Groepsreis dolfijnenzwemmen

Groepsreis dolfijnenzwemmen

26/2/2011 Groepsreis dolfijnenzwemmen: We zijn er vandaag weer vroeg bij. En de dolfijnen ook. Ze voelen lekker luchtig aan, zijn hier en daar speels en we zien ze heel veel om elkaar heen tollen en draaien en plezier maken. Het is fijn om te ervaren. De opdringerige snorkelaars van gisteren zijn er (nog) niet. Er is ook een man die met snorkel heel diep duikt maar daarbij in volkomen harmonie blijft.  Het is zo mooi wat hij doet en leuk om te zien hoe de dolfijnen op hem reageren. Hij neemt ze mee in zijn dans. Ze kijken nieuwsgierig naar hem en blijven om hem heen cirkelen. En het allermooiste vinden wij: de man lijkt egoloos en toch bij zijn volle verstand. We hebben hem een paar dagen terug ontmoet toen we aan de baai BackGammon zaten te spelen. Hij bleek de trommelman te zijn. Hij schoof aan, kwam met een stralende grijns op zijn gezicht bij ons zitten en overhandigde ons een kleurboekje met zelfgemaakte dolfijnentekeningen. Hij had er op elke pagina een gedicht bij gezet en droeg het hele boekje vol verrukking bladzij voor bladzij aan ons voor. Ik kreeg steeds meer wantrouwen en het gevoel van: de laatste bladzijde gaat over God en hoe wij een abonnement op hem kunnen nemen. En of wij een vrijwillige bijdrage van 10 euro zouden willen doen. Maar … na het laatste gedicht, sloeg hij het boekje dicht, overhandigde het ons, groette en verdween.

We waren met stomheid geslagen. Niet omdat wij een lullig kleurboekje van hem hadden gekregen maar vanwege de persoon, de warmte die hij uitstraalde, het geschenk om niets. En ditzelfde geschenk om niet gaf hij de dolfijnen die daar op hun beurt op reageerden. De afgelopen weken zijn wij natuurlijk heel veel mensen tegengekomen, we hebben er veel zien komen en zien gaan. Wat ons het meest is opgevallen, is dat iedereen sprankelend het water uitkomt. Op elk verhaal schijnt een vergrotende en zelfs een overtreffende trap te bestaan. Ook op die van ons.

Groepsreis dolfijnenzwemmen

Een bepaalde vorm van beroepsdeformatie gebiedt mij ook te melden dat wij hier hebben rondgekeken hoe wij onze ervaringen mogelijk volgend jaar kunnen delen met andere dierenliefhebbers in en of andere groepsvorm. Een eerste idee is: november 2011 of februari 2012 (november: geen walvissen, grotere kans op dolfijnen. Februari: wel walvissen, kleinere kans op dolfijnen). Wij hebben zelf verbleven op het land van de Nederlandse Carolina. Dat gaan wij onze mensen niet aandoen. Voor ons onderkomen heb ik al die tijd op deze blog niet de juiste benaming kunnen vinden maar nu heb ik ‘m: wij hebben deze maand verbleven op een derderangs tweesterrencamping tegen viersterrenhotelprijzen met een irritant aanwezige eigenaresse. Volkomen uit zelfbehoud zijn wij deze maand intens beziggeweest met het in het licht zetten van deze locatie en haar eigenaresse. Hierdoor hebben wij ons zo goed als mogelijk kunnen afsluiten voor de negativiteit aldaar. Op deze blog komt op een later tijdstip een waarschuwingslink waaronder onze bevindingen en die van andere gasten komen te staan. Je begrijpt dat deze locatie derhalve absoluut ongeschikt voor ons doel. Dat gaan wij onze mensen niet aandoen. Wij hebben nu een simpele maar zeer diervriendelijke en voor die contreien betaalbare locatie gevonden (waar de dieren: pony’s, varkentjes, kippen, honden, katten, pauwen en ara’s vrij rondlopen en -vliegen) voor 12 personen. Deze locatie huren wij dan helemaal voor de groep af. Het programma duurt 10 halve dagen waarbij elke ochtend gelegenheid wordt geboden om –na inleidende (snorkel)instructies- op eigen gelegenheid met dolfijnen te gaan zwemmen. Bij het middagprogramma horen o.a. enkele systemische opstellingen en verschillende groepsmeditaties.

Over de schrijver
Mijn naam is Mieke Zomer. Ik werk als dierentolk. Ik ben ondernemer bij De Zomerhof, auteur van het boek Dieren-Sprekend als Mensen, moeder van Sanne, vriendin van Nathalie. Ik heb het HEAO afgerond, ben vervolgens in de zakenwereld terechtgekomen en van daaruit rolde ik bij toeval in het communiceren met dieren. Het is mijn missie om mijn vak Dierentolk aan een breed publiek bekend te maken. Hiermee werk ik niet alleen mee aan het creeren van een betere toekomst voor veel dieren. Met het geven van de cursussen in het communiceren met dieren en het babyfluisteren, help ik vrouwen een liefdevolle en krachtige plek innemen in onze Nederlandse samenleving. Een samenleving waarin wat mij betreft de mannelijke kwaliteiten en de ratio zwaar worden overgewaardeerd. De wereld veranderen. Meer gevoel, meer hart: mijn missie, mijn passie.
Harvey
Door

Harvey

op 26 Feb 2015

In het Midden-Oosten heb ik eens gezwommen met een wilde dolfijn. Er werd wel geld voor gevraagd, maar de dolfijn kreeg te eten en kon uiteindelijk 'gaan en staan' waar hij wilde. In een ander land heb ik eens gezien dat mensen konden zwemmen met dolfijnen. Maar deze dieren zaten in een afgesloten bassin in zee. Daar ben ik op tegen.

Laura
Door

Laura

op 26 Feb 2015

Bedankt voor je reactie. Als een dier inderdaad in vrijheid leeft en er echt zelf voor kan kiezen is hij of zij natuurlijk vrij om mensen op te zoeken. Maar een dolfijn in een bassin, dat is zo tegennatuurlijk. Gelukkig komen er steeds meer stemmen op om dit tegen te gaan. Hopelijk komen er dan ook steeds minder toeristen die dit juist willen. Maar sowieso is het toch veel mooier en magischer haast om met deze dieren te zwemmen wanneer ze vrij zijn en zelf dus ook voor jou kunnen kiezen? Bedankt voor het delen van je reactie Harvey!

Reactie plaatsen