Al meerdere keren mocht ik met deze knapperd in contact gaan. De laatste keer dat ik met Boy heb gecommuniceerd was vlak voordat hij stierf. Daarbij liet hij weten hoe hij de aarde wilde verlaten en Astrid heeft aan zijn wens voldaan. Hierdoor is hij heel vredig bij Astrid overleden.
Dit contact was enkele maanden daarvoor:
Wanneer ik contact maak met Boy lijkt hij wel met 1001 dingen tegelijk bezig te zijn.
“Dag knapperd, heb je wel zin om met mij te communiceren?”
Hij kijkt me aan alsof ik niet goed wijs ben. Ik wéét toch zeker wel dat telepathisch communiceren altijd kan. Hoe druk hij het ook heeft.
“Je hebt helemaal gelijk. Maar je voelt zo druk.”
“In mijn hoofd ja.”
We moeten beiden lachen.
Astrid: Hahaha ja dat heeft hij duidelijk van mij overgenomen ik ben ook met 10 dingen tegelijk bezig en ik heb ook heel druk in mijn hoofd.
“Graag wil ik je een chakrahealing geven. Dan komt jouw innerlijke energie weer goed in balans.”
Astrid: Kan ik misschien ook wel gebruiken.
Boy vindt het goed.
Voor nu zijn alle chakra’s weer terug in balans gebracht.
Vooral zijn kruinchakra was behoorlijk uit balans.
Astrid, ik merk dat Boy zich hierin spiegelt aan jou.
Zoek meer de natuur op. Omring jullie met violet en/of meer wit. Leg een amethist in huis.
Astrid: Had ik al in huis maar ik vraag me af hoe je die nu echt schoonmaakt, alleen met stromend water?
Maar ik heb er nu wel 3 bijgekocht, de lichte, de donkere en nog een met donker en wit. Met nog meerdere stenen, en nu maar hopen dat het helpt.
Een amethist geeft onder andere inzicht in emotionele processen waardoor bepaalde (pijnlijke) ervaringen verwerkt kunnen worden en ook vermijdend gedrag op dit vlak veranderd kan worden.
Boy ‘s hoofd voelt vol aan en hij heeft behoefte om die te kunnen legen. Waarschijnlijk was jouw hoofd ook overvol Astrid.
Astrid: Klopt
Dit is wel 1 van de reden waarom hij niet graag binnen kwam. De lucht in huis voelde bedrukt.
Terwijl ik de vragen lees over wat Boy graag wil wanneer z’n tijd gekomen is en wat hij daarna zou willen voel ik weerstand. Boy keert zijn rug naar me en wilt het niet horen. Niet vandaag.
Zijn maag begint pijn te doen en ik bespeur zelfs misselijkheid.
Astrid, het is tijdens deze communicatie geen goed moment om Boy hierover te vragen
“Lieve Boyke, we hebben het alleen over de dingen waar jij wel graag over praat. Is er iets speciaals wat jij wilt delen?”
“Jazeker. Waar komen al die nieuwe katten toch opeens vandaan? Astrid vraagt zich af waarom ik niet meer graag binnen kwam. Maar ik moet toch zeker wel mijn territorium kunnen beschermen met al die nieuwe katten in de buurt. Ik heb nog nóóit zoveel nieuwe geuren geroken dan in de afgelopen tijd. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen zeg.”
“Je liet eerder ook weten dat je het bedrukt vindt of vond aanvoelen in huis, zijn dit de enige twee redenen waarom jij niet graag binnen was? Ik merk namelijk dat jouw lichaamstemperatuur ook best een tijdje hoger was dan normaal.
Ik weet trouwens niet waar al die nieuwe katten vandaan komen. Ik heb wel gelezen dat veel mensen opeens een dier in huis nemen omdat ze zich eenzamer voelen. Maar ook omdat ze meer thuis zijn. Dit komt door het virus die rond gaat.”
Ja, Boy heeft daar iets van opgepikt. De slimmerd.
Astrid: Hahaha sterker ik heb een filmpje dat hij 1,5 meter achter mij blijft lopen., ik zei kijk Boy aan jou zouden ze een voorbeeld moeten nemen. Boy is een toppertje en super slim
“Jouw gewicht baart mij een beetje zorgen Schatje. Toen we net contact hadden voelde ik dat jij eigenlijk iets te licht bent.
Je moet wel eten hoor. Jij hebt je medicatie nodig en dat krijg je alleen binnen met eten. Ook heb je minder energie en met goed eten krijg je weer meer energie”
“Ja, maar ik wordt zo snel misselijk van dat eten. Mijn maag voelt dan ook zo vol en raar aan.”
Astrid: Kan kloppen, Boy heeft last van zijn nieren en is daardoor ook snel misselijk vooral omdat hij zijn medicatie niet innam en dus ruim 2 weken zowel dag en nacht niet binnen kwam. En voer met medicatie buiten zetten dat leek me geen goed plan, met het zicht op meerdere eters die ik liever niet wil en de buurman al helemaal niet.
Onbewust leg ik mijn handen op zijn foto en voel ik opeens hoe mijn handen warm beginnen te worden en gaan tintelen.
“Lieffie, ik ga jou nu reiki sturen.”
Hij loopt langs mijn benen en geeft kopjes. Zo lief.
Mijn handen bleven gedurende de hele sessie behoorlijk tintelen. Hij neemt rijkelijk energie via mij tot zich.
Ik mag hem tussen zijn ogen aaien. Héél voorzichtig over z’n neusje tot tussen zijn oren. Níét te lang.
“Boy, heb jij ergens pijn?”
Meteen laat hij me zijn rechter knie voelen. Het voelt dof. Alsof het gewricht daar niet meer helemaal in orde is. Artrose?
Astrid: Ja, heeft hij last van en hij krijgt ook met tijden pijnstillers ( novacam) maar gezien zijn nieren kan ik hem dat niet iedere dag geven.
Astrid, het valt me op dat Boy een gebrek aan vitamine B2 heeft.
Misschien zelfs wel verstandig om hem een tijdje vitamine B-complex te gaan geven.
Vitamine B2 zit voor dieren in rauw vlees.
Astrid: Heb ik gelijk voor hem gekocht, en zonder overstap eet hij het gelijk.
“Lieffie, ik wil het even kort hebben over wanneer het jouw tijd is. Astrid wilt jou laten weten dat ze hoopt dat jij je dan niet gaat verstoppen. Dat jij dan gewoon thuis blijft.”
Ik krijg hier geen antwoord op, maar weet wel dat hij het gehoord heeft. Hopelijk geeft Boy gehoor hieraan wanneer het zover is. Het is voor hem op dit moment gewoon niet fijn om het over zijn sterven te hebben. Wat ik overigens wel bijzonder vind omdat dieren hier normaal gesproken geen moeite mee hebben. Ik vermoed dan ook dat jij, Astrid, hier de laatste tijd veel over (na)denkt en Boy jouw onprettige energie hieromtrent oppikt.
Astrid: Nou ja dat klopt ook wel omdat de dierenarts er weinig hoop in zag en dat hij snel van mij afscheid zou moeten nemen of ik van hem.
Boy is vaak misselijk. Misschien een mogelijkheid om eens héél ander eten te proberen?
Astrid: Ben nu bezig met dat rauw vlees en nier-dieet brokjes ( wat hij allang krijgt en dit ook lekker vind) maar doordat hij zo slecht at ben ik hem van alles gaan geven wat absoluut niet goed voor hem is. Maar ja ik dacht als hij maar eet, nu ben ik dat speciale rauwe vlees gaan geven die in worsten bepakt zijn en hij eet het goed.
“Knappe Boy, heb je ergens pijn? Je knie voelde vervelend aan maar niet echt pijnlijk. Klopt dit?”
“Ja, dat klopt. Mijn onderrug voelt zwak.”
Astrid: dat zal denk ik met die artrose te maken hebben. Maar goed ik kan er verder weinig mee dan nu en dan pijnstilling geven.
“Dank je voor het doorgeven.”
Zijn lichaamstemperatuur is nu nog soms iets hoger. Alsof hij moeite heeft om de warmte weg te krijgen. Maar het voelt niet zorgwekkend aan.
Astrid: Oh Gelukkig
Ik voel dat het moment daar is dat Boy en ik afscheid van elkaar mogen nemen.
Hij loopt een beetje ongeduldig heen en weer. Alsof hij wilt zeggen “kunnen we afscheid nemen? Er is immers verteld wat er verteld moest worden.”
Boy voelt wel vrolijk. Heeft het naar zijn zin en vindt het echt fijn dat je zoveel voor hem doet.
Hij voelt een tikkie eigenwijs maar dat hoort bij hem en siert hem.
Dan stuur ik Boy tot slot heel veel Liefde, Licht en Kracht toe en vraag hem nogmaals om toch wat beter te gaan eten. Waarop ik als antwoord krijg: “Dan wel eten waar ik niet misselijk van word.”
We nemen afscheid…. ‘Dag lieve mooie Boy!’…
Dit dier is nu energetisch afgesloten voor communicatie.
Wil jij zelf voor jouw dier een gesprek aanvragen?
Wil jij zelf leren om met dieren te communiceren?
Mail naar info@dezomerhof.nl
Wij helpen je daar met liefde verder.
