerika.
Charlatans heb je in elke beroepsgroep. Helaas ook in de onze. In die van de wereld van het communiceren met dieren. Ik kan me een workshop herinneren die ik volgde, een paar jaar geleden. Om op mijn vakgebied op de hoogte te blijven, blijf ik workshops volgen bij collega’s. En zo belandde ik in Doetinchem waar een bekende animal communicator uit Amerika was uitgenodigd om een workshop te komen geven. Met klem vermeld ik hierbij dat het niet ging om Martha Williams, Carol Gurney of Penelope Smith.

Fotomodel, danseres én animal communicator

Deze dame was niet alleen animal communicator maar ze was ook fotomodel, danseres en ze had in de hitlijsten gestaan.

Voor mij verklaarde haar modellenwerk meteen waarom er opeens zo’n achterlijk hoog percentage mannen op haar workshop verscheen. Zoveel mannen kwamen er bij mij nooit … ;-) Maar goed. Ze had ook een mooie score aan inschrijvingen op haar workshop. Het moeten er een kleine 40 zijn geweest.

Animal communicator uit Amerika

Amerikanen pakken het doorgaans groot aan.
Nou dat deed deze dame ook.
Bij binnenkomst op het terrein, was het eerste dat we zagen, een soort van pamflet met daarop: PRIVATE BATHROOM en dan de naam van Mevrouw de Animal Communicator vermeld. Deze privéplee moet ze dus bedongen hebben in haar voorwaarden.
De organisator had ook haar eigen toilet.
En de 40 deelnemers het andere.

Mevrouw de Animal Communicator en de boerenschuur

Hierop had ze qua outfit niet helemaal gerekend. Ze was gekleed in een prachtig doorschijnend gewaad van blauwe zijde, haar gezicht bedekt met glitters. Prachtig opgemaakt, valse wimpers … het haar massief in de lak.
Heus. Ze had zo uit Holiday on Ice gestapt kunnen zijn.

Mevrouw de Animal Communicator praat live met dieren

Omdat zij dol was op de camera én op publiek, leek het of ze bij elk dier een soort van commercial aan het maken was. Bijna verrukt streelde ze de dieren, nam ze op de hand, tilde ze in de lucht, om maar te laten zien hoe dol ze op die dieren was. Ze tuitte haar gebotoxte lippen, knipperde met haar lange valse wimpers. Zich heel erg bewust van de 40 paar ogen die naar haar keken.

Kat wil blauwe gordijnen

Als eerste kwam een echtpaar binnen. Met op hun arm een kat.
Mevrouw de Animal Communicator ging en publique een gesprek aan met die kat.
“Ik zie blauw. Ik zie de kleur blauw. Ik zie heel duidelijk de kleur blauw”.
Het echtpaar keek elkaar aan met vraagtekens in hun ogen.
Blauw? Nee, sorry, dat herkennen wij niet.

“Ik zie heel duidelijk blauwe gordijnen”.
Nee, het spijt ons, dat herkennen wij niet.

“Hebben jullie ooit blauwe gordijnen gehad?”
Nee, eigenlijk nooit. We hebben niks met blauw.

“Ja, nu zie ik het goed! De kat wil graag blauwe gordijnen”.

Applaus uit de zaal.
Kat verlaat de zaal.
Volgende dier.
Een hond.
Volgende dier.
Een konijn.

Vooral creactief zijn in het verdraaien

En zo volgde het ene na het andere dier waarbij Mevrouw de Animal Communicator telkens een draai gaf aan weer een nieuw hersenspinsel waarbij ze de indruk wilde wekken dat ze werkelijk in gesprek was met een dier.
Het was op zijn minst kwalijk te noemen wat er die dag gebeurde.
Niet alleen stelde Mevrouw de Animal Communicator het hele communiceren met dieren door deze gang van zaken in een kwaad daglicht, ze leerde de deelnemers bovendien dat je gewoon creatief moest zijn in het verdraaien van je antwoorden. Net zo lang draaien tot het je het juiste antwoord had gegeven.

Contact met Mevrouw de Animal Communicator

Ik was echt gekomen om iets nieuws te leren maar helaas zat ik de hele dag met gekromde tenen mijn tong af te bijten.
Hierop besloot ik dat ik ’s avonds de organisator en Mevrouw de Animal Communicator zou contacteren. Ik zou ze eerst mailen en dan bellen. Maar helaas, beiden stonden niet open voor een gesprek en wilden helemaal niets weten van mijn bezwaren.

