Ik voel me eenzaam en ongelukkig.
Melvin is 18 jaar en komt samen met zijn ouders voor een opstelling. Ik ben erg onder de indruk … Wauw… ! 18 jaar jong en je dan in een groep vol volwassenen begeven waarin je niemand kent, waarin je je kwetsbaar gaat opstellen, waarin je een vraag gaat stellen over je leven. Ik vind het dapper van hem. En ik niet alleen. Melvin is een gevoelige jongen, met veel liefde voor zijn ouders. Ook staat hij open voor spiritualiteit … en dus ook voor een familieopstelling. Hij komt op mijn over als een wijze, warme jongen.
We gaan in een kring zitten, met Melvin naast mij en aan de andere kant zijn ouders. Op deze manier voelt Melvin de steun van zijn ouders en kan ik tegelijkertijd een paar vragen aan hen stellen over hun gezin van herkomst.
Ik voel me eenzaam en ongelukkig
Tijdens het gesprek voor de opstelling, geeft Melvin het volgende aan: “Ik voel me er nooit echt bij horen. Ik kan niet, tja hoe zeg je dat…. onbevangen aan het leven deelnemen. Als ik eerlijk ben, voel ik me vaak eenzaam en ongelukkig. Ook durf ik niet op mezelf te vertrouwen.”
De vraag voor deze familieopstelling
Melvins vraag wordt:
“Waarom voel ik me eenzaam en ongelukkig en waarom kan/durf ik niet op mezelf te vertrouwen?” Zoals je kunt lezen, zijn het eigenlijk meerdere vragen ineen. Omdat ze volgens mij en Melvin direct met elkaar verbonden zijn, voegen we ze samen. De opstelling zal hier helderheid in bieden.
Heftige gebeurtenissen uit het leven
Melvin vertelt verder over zijn belevenissen, over heftige gebeurtenissen uit zijn leven.
Daarna vraag ik zijn ouders naar hun ouders, naar hun familieleden. Welke situaties zijn heftig geweest?
Ouders vertellen over hun leven, over een oorlogsverleden, over ongeboren kinderen. Het valt me op dat Melvin in zijn kracht blijft, het laat hem niet onberoerd, maar hij schrikt er ook niet van.
Wat is mijn plaats in het leven?
Als de opstelling aan de gang is, herkennen Melvin, vader en moeder zich allemaal duidelijk in de representanten.
De opstelling maakt duidelijk dat zoonlief zijn plaats in het leven niet goed weet en in kan nemen, doordat de moeder van Melvin de verantwoordelijkheid voor het verdriet van haar ouders (vooral van haar vader) nog bij zich draagt.
Moeder heeft haar eigen plaats (als kind van haar ouders) niet op de goede manier ingenomen. Moeder voelt zich als het ware verantwoordelijk om goed voor haar vader te zorgen, om zijn verdriet zoveel mogelijk weg te nemen. Omdat zij een kind is van haar ouders wil ze dit vol liefde doen, maar tegelijkertijd is dit niet aan haar. Zij is tenslotte ook slechts een kind (van haar ouders).
Het kind draagt de last van zijn ouders mee
Onbewust heeft moeder dit ook doorgegeven aan Melvin, of heeft Melvin het onbewust over willen nemen van zijn moeder. Het is maar net hoe je het bekijkt. Het is uit liefde gebeurd. Melvin weet niet wat hij er mee aan moet, omdat het niet van hem is, deze last.
De familieopstelling brengt helderheid
Zelf geeft moeder achteraf aan dat ze al heel veel uitgewerkt heeft uit haar jeugd, maar dat ze zich niet bewust was van dit stuk met haar vader. Melvin bleek al regelmatig tegen zijn moeder gezegd te hebben: “Er is iets met je.” Moeder herkende dit toen niet, maar de familieopstelling maakte duidelijk wat haar zoon steeds bedoelde.
Representanten in de opstelling wisselen van plaats
Tijdens de opstelling wisselen we de representanten op een gegeven moment voor Melvin, vader en moeder zelf. Ze staan nu dus zelf in de opstelling. Melvin geeft het pakketje (de last) wat niet bij hem hoort, in liefde terug aan zijn moeder. Vervolgens geeft moeder de last weer terug aan haar vader. Elke deelnemer geeft vervolgens aan dat dit een beter gevoel geeft. Op deze manier klopt het.
Vader, moeder en kind in een warme omarming
Na een natuurlijke beweging vormen vader, moeder en Melvin een cirkel door een warme omarming. Zoals moeder zei: “De healing is rond.”
Verandering na de familieopstelling
Twee dagen later heeft Melvin een cursus, waar hij op tijd van terug moet zijn ’s avonds, omdat hij de volgende dag al weer om 06.00 uur op pad moet. Hij komt later thuis dan verwacht. Het mooie eraan is, dat hij zich er niet druk om maakt. Hij constateert dat het lijkt of er iets veranderd is. (Normaal gesproken zou hij uit zijn dak zijn gegaan).
In de loop van de week zien ouders een veel vrolijkere zoon, die op pad gaat en wat nodig is om los te laten, beter los kan laten. Hij voelt zelf dat er wat veranderd is. Hij is minder moe, energieker, vrolijker, zelfstandiger, rustiger, meer in evenwicht, meer aanpakkend.
Meer in balans door de familieopstelling
Het hele gezin is nu meer in balans. Ook moeder voelt dat zij haar plaats zelf nu beter in het leven kan bepalen. Dat zij kan zeggen: “Dit is van jou en dat is van mij.” Verder zijn ze zeer te spreken over de begeleiding. “De begeleiding was geweldig, open, zacht, liefdevol en toch helder en duidelijk. Het was niet moeilijk om het volledige vertrouwen aan deze mensen te geven. Het had niet beter gekund. Zo’n warm nestje.
Wij zijn iedereen heel, heel, heel erg dankbaar voor wat wij hebben mogen beleven en gunnen meer mensen kennis te maken met deze manier van inzicht krijgen.”
Tip van de systemisch werker:
Als een kind een signaal afgeeft, dat hij/zij niet lekker in zijn/haar vel zit, als het kind zich bijvoorbeeld eenzaam en ongelukkig voelt, kun je bij jezelf onderzoeken of het een signaal is dat er iets niet in balans is in het (gezins)systeem, dat er bijvoorbeeld nog iets uit te werken valt bij jezelf. Kijk eens verder terug en stop niet met kijken bij het kind. Het kan voor verrassende prettige ontknopingen zorgen.
Voel jij je weleens eenzaam en ongelukkig? Of heb je andere gevoelens die je niet helemaal kan plaatsen? Vraag dan bij ons een opstelling aan!
