Medische misser bij de dierenarts

Oerdomme fouten. Ken je ze? Van die fouten die je pas jaren later durft te bekennen? En dan nog alleen maar met het schaamrood op je kaken? Nou, hier komt er een. Mijn toenmalige baas is overleden. Geheel los van dit verhaal overigens. En de mensen van die kat, wonen 200 km verderop. Plus het verhaal dateert van ruim 30 jaar geleden. Kijk, dan durf ik wel.

Ik ben 18 jaar als ik als dierenartsassistente werk bij een gerenommeerde dierenartsenpraktijk in Heemstede. Het is 1979. Ik leg de dure raskat op de behandeltafel. Ze is zacht en flexibel. Ik moet oppassen dat ze niet uit mijn handen glijdt. Mijn baas heeft haar net gesteriliseerd in de operatiekamer en daarom is ze nog onder narcose. Twee vliegen in een klap, moeten de mensen hebben gedacht: we laten onze poes steriliseren en dan kan ze meteen ontvilt worden. Lees hier hoe mijn medische misser bij de dierenarts zich voltrok.

Het ontklitten van een kattenvacht

Op mijn tafel ligt dus een kat. Zojuist gesteriliseerd en mijn taak is nu om haar vacht te ontklitten. De mensen die de kat hebben gebracht, zeggen dat ze zich niet laat kammen. Dat het altijd een hels karwei is en dat de poes zich losvecht. Tussen haaksjes: jaren later heb ik als dierentolk een gesprek gevoerd met een langhaarkat waarbij het kammen ook altijd zoveel problemen gaf. Ik heb het verhaal over deze kat opgenomen in mijn boek Dieren – Sprekend als Mensen met als titel Niet Pluis.

De kattenvacht is gaan vervilten

Het kammen is nu een makkie voor mij. De kat ligt in katzwijm en is een gemakkelijke prooi voor mijn kam en scheerapparaat. Ik merk dat ik heel voorzichtig moet zijn tijdens het kammen. Veel stukken vacht zijn al vervilt en dat betekent dat er heel grote plakkaten vacht van de kat loskomen. Onder die plakkaten is de huid verstikt geraakt. Trek ik net iets te hard een klit of zo’n plakkaat los, dan lijkt de huid eronder zelfs een stukje mee te scheuren. En zo’n plakkaat hangt in verhouding nog aan een paar haartjes aan de kat.

Jeetje, wat moet die kat een pijn hebben gehad met zo’n vacht, bedenk ik mij nu. Vergelijk het eens met je eigen haar. Als er iemand aan een pluk haar trekt, doet het niet eens zo zeer. Maar als ze aan 1 of 2 haartjes trekken, doet het veel meer pijn. Hetzelfde geldt natuurlijk voor zo’n kat waar die zware vervilte plakkaten aan relatief een paar haartjes aan de huid hangen.

De hals en schouders van de kat kammen

De kat verkeert nog in diepe slaap als ik toe ben aan de hals en schouders. De buik, rug en zijkanten heb ik klaar. Dat was gemakkelijk. Nu ben ik toe aan het moeilijkere werk. Daar waar ik kan, gebruik ik de kam, soms het scheerapparaat en heel soms, als ik er echt niet meer bij kan omdat er gewoon geen ruimte is omdat het vilt rechtstreeks tegen de huid ligt, gebruik ik de schaar.

De kat ziet er niet meer uit

Ik ben inmiddels zo ver dat de berg vilt die van de kat af komt, groter is dan de kat zelf. Verschrikkelijk, wat ziet dat beest eruit. Op veel plaatsen helemaal kaal. Daar waar ze helemaal kaal is, zien bepaalde stukken eruit als een schaafwond. Op andere plaatsen lange plukken vacht. Hier en daar geschoren. De kat is echt niet om aan te zien.
Ik pak ook de viltberg op. Oef… ik schat in dat zelfs het gewicht van de kat is gehalveerd. Mijn hemel, wat moet die kat aan gewicht extra hebben meegedragen.