Bezwaren die ik niet alleen voor mijzelf uitte maar eigenlijk nog meer voor al die mensen die met elkaar een kleine vijftienduizend euro bij elkaar hadden gelegd om van deze vrouw te leren hoe je kon communiceren met dieren.

Misschien is het Engels wat te moeilijk voor jou

Toen ik de organisator na heel lang bellen dan eindelijk aan de lijn had, vertelde ik dat ik die eerste dag eigenlijk helemaal niets had geleerd over het communiceren met dieren en dat aan de oefeningen geen touw viel vast te knopen. Dat mijn medecursisten er niets van hadden begrepen die hele dag en ik eigenlijk ook niet.
Hierop kreeg ik de volgende uitleg van de organisator: “Tja, de één pikt het sneller op dan de ander. Ik had er geen problemen mee. Misschien is het Engels wat te moeilijk voor jou.”

Ik wilde mijn punt maken

Ik wilde het tweetal niet in voor schut zetten voor de hele groep mensen. Ook wilde ik niet als een betweter overkomen en daarom bood ik aan om de volgende ochtend drie kwartier eerder te komen om samen mijn bezwaren door te nemen en tot een oplossing te komen. Zo zouden mijn medecursisten er niets van merken en zo zou alles toch nog met een sisser kunnen aflopen.

Die volgende ochtend was ik er drie kwartier eerder en bleef ik wachten en wachten maar beide dames waren te ‘druk’ met belangrijker zaken en lieten zich niet zien. Niet aan mij in elk geval.

Het verkwanselen van de kunst

Toen de tweede dag begon, kon ik eindelijk de organisator aan haar mouw trekken. Ze deelde mij mee dat ik niet langer welkom was op deze cursus en dat ik de helft van het cursusgeld zou terugkrijgen.

Maar daarom ging het mij niet. Het ging mij niet om MIJN geld, maar om het geld van al mijn medecursisten. Het ging mij om het verkwanselen van de kunst in het communiceren met dieren. Het ging mij om de volksverlakkerij die hier plaatsvond!

Dus ik bleef.

Ik zag het ene na het andere schandaal gebeuren

Ik zag tv Gelderland arriveren die een reportage maakte.

En hoe mediageile Mevrouw de Animal Communicator bijna soppend in de camera kroop.

En hoe het tv-programma met haar opnames ongeveer een uur, anderhalf uur van onze duurbetaalde cursus wegsnoepte. Hoe zij daar met een schildpad praatte en een net zo gênant plaatje neerzette als ze de hele twee dagen al had gedaan.

En het ergste nog … hoe al die cursisten zich onbewust vreselijk lieten beetnemen door deze mevrouw die duurbetaald was overgevlogen uit Amerika en van wie ze een heleboel hadden geleerd behalve het communiceren met dieren waarvoor ze toch waren gekomen.

De apotheose was het slotstuk van de workshop

Tijdens de eindoefening was het de bedoeling dat iedereen dansend in een kring ging staan waarbij Mevrouw de Animal Communicator zich sensueel dansend in de kring begaf waarbij zij de mannen in het gezelschap onder de klanken van opzwepende muziek voor de laatste keer dat weekend opwarmde met haar bevallige lijf.

En zo kwam het einde van de workshop in zicht

Zo zag ik 30 vrouwen teleurgesteld naar huis gaan.
De tien mannen waren aan hun trekken gekomen. Die hadden volop aandacht gehad van deze dame. Hun ego was aanzienlijk gegroeid.

Ego werkt niet in het Communiceren met Dieren

Maar helaas voor deze heren … Het laatste dat je nodig hebt tijdens het communiceren met dieren, is een ego. Juist het ego zorgt er in je communicatie vaak voor dat je ernaast zit, dat je niet zuiver met een dier in gesprek bent, dat je wordt afgeleid door twijfels of verzinsels.

Dus jammer voor de heren … op korte termijn hebben zij een fijn weekend gehad, ook al hebben ze wat betreft het communiceren met dieren niks opgestoken … ook op de lange termijn worden zij er uiteindelijk niet wijzer van.

Dierentolk Mieke Zomer

Voormalig Medium van het jaar – tja, de een pikt het sneller op dan de ander
Voormalig tolk/vertaler Engels – misschien is het Engels te moeilijk voor jou

Zou jij willen leren communiceren met dieren? Pak dan ons e-book Gratis Tips om zelf met dieren te kunnen communiceren mee. Of schrijf je in voor onze Cursus Communiceren met Dieren.