Liefde is loslaten...

Wat een ongelooflijk mooi verhaal lieve Nathalie en Mieke. Jullie mogen trots zijn op de hele situatie. Ik hoop dat Liza en Mees dit ook goed kunnen verwerken. Liefs voor jullie allen!

Wat een lessen die geleerd moesten worden zeg, heel bijzonder. Maar wat ik nog het allermooiste vind is dat Sjim zo'n bijzondere reis heeft mogen maken om uiteindelijk op de plek te belanden waar hij het meest thuis hoort.

Zo de tranen lopen bij mij ook. Dit is het mooiste wat een mens kan doen voor zijn dier maar het is enorm moeilijk. Sjimmie heeft het heel goed bij jullie gehad en zal dat ook zeker bij Joke hebben. Dikke knuffels voor jullie Nathalie en Mieke!

Lieve Mieke en Nathalie, op facebook zag ik dat Sjimmie nu bij Joke en familie woont. Jeetje jullie zijn wel door een moeilijke tijd gegaan en nu nog waarschijnlijk. Ik heb het verhaal gelezen van" loslaten" en het was heell goed verwoord en heel ontroerend😢 dat is echte liefde voor een hond, om hem los te laten en hem bij Joke te laten wonen, waar hij , zials hij aangeeft ,beter op zijn plekje voelt. wat GOED van jullie, ook al hebben jullie het er moeilijk mee. Ik wens jullie veel sterkte . Gelukkig kunnen jullie Sjimmie regelmatig terugzien toch.? Veel liefs, Wilma

Lieverds, ben net terug vn vakantie en zit met tranen jullie verhaal te lezen maar wat goed eigenlijk en dat Sjim dat zelf aangaf. Ik vind het fijn dat ik in Januari kennis heb gemaakt met die prachtige jongen. Hij woont dan niet meer bij jullie maar via Joke blijft hij verbonden en jullie hebben wel een prachtige zoon van hem. Veel liefs.

Samen met mijn ex vriend heb ik ooit een poes gehad Pluisje en zij was apart, maar ontzettend lief voor ons. Op een gegeven moment is er ook een rangorde probleem ontstaan, doordat ik Pluis en Minou(haar dochtertje) tegelijkertijd heb laten steriliseren en haar te vroeg weer bij de andere katers heb gelaten. Onze jongste kater destijds Nicky, die vond de poezen maar eng, omdat ze nog helemaal groggy v.d. narcose anders liepen en grote pupillen hadden, hij dacht waarschijnlijk, dat er vreemde poezen in zijn huis waren en voelde dit als een bedreiging. Hij was er bang voor en begon toen zijn macht te tonen. Minou heeft daarna, toen ze zich weer goed voelde, haar plekje terug veroverd, maar Pluis heeft dat nooit meer aan gedurfd helaas. Met als gevolg, dat zij altijd maar bang is gebleven voor de andere katten en ook onderaan de rangorde bengelde. Heel vaak heb ik toen gedacht, misschien is ze gelukkiger bij iemand anders, waar ze alleen kon zijn, maar ik kreeg 't toen helaas echt niet voor elkaar om haar ergens anders onder te brengen. Achteraf vind ik dat heel erg sneu voor Pluisje en heb ik daar nog altijd spijt van . Door jullie verhaal over Sjimmie moest ik weer aan haar denken en ik had gewild, dat ik ook de kracht en de moed op had kunnen brengen, om haar in alle liefde los te kunnen laten destijds. Nu vele jaren verder, zou ik daar veel meer over na hebben gedacht. Fijn dat jullie de moed en de kracht hebben om Sjimmie in alle liefde los te laten. Heel knap van jullie. Ik wens jullie heel veel sterkte bij het afscheid nemen van hem, als hij binnenkort voor vast naar Joke en haar gezin gaat. Het is echt een schat van een hond, heb hem in die 4 dagen, dat ik cursus bij jullie heb gehad meteen in mijn hart gesloten.

Las jullie bericht met gemengde gevoelens. Wel heel mooi hoor. 'Liefde is loslaten' is echt een heel mooi sentiment. Ik ben me er van bewust dat liefde maar al te vaak over bezitten gaat ! En al wat we bezitten, zijn we door bezeten, hetgeen ons hart en handen nooit vrij maakt. Dus liefde vrijgeven is JEZELF BEVRIJDEN, eenmaal door de droeve momenten heen. Nou, dat is makkelijker gezegd. Petje af hoor, dat je de daad bij de woorden kan zetten ! Ook moest ik glimlachen; wat "onze" dieren ons met zulke mooie lessen kunnen voorzien, als we maar kunnen luisteren. Dank je wel dit met ons te hebben gedeeld

Lieve Nathalie en Mieke, Met veel ontroering heb ik jullie verhaal gelezen. Wat een prachtig verhaal. Wat kan Sjimmie dit mooi aangeven. Ik snap jullie emoties. Sjimmie blijft altijd is jullie hart en zal zeker vaak komen bij jullie. En zijn Liefde voor jullie zal altijd blijven. Waar Sjimmie ook is. Sterkte er mee. Liefs Angelique

Wauw wat een mooi en tegelijkertijd ook intens verdrietig verhaal. Tijdens het lezen ervan merk ik dat mijn emotie's van de ene kant naar de andere vliegen. Heel mooi verwoord en vooral zo mooi integer gedaan. Dikke knuffel Han

Lieve Mieke en Nathalie, Zo mooi dat Sjimmie zo gelukkig is doordat jullie met hem kunnen communiceren en jullie de kracht hebben om los te laten wat jullie zo lief is. Dat gun je alle dieren. Ik vind loslaten een van de moeilijkste dingen in het leven. Petje af, en een knuffel voor jullie en jullie 3 lieve honden.

Lieve Nathalie en Mieke, natuurlijk had ik het verhaal al van Joke gehoord, enorm heftig. Maar nu ik het hele verhaal van jullie lees, rollen de tranen weer over mijn wangen. Wat zal dit moeilijk voor jullie zijn. Gelukkig weten jullie wel dat Sjimmie bij Joke een heel liefdevol thuis zal krijgen. Enorm knap en dapper dat jullie voor het geluk van Sjimmie kiezen, hoe zwaar dat ook voor jullie zelf valt. Hele dikke knuf van mij.

Ooooowwww, mijn tranen stromen mee, die lieve, mooie, blije Sjimmie! Wat een moeilijke, zware beslissing, maar wat goed dat jullie Sjimmie laten beslissen. Houden van is soms gewoon loslaten, ik heb het zelf ook zo moeten ervaren, ook al was het in een andere context. Maar ik weet zeker dat Sjimmie jullie ook in zijn hart voort draagt. Een knuffel voor jullie allemaal.

Lieve Mieke en Nathalie, wat jullie doen is echt van jullie dieren houden. Ik weet hoeveel jullie van Sjim houden en dat je hem nu zijn eigen plekje laat kiezen is pure liefde. Nathalie de tranen staan in mijn ogen tijdens het lezen, maar wat zal hij het fijn bij Joke en haar gezin hebben en in zijn achterhoofd altijd het idee dat er nog een liefdevol gezin is waar hij welkom is. Dikke knuffel, Jolande

Ik heb er geen woorden voor. Zo intens mooi en verdrietig tegelijk. Dit heeft mij erg geraakt.... Zulke mooie woorden.

WoW, heftig en mooi! Dank voor het delen! 😘

Lieve Nathalie, lieve Mieke, jullie hebben zo iets moois voor Sjimmie gedaan. Dit is pure en ware liefde. Los laten....Hoe moeilijk ook voor jullie. Maar los laten jullie Sjimmie niet. Hij woont dan wel in een ander huis maar zal ook altijd in jullie hart blijven wonen. Toch grote moed voor dit besluit. Veel sterkte en liefde toe gewenst, Claudia

Loslaten is een van de moeilijkste dingen die wij moeten leren. Het vergt onbaatzuchtigheid, en inzicht. Loslaten zullen wij bij leven moeten doen, en ook in geval van sterfte. Ik denk dat het vastklampen aan iets wat je liefhebt, juist het tegenovergestelde bewerkstelligt: je benadeelt je geliefde daar juist mee. Sommige mensen moeten dit nog leren. Denk daarbij aan mensen die te lang wachten met een euthanasie en daardoor hun dier doen lijden (ook al wordt deze beslissing genomen omdat zij zoveel van hun dier houden). Of denk aan mensen die veel te veel dieren houden, maar dit niet aankunnen, zoals je wel op tv ziet, omdat zij denken dat alleen zij goed voor hun dieren kunnen zijn en dit niet aan anderen toe durven vertrouwen. Andere mensen zijn verder en hebben, wellicht met vallen en opstaan, geleerd om met gevoelens van vreugde en verdriet hun geliefden los te laten. Ikzelf blijf het moeilijk vinden, omdat het loslaten ook pijn met zich mee brengt. Maar ik ben dankbaar voor het "draadje" dat ik nog altijd voel tussen mij en mijn dieren die ik heb laten gaan. Soms lukt het niet om, uit bezorgdheid en angst, de juiste beslissing te nemen, en dan kan ik nog teveel vast houden. Maar bij een sterfgeval ben ik altijd dankbaar voor alle wijsheid en inzicht die ik in dit leven heb mogen verkrijgen, zodat ik mijn dier vrij kan laten. Ik bewonder jullie dat jullie hem laten gaan. Probeer ook de vreugde te voelen en het verdriet een plekje te geven. En weet, dat er altijd nog dat "draadje" van verbinding is, die jullie met hem opgebouwd hebben. Liefs, Gerda

zit hier met tranen op mijn wangen...wat een moedige beslissing...sjimmie is een hond waar je wel van moet houden, ...dus extra moeilijk.... héél veel sterkte dikke knuffel

Wat een ontroerende gebeurtenis, prachtig verwoord. Bedankt voor het delen lieve 2. Laat los in liefde, jullie kunnen het! Sterkte en liefs, Roos