Medische misser bij de dierenarts

En dan valt mijn oog op een stukje ‘iets’ dat aan een stuk viltplakkaat hangt. Goh, wat gek, ik heb het niet eerder gezien. Ik pak het stukje vilt en bestudeer het ‘iets’. Huh? Het glanst. He? Het is licht vochtig. Getver! Het lijkt wel een stukje huid! Het is een langwerpig stukje van ca 1,5 cm doorsnee. Oh jakkes het IS huid! Waar komt dat nou vandaan?

Hoe kan dit in hemelsnaam zijn gebeurd?

Ik schrik mij drie keer in de rondte. Waar komt dit stukje huid vandaan? Mijn hart gaat sneller kloppen. Het zweet breekt me uit. Ik bekijk de kat. Nee, het kan niet van de kat zijn. Ik draai de kat om. Til alle pootjes op. Til de staart op. Bestudeer de kop en de hal….
Oh, verschrikkelijk. Oh, wat is dit erg …. Hier zit een gapend gat van 1,5 cm. Ik kijk recht tegen het spierweefsel aan! Ik moet bij het wegknippen van het viltplakkaat in de nek, ook een stukje vel hebben meegeknipt. Oh, wat een drama! En die kat, zo onder narcose gaf natuurlijk geen krimp. Die liet alles gebeuren!
Hoe vertel ik het mijn baas? Hoe vertel ik het die mensen? Dit is een regelrechte ramp.
Mijn leven heeft opeens geen zin meer.

Laconieke baas

Bijna huilend, loop ik bibberend op mijn baas af. Hoe ga ik hem dit vertellen? Hoe valt dit uit te leggen? Ik heb nog wel zo voorzichtig gedaan! Het was ook de eerste keer dat ik een kat ontklitte. Ik had het ook allemaal maar zelf moeten bedenken hoe je dat deed. Geen uitleg. Gewoon: hier, een kat. Deze moet ontklit worden. Wist ik veel dat dit kon gebeuren. De volgende keer zou ik echt nooit meer een schaar gebruiken!
Mijn baas reageert nogal laconiek. Oh, Mieke, niks aan de hand, ik verzin wel iets.

Hoezo, niets aan de hand, bedenk ik bij mijzelf. Die mensen zullen woest zijn als ze horen dat een of andere kattenslager die zich vermomt als dierenartsassistente hun kat heeft ontklit!

Twee vliegen in een klap

Ik bedenk dat ik allerlei ‘belangrijke’ werkzaamheden achter te doen heb, als de kat ’s middags wordt opgehaald. Maar op een of andere manier moet het zo zijn dat ik wel de assistente ben die de kat overdraagt aan haar mensen. Als zij komen, sta ik er dus bij en hoor ik wat mijn baas zegt over de verminking die ik hun kat onbedoeld heb aangebracht. Ik ben hem ontzettend dankbaar dat mijn baas mij redt maar het gemak waarmee hij dit smoesje uitspreekt …. hoe vaak zou hij zichzelf of zijn assistentes uit zo’n penibele situatie hebben moeten redden?

Door het raam heen zie ik de mensen bijna huppelend, kat onder hun arm, het pad af lopen naar de auto. Ik zie hoe blij en opgelucht de mensen naar huis gaan. Oh, wat hebben ze een fijne dierenarts. Zo opmerkzaam en oplettend. Eentje die je niet het vel over de neus haalt. Nee, die zelfs als je er niet om vraagt je kat onderzoekt op verdachte dingen en ingrijpt waar nodig. Gewoon bij de prijs in. Fijn dat die tumor in haar nek nu ook meteen is weggehaald. Twee vliegen in een klap? Nee, wat zeg ik, drie vliegen!

—————-

Heb jij ooit, net als ik, iets heel doms gedaan met betrekking tot een dier?
Lucht hier je hart als je daaraan behoefte hebt. Niemand kan jou veroordelen. Simpelweg omdat die ander op dat bewuste moment niet in jouw schoenen stond. Je hebt met de beste intenties gehandeld, en nu weet je beter. Toch?