“Welkom prachtige Lexie.”
Ik stel mezelf aan Lexie voor en leg haar uit waarom ik op deze wijze contact maak met haar. Dat jullie vooral willen dat ze gelukkig is en zorgeloos door het leven kan gaan.
Wanneer ik haar aankijk kijkt ze direct weg. Alsof ze niet gezien wil worden. Ze werd natuurlijk het eerste jaar ook niet gezien. Ze kijkt niet zozeer weg omdat ze bang is voor me, gelukkig maar. Voor mij betekent dit dat ze wel wil en niet voor de 100% vastzit in haar angst.
Kitty: “Fijn dat ze wel wil”
Ik hoor Lexie hoesten. Ik denk dat dit is geweest toen ze bij jullie kwam. Waarschijnlijk heeft ze kennelhoest gehad. Daarnaast merk ik dat ze heel veel dorst heeft gekend en bij jullie in het begin soms ook erg dorstig was, ook wel gulzig dronk. Maar het duurde wel altijd lang voordat ze dúrfde te drinken.
Kitty: “Lexie durfde in het begin niet te eten en te drinken waar wij bij waren, het klopt dat ze heel gulzig heeft gedronken en gegeten. Zo snel mogelijk”
“Lief mooi meisje toch. Je bent nog erg terughoudend.
Wanneer het contact tussen het dier waar ik mee mag communiceren en mij nog niet heel sterk is doe ik altijd graag een meditatie samen met het desbetreffende dier. Zullen wij dit ook doen? Hierbij zit ik te denken aan een chakra-kleurenmeditatie. Deze meditatie zorgt niet alleen voor meer rust, maar brengt meteen je innerlijke energie in balans.”
Lexie springt op een heerlijk zachte, lichtkleurige bank en neemt een speeltje in de bek. Iets wits krijg ik te zien. Dit doet ze graag wanneer ze het spannend vindt. Ze speelt ook wel graag in huis, maar soms neemt ze iets in de bek als steun, en in het begin deed ze dit ook wel voor troost.
Kitty: “We hebben een lichtbruine bank met witte kussentjes en dekentjes voor de hondjes. Ze heeft inderdaad heel vaak een wit kluifje in haar bekje. Als het spannend wordt voor haar dan pakt ze een kluifje. Ook als ze heel blij en vrolijk is dan doet ze dat. Het is inderdaad een houvast voor haar! Heel treffend!”
Lexie heeft zin in de meditatie. Ze vindt het fijn dat ze zelf mag beslissen hierin. Kitty, je laat weten dat zij zelf mag bepalen of ze de wijde wereld in wil of gewoon thuis en in de tuin wil blijven. Hierbij voel ik wel dat ze ontzettend beschermd wordt. Ik weet nog niet goed hoe dit bedoeld wordt. Alsof ze in haar angst gehouden wordt.
Kitty: “Ik begrijp wat er bedoeld word…. We hebben altijd onbewust geweten dat ze het heel slecht heeft gehad in haar eerste levensjaar. Toen ze bij ons thuis kwam durfde ze helemaal niets. Heeft echt weken onder de tafel gezeten. Juist omdat ze toen zo bang was, en toch is gekomen tot waar ze nu is, beschermen we haar idd veel te veel. Maar we weten niet hoe dat te doorbreken.
Marjon: Ik begrijp jullie volkomen. Maar weet dat dit menselijke emoties zijn waar Lexie éigenlijk niks mee kan. Met jullie beste bedoelingen geven jullie Lexie constant signalen dat ze goed doet, dat haar angst terecht is. Daardoor kan zij het niet doorbreken.
Probeer Lexie te zien als een hond die vandaag bij jullie is gekomen en doe net alsof jullie NIKS over haar achtergrond weten. Praat hier ook niet meer over, in ieder geval nooit waar zij bij is. Het is geweest, verleden tijd. Dit verleden kan niet meer veranderd worden. Houd het alsjeblieft dan ook niet in stand. Dán pas kan Lexie van haar angst afkomen.
We gaan nu eerst de meditatie doen.
Terwijl ik hiermee wil beginnen zie ik Lexie opeens omringd worden door de tint grijs. Deze kleur staat onder andere voor triestheid, maar ook voor verveling.
Kitty: “Heel treffend…ik ben heel bang dat ze zich ontzettend verveeld, en ik gun haar zoveel meer. Ik zit er ook mee dat ze zich nu echt verveelt…. Mijn gevoel is dus juist hierin… verdriet heeft ze naar mijn gevoel niet.
Marjon: Hm misschien toch verdriet wat diep in haar zat, over haar moeder. Pups, maatjes van vroeger. Het voelde ook meer als hartzeer of droefheid, weet niet. Is natuurlijk wel hetzelfde als verdriet maar toch…
Meteen wil ik Lexie omringen met de kleur violet, deze kleur kan Lexie helpen onafhankelijker te worden. Wanneer het kan, geef haar iets van de kleur violet.
Kitty: “Daar ga ik voor zorgen”
Na de meditatie zitten we samen nog even na te genieten. Lexie de ogen half dicht. “Heerlijk hè lieve Lexie.”
Dan kijkt ze om zich heen en zoekt de andere hond. Die ligt rustig op een kussentje en kijkt ook wat om zich heen. Dit hondje is ongeveer even groot en heeft dezelfde kleur, zover ik kan waarnemen. Er loopt nog een dier langs, lijkt ook bijna even groot. Loopt soepel. Lexie zelf ziet dit dier nu niet.
Lexie heeft wel graag dieren om d’r heen.
Kitty: “Onze andere hond is ook een chihuahua en heeft dezelfde kleur en grootte als Lexie! Het dier wat zo soepel loopt is onze kater Tommy”
Marjon: Haha, een kater. Dat liet Lexie mij niet zien. Geweldig! Misschien dat Lexie Tommy ook als hond ziet. Super. Zit met een glimlacht te typen nu.
Wanneer ik Lexie vraag of ze er een pup bij zou willen, wanneer haar maatje er niet meer zou zijn, wordt ze vreselijk nerveus. Lexie klapt dicht. Het doet haar pijn eraan te moeten denken. Ze heeft in het verleden ook pups moeten laten gaan, zonder dat ze afscheid heeft mogen nemen. Pups ook van haar maatjes, die daar toen ook woonden. Ook van haar moeder, die op hetzelfde adres woonde, heeft ze geen afscheid mogen nemen toen zij dood was en weg werd gegooid. Want dit is er volgens Lexie gebeurd met haar moeder.
“Lieve Lexeflixeflux toch, hier gaan we het tijdens de sessie ook over hebben.”
Kitty: “Wat afschuwelijk, tijdens het lezen heb ik een traantje gelaten…wat ontzettend verdrietig.. Wat erg dat er zo met dieren wordt omgegaan…
Marjon: Héél erg ja. Gelukkig worden steeds meer mensen bewust hiervan en wordt er langzaamaan toch wel iets aan gedaan. Ik ben ook zo blij dat steeds meer mensen gaan beseffen dat dieren ook gevoelens hebben en dit soort wanpraktijken ook hen aangrijpt en voor het leven kan tekenen.
Kitty: Ze heeft graag dieren om zich heen, is het dan wel of niet verstandig om een pup te nemen en haar duidelijk te maken dat ze daar nooit afscheid van hoeft te nemen? Of is het toch te pijnlijk en moeten we het maar niet doen.
Marjon: Misschien wel verstandig nu een pup erbij te nemen. Nu haar maatje er nog is. Want ze vindt het volgens haar eigen zeggen wel heel fijn andere dieren om haar heen.
“Sessie?” Vraagt Lexie.
“Och ja, ik mag van Kitty jou zo meteen ook een sessie emotioneel traumaverwerking geven. Hierbij help ik jou om alle traumatische blokkade ’s los te kunnen laten. In de hoop dat je ook angsten los kunt gaan laten en volop kan gaan genieten van je leven. Want buiten is er nog zóveel meer te genieten. En ik begrijp wel dat je in huis en in de tuin al aan het genieten bent, maar buiten de tuin is er nog zoveel meer.”
Soms ruikt ze aan de andere hond dat er spannende dingen buiten de tuin zijn.
De tuin ziet er overigens groot uit met best veel verschillende dingen waar Lexie zich goed bij kan amuseren. Een stukje van het huis vandaan zie ik een groot hok. Ik kom er alleen niet achter wat voor een hok. Lexie vertelt er verder niks over.
Kitty: “We hebben een grote voortuin, dat is het domein van onze drie kipjes. Ze hebben 100m2 om te scharrelen en daar staat idd een groot wit kippenhok!
Marjon: Haha, kippetjes, oké. Nog meer diertjes in de nabijheid van Lexie. Gezellige beestenboel bij jullie.
Lexie is snel afgeleid. Telkens vraag ik haar of ze nog even goed met mij in contact wil blijven. Ik leg haar dan weer uit dat jullie en ik zó graag willen dat ze geen angst meer kent en dat ik met haar contact heb gezocht om jullie een beetje te helpen. Steeds weer lijkt ze te zeggen: “o ja.” De lieverd.
Lexie is van nature een ondernemende hond.
Wel merk ik aan haar dat zowel haar vader als moeder ook vreselijk veel angst heeft gekend. Het zit deels in haar genen Kitty. Máár, neemt niet weg dat we deze angst kunnen gaan proberen om te buigen in plezier.
Lexie voelt aan als inteelt.
Kitty: “Ze voelt voor mij ook aan als ondernemend idd maar dat haar angsten haar in de weg zitten” “ Inteelt kijk ik ook niet van op helaas” “ En dat het deels genetisch is, daar kijk ik ook niet van op”
“Je mensen willen jou zo graag helpen met je angsten. Weet jij zelf misschien wat ze zouden kunnen doen?”
Kitty, ik zie rondom Lexie geen kinderen. Het voelt wel alsof de honden een soort van kinderen voor jullie zijn. Jullie willen ze beschermen, hebben ook medelijden. En je zult alles eraan doen om haar te behoeden voor gevaar ect. Alsof Lexie in een zeer beschermende omgeving opgroeit/groeit. Ik bedoel dit niet negatief, het is zoals ik het voel en begrijp natuurlijk ook wel dat jullie Lexie ‘s wensen vooropstellen. Het voelt gewoon dat Lexie zich gedraagt, zoals ze denkt dat er van haar verwacht wordt. Dit gebeurt zeer instinctief. En haar angsten blijven natuurlijk niet alleen hierdoor in stand, maar deels wel. Ze leeft in het verleden en dat wordt gedeeltelijk in stand gehouden door haar omgeving.
Kitty: “Het klopt… onze hondjes zijn idd onze kindjes. We zijn heel beschermend en willen ze behoeden voor gevaar. Dit gebeurt uit liefde, maar ik weet met mijn verstand heel goed dat dit voor de hondjes niet altijd even goed is” “ Goed dat dit ter sprake komt” Het is niet zozeer medelijden, maar we volgen haar in haar wensen. En dat is juist wat haar vasthoud in haar angsten. Ik begrijp het….!
“Terugkomend op mijn vraag knappe Lexie, weet jij het wellicht?”
Ze weet het niet. Ze kent ook geen andere situaties dan deze en bij de broodfokker.
“Geeft niet, komen we tijdens de sessie misschien wel achter.”
Het huis waar Lexie in woont lijkt vrijstaand, lekker veel licht in huis, waar lexie van houdt. In het verleden heeft ze heel veel in het donker gezeten. Als pup liep ze veel op een hofje, met nog tig andere hondjes. Zonlicht kreeg ze niet veel.
Kitty: “ Klopt! We wonen boven ons bedrijf, en ons bedrijf is vrijstaand met een grote voortuin en we zijn bezig met de achtertuin. Rondom zijn er grote ramen in de huiskamer. We hebben een hele lichte woonkamer!”
“Je mensen willen jouw wereldje zo graag groter maken. Maar ze laten weten dat wanneer jij dit écht niet wilt, je liever alleen in de tuin en in huis wilt blijven, zij dit respecteren.”
Lexie wil van de angst af, daarna ziet ze wel.
Het valt me overigens op hoe stil het rondom Lexie is.
Zij zelf hoort ook niet alle geluiden, wat haar ook angstig maakt.
Kitty: “Ik heb thuis nooit de radio aan, dus idd stil. Ik zal dat wel gaan doen, dan heeft ze idd wat meer geluid om zich heen.
Marjon: Dit zou ik dus niet doen als ik jullie was. Geluiden/muziek uit b.v. een radio is iets wat dieren niet kunnen plaatsen. Het kan zelfs bedreigend overkomen. Vooral wanneer er ook nog eens gesproken wordt. Kan als indringer beschouwd worden.
Ik zou de stilte gewoon zo laten, voelde hélemaal niet storend. Viel me gewoon op! Wat je wél zou kunnen doen is zo nu en dan meditatiemuziek of licht klassieke muziek opzetten. Blijf er dan wel de eerste keer even bij zodat je kunt zien hoe Lexie erop reageert.
Kitty: Lexie kan heel erg goed horen. Ze heeft een ontzettend scherp gehoor en daar “ speel” ik af en toe mee. Ik roep haar dan heel zachtjes..ik fluister…en binnen no time zie ik beweging. Dat ze niet alles zou horen herken ik niet, maar misschien hoort ze bepaalde tonen niet..dat kan ook.”
“Mooie Lexie, bij de vorige mensen heb je niet geleerd je behoefte buiten te doen, zo merk ik nu. Kitty vertelde ook dat jij je behoefte binnen doet. Dat is voor jou schijnbaar veiliger. Klopt dit?”
Ja, ze is behoorlijk bang om haar geur achter te laten. Haar territorium beperkt zich inderdaad tot aan de voordeur. Daarbuiten kan ze gewoonweg niet haar geur achter laten. Dan voelt ze zich té bedreigd. Anderen mogen haar geur niet oppikken. Dat voelt niet goed.
“Arme schat, ook jij mag er ZIJN. Jouw geur is net zo belangrijk als ieder ander z’n geur.”
Buiten haar behoefte doen is ook gevaarlijk voor haar, tenminste; dat denkt ze. Want als er gevaar is en ze zit net haar behoefte te doen kan ze geen kant op.
“Heb je hier dan ervaring mee?”
“Jazeker, toen ik als pup veel buiten was met de andere hondjes moesten velen mij altijd hebben. Ik werd veel achterna gezeten en moest vaak schuilen achter stoelen of een stapel hout.”
Kitty, ik krijg opeens een gek idee: zou het haar sterker maken wanneer jullie haar behoefte buiten leggen? Zomaar even zodat haar geur er hangt. Op die manier verruim je haar territorium en op den duur gaat ze zich veiliger voelen buiten en dan daar de behoefte doen.
Kitty: “Dat is een heel goed idee, dat ga ik proberen! Nog steeds is haar behoefte doen een “ dingetje” Ze zal dat altijd doen als wij er niet bij zijn. Plassen of poepen gaat nog steeds in het geheim, maar nou moet ik er wel bij zeggen dat ik de laatste weken heb gezien dat ze toch in mijn bijzijn een plasje heeft gedaan op haar plasmatje. Klopt dus helemaal dat haar geur achterlaten moeilijk is voor haar.
“Wanneer er ‘vreemde’ mensen bij jullie binnen komen blaf jij heel erg om ze maar weg te jagen. Ook wil je ze dan bijten. Wil je hier iets over vertellen?”
“Toen ik nog klein was werd ik héél veel opgetild door vreemden. De pups werden zomaar opgetild en meegenomen. Ik ben zó bang dat ik ook weer opgetild en meegenomen wordt. Ik ben bang dat ik dan niet meer terug kom hier bij mijn mensen.”
Het is wel te voelen dat Lexie totaal niet gesocialiseerd is wat vreemde mensen betreft. ‘Vreemde’ mensen staat voor haar gelijk aan negatieve vervelende energie. Ze heeft in haar eerste levensjaar totaal geen positieve ervaringen met andere mensen gehad.
Het zit inderdaad zéér diep bij haar Kitty.
Kitty: “Wat verdrietig…ze moet weten dat we haar nooit meer laten gaan” Ze hoeft niet te vechten voor haar plekje…arme Lex”
Bijzonder vind ik wel hoe tevreden, open en op d’r gemak ze zich laat zien wanneer ze in huis is. Alsof ze zelfs wat hoger in rang staat bij de andere hond. Ze kan makkelijk haar plekje op de bank willen ‘verdedigen’. Niet dat ze niet aan de kant zou gaan voor jullie, maar het andere hondje, daar zal ze minder snel voor wijken.
Kitty: “Klopt, Ze staat wat hoger in rang, ze verdedigt haar plekje in het mandje. Niet dat ze lelijk gaat doen, maar haar uitstraling zorgt ervoor dat onze andere hond mij komt vragen hem te helpen in het mandje te mogen” “In huis is ze idd happy en blij”
“Lieverd, ik denk dat we het best met de sessie emotioneel traumaverwerking kunnen beginnen. Hier kijken we ook naar jouw verleden, het heden, en of er iets naar voren komt waarmee je mensen jou kunnen helpen. Zullen we beginnen?”
Kitty, werk je in de verzorging? Of zorg je voor iemand? Ik weet niet goed. Maar merk opeens dat iemand in Lexie ‘s omgeving een verzorgend beroep heeft of heeft gehad. En dat Lexie ook heel goed verzorgd wordt. Hierdoor voelt het ook alsof ze soms té beschermend wordt begeleid. Of wellicht niet eens zozeer beschermend, meer te veel rekening houdend met wat er eventueel in Lexie om zou kunnen gaan.
Kitty: “Onze zoon is Verpleegkundige. “ Ik hou idd continue rekening met wat er eventueel in Lexie om zou kunnen gaan. Dat is wat er gaande is.
Lexie staat op en loopt naar terrasdeuren. Ze weet héél goed wat ze wil.
Sessie traumaverwerking:
Bij de sessie emotioneel traumaverwerking help ik Lexie de trauma’s die vastzitten als blokkade los te kunnen laten.
Ons contact wordt iets minder. Lexie is bang voor het onbekende.
“Ik weet dat wanneer je bekende gevoelens los moet gaan laten daar onbekende gevoelens voor terug komen. Dit kan zeer beangstigend zijn. Maar weet dat je er niet alleen voor staat. Je mensen en de dieren om jou heen zullen jou bijstaan. Ben niet bang.
Je mag de angst, het verdriet én de gewoonte los gaan laten lieverd. Hetgeen ervoor in de plaats komt zul je zeer aangenaam vinden.”
Belastende energieën
Entiteiten – onrust begin ik voelen. Niet van Lexie zelf, eerder rondom haar. Er hangen meerdere entiteiten rondom Lexie. Deze entiteiten zijn onrustig en hangen heel erg aan Lexie. Een zware last voor haar.
Opeens krijg ik een kamp te zien. Denk dat Lexie geboren is op een kamp. Maar daarna waarschijnlijk wel verhuisd is. Familie van elkaar voelt het.
De vrouw aldaar is zeer vriendelijk tegen de potentiële kopers en doet zich voor als iemand die heel begaan is met haar hondjes.
Lexie heeft pups gebaard, of is in ieder geval wel zwanger geweest. De reden waarom ze weg moest is dan ook hoogstwaarschijnlijk omdat ze niet productief genoeg was.
Ik kan geen pups rondom haar zien die opgroeien.
Vier entiteiten neem ik waar die héél erg aan Lexie hangen. Daarvan neem ik twee pups waar. Hoogstwaarschijnlijk haar eigen pups.
Kitty: “Wat ontzettend verdrietig…..De fokker vertelde mij dat ze niet met haar konden fokken omdat ze zo angstig was en dat niet wilde doorgeven aan haar nageslacht. Blijkt dus dat ze het wel hebben geprobeerd en dat ze wellicht haar pupjes heeft verloren… Dat vind ik zo erg voor haar…..”
Marjon: Maar laat dit nu a.j.b ook weer los. Ook dit kan niet meer veranderd worden.
“Lieve mooie Lexie. Deze entiteiten voelen als een zware last voor je. Niet dat ze negatieve bedoelingen hebben, maar jij kunt hen er nu niet bij hebben.
Ze zijn na hun overlijden ook helemaal niet naar het licht toe gegaan.
Het wordt tijd om afscheid van ze te nemen lieverd. Daarna gaan we ze begeleiden tot aan de regenboogbrug. De Zielen kunnen dan over gaan. Ze mogen verder met hun Zielenreis.”
“Mag ik daarbij helpen?”
“Jazeker, maar alleen tot aan de regenboogbrug, daarna moeten ze zelf verder en keren wij terug.”
Kitty: “Oh wat mooi zeg…..stil van….”
Ze kijkt trots en maakt zichzelf groter. Ze heeft een échte taak en dat doet haar goed.
Kitty, ga Lexie ook taakjes geven. Ze zal dan trots zijn en haar zelfvertrouwen kan daarmee groeien. Ook buiten taakjes geven. Dat kun je op een gegeven moment uitbreiden naar buiten de tuin.
Kitty: “Wat voor taakjes zou ik haar kunnen geven? Ik wil haar zelfvertrouwen laten groeien maar ik weet niet hoe”
Marjon: Oei, het best zou je zelf eens kunnen kijken wat bij jullie past. Ik denk dat je op internet veel tips kan vinden.
Wij lieten vroeger 1 van onze honden speelgoed oppakken en wegleggen wanneer ik moest stofzuigen.
Blokkades
Eigen emoties – ik zie haar iemands arm en been likken. Alsof ze daarmee vraagt of ze wel goed doet, of men haar wel lief vindt.
Haar eigen emoties hangen vast, hangen deels in het verleden, deels in gemak. Net of ze op de manier waarop ze nu leeft het makkelijk is voor haar.
“Het kan dan wel makkelijk zijn voor je, maar ben je ook echt wel helemaal gelukkig? Wil je niet eens langs de zee lopen? In een bos aan bomen ruiken? Over zand lopen?”
Dit alles visualiseer ik ook voor haar en ze zet grote ogen op. Ik hoor haar overal blaffen, tegen alles en iedereen. Opgewonden maar ook angstig.
Kitty: “Opgewonden in de zin dat ze dat wel zou willen ondanks haar angst?”
Marjon: Ja, de opgewondenheid voelde positief aan. Maar ook dat haar energie weg kon vloeien.
Probeer Lexie aan te leren dat ze meer haar neus gebruikt. Ze vertrouwt nu nog heel erg op haar ogen. Wanneer ze haar neus meer gebruikt kan ze zuiverder de energieën oppikken. Dat maakt haar ook minder angstig.
Kitty: “ Dat ga ik doen…om te beginnen ga ik een snuffelmat aanschaffen…dan zal ze moeten ruiken om haar lekkertjes te vinden”
Marjon: Yes, ook dit is al een super leuke taak. Ook voor je andere hond en voor Tommy wellicht ook.
Overgenomen emoties – ze heeft begeleiding in haar groeien nodig. Ze stagneert en het voelt alsof jullie daar deels wel aan mee werken.
Kitty: “ Je hebt hierin gelijk…. Ik weet diep vanbinnen dat ze meer kan, maar ik weet niet hoe ik haar daarin kan gaan begeleiden. Ik had het plan om met haar naar Gedragsdeskundige Anniek Winters te gaan, maar voordat ik dat ga doen wilde ik eerst jouw gesprek met Lexie afwachten. Maar met haar angst voor mensen weet ik niet of ik die gedragstherapie wel moet doen.
Marjon: Dat kan ik ook niet voor jullie bepalen. Ik persoonlijk zou eerst even zelf dingen veranderen en dan met Anniek in ieder geval eerst zonder Lexie bespreken hoe en wat…
Hebben jullie er al eens aan gedacht om met de hondjes naar een snuffeltuin te gaan? Een tuin die nieuw is voor haar? Veilig, geen andere honden of mensen, maar wel om nieuwe indrukken op te doen. Laat haar ontdekken. Ze zal angst vertonen, maar ga daar niet in mee dan. Zodrá ze eventjes ontspant, al is dit maar een microseconde, moeten jullie haar belonen. Niet te laat zijn met belonen want dan belonen jullie haar angst.
Kitty: “Een deel van onze achtertuin is afgeschermd met een hekje. (Er wordt nu een mantelzorgwoning geplaatst en de grond is gesaneerd. Vandaar dat er nu tijdelijk een hekje staat om een klein stukje tuin. Dit hekje gaat binnenkort weg en dan heeft ze een ruimte van 500m2 tot haar beschikking die ze mag gaan ontdekken.
Wanneer ze bang is wordt er veel tegen haar gepraat. Dit geeft Lexie het gevoel dat ze terecht bang is. Jullie proberen haar te overreden, te kalmeren, enzovoorts. Lexie ervaart dat niet zo. De opgewonden, met de beste bedoelingen, waterval aan woorden schrikken haar juist af. Immers gedragen jullie je anders dan normaal en dat zorgt voor meer angst.
Kitty: “ …….ja dat klopt…. Ik heb een hondenbuggy en sinds kort een buidel om haar toch proberen mee naar buiten te krijgen. Ik zal doen zoals ik altijd doe en haar niet proberen te kalmeren”
Je partner is daar iets minder in.
Laat Lexie door haar angst gaan, ze zal er écht doorheen moeten Kitty. Beloon haar direct als ze zich eventjes ontspant. Ontspannen zal ze zeker. Haar lichaam en geest kúnnen niet anders.
Kitty: “ fijn om te horen dat ze wel kan ontspannen… ik ga echt mijn best doen”
Afdrukken – Ze is in meerdere levens een zeer angstig dier geweest. Dit hoeft haar in dit leven niet in de weg te staan.
Alle energetische afdrukken die nog vastzitten als een blokkade help ik omzetten in een natuurlijk doorstromende energie.
Negatieve overdracht – Lexie voelde zich bij de broodfokker totaal niet belangrijk. Ze voelde wel dat men van haar af wilde. Ze was in hun ogen niks waard. Hierdoor cijferde ze zichzelf weg en dat doet ze nu soms nog.
Kitty: “ze kan heel onzeker zijn idd”
Verbinding – de verbinding tussen Lexie en de broodfokker heb ik verbroken.
Kitty: “ gelukkig dank je wel”
De verbinding tussen haar en haar ouders heb ik gezuiverd. Zo ook de verbinding tussen Lexie en jullie.
De verbinding tussen haar en haar angst heb ik verbroken.
Healing – Lexie heb ik Reiki gegeven.
Advies – Kitty, leg op 1 van Lexie ’s slaapplekken of/en eventueel ook op een neutralere plaats een groene aventurijn.
Aventurijn heeft een kalmerende en beschermende werking en geeft rust en een goed gevoel. Aventurijn werkt kalmerend. Groene aventurijn brengt de emoties in balans.
Omgeving – de reststoffen van toxische belasting heb ik helpen omzetten in natuurlijk doorstromende energie.
Ondersteuning
Bescherming – om Lexie heb ik een paarse beschermlaag gevisualiseerd. Paars werkt opbeurend en kalmerend.
Deze laag zorgt ervoor dat zij beschermd is voor hetgeen ik omgezet en/of weggehaald heb.
Contact met dierenkosmos – “Knappe Lexie, ik ga voor jou nu een verbinding maken met jouw dierenkosmos. Dit is een veilige thuishaven waar jij altijd naartoe kunt gaan wanneer je té angstig bent, gewoon even wilt relaxen, of even iets anders wil.
Zullen we nu samen gaan? Jij mag zelf invullen hoe het eruit ziet.”
Ze weet het niet goed. Op tv heeft ze wel eens open vlakte gezien, (ik denk een natuur documentaire of reclame daarvoor?) maar dat voelt zó gevaarlijk aan voor haar.
“We zouden in de bergen kunnen rondlopen? Of op het strand? Maar je kunt ook een privétuin visualiseren waar niks en niemand anders komt. Lijkt je dat wat?”
O wauw, meteen staan we in een zeer mooie open tuin met lage hagen, vijvertje, kiezelsteentjes, gras, plavuizen. Alles open, nergens een verborgen plekje.
We lopen samen wat rond, zonder tuigje. Want wanneer ze een tuigje aan krijgt heeft ze het gevoel dat ze moet werken, dat gevoel beangstigt haar. Dus geen tuigje.
Kitty: “ Ze is ontzettend bang voor een tuigje, ook een halsbandje doet haar sidderen van angst…. Op het moment dat ik haar een halsbandje om doe dan is ze al zo angstig.
Marjon: Als ik jullie was zou ik een nieuw tuigje of halsbandje kopen en dan met haar gaan oefenen. Leg het bij haar in de buurt, leg er lekkers bij, doe het even om maar ook meteen weer af. Breidt dit dan verder uit.
We lopen lekker op ons gemakje en zien in de verte enkele honden spelen. Lexie wil daar wel een kijkje nemen. Ik ga op een bankje zitten en Lexie loopt verder. Ze kijkt naar de honden en komt dan terug en gaat in het gras liggen.
Het valt me op dat het windstil is, zonnetje schijnt. Horen wel vogels maar verder ook niks. Geen mensen.
Na een tijdje kunnen we ‘terugkeren’.
“Wat een heerlijke dierenkosmos heb jij gevisualiseerd Lexie. Weet dat jij hier nu ook naartoe kunt gaan zonder mij. Dit pad is voor jou gecreëerd.”
Kitty; “ Wat fijn”
Bescherming voor herwinnen van vertrouwen – dan visualiseer ik nogmaals een beschermlaag om Lexie heen en geef de volgende intentie mee: “Deze beschermlaag zorgt ervoor dat jij weer een fundamenteel gevoel van vertrouwen krijgt. Je mag er zijn in al je puurheid zodat je vanuit een zuiver beeld weer kan zien wie goed voor je is en wie niet. Waarna je ook de keus hebt om aan dit gevoel toe te geven.”
Zelfgenezend vermogen – Aartsengel Raphael heb ik gevraagd om Lexie bij te staan bij het herstellen van haar zelfgenezend vermogen.
Kitty: Wat mooi, dank je wel”
Omarming van gewoonte, angst, verdriet, en boosheid – Lexie heb ik geholpen om haar angst liefdevol te omarmen.
Vanuit mijn hart stuur ik energie naar Lexie en laat haar angst samensmelten met heel haar wezen. Op deze manier kan ze gaan loslaten.
Dit heb ik herhaald met haar verdriet en haar gewoonte.
Boosheid voelde ik niet bij Lexie.
“Lieve mooie Lexeflixeflux, jij bent de aller allerliefste Lexie van je mensen.
Ik ben trots op jou dat jij zo goed heb meegeholpen en meegewerkt. Dank je wel daarvoor.
Voordat we afscheid van elkaar gaan nemen wil ik nog een wandeling visualiseren voor je.”
Visualisatie – we rijden eerst in een auto naar een plek waar weinig tot geen mensen komen. Zeer neutraal terrein waar het heerlijk relaxt aanvoelt.
Daar aangekomen springt Lexie meteen uit de auto en rent een heuveltje met zand op. Ik ren er achteraan. Eenmaal boven gekomen waait het een beetje maar Lexie vindt het niet erg. We lopen naar een beekje waar we samen uit drinken. Ik ga dan met mijn blote voeten in het water en Lexie kijkt me aan alsof ze wilt zeggen: “jij bent gek.” Neh, haar pootjes blijven vandaag droog.
Na een tijdje gesnuffeld en rond gekeken te hebben rennen we de heuvel weer af en rijden terug.
“Leuk toch?”
“Ja. Dit vind ik wel leuk ja.”
“Weet dat dit in werkelijkheid ook kan Lexie.”
Ons contact wordt wat minder, tijd om afscheid te nemen.
“Dank je wel voor ons contact en je vertrouwen.
Geniet van het leven en moge de Kracht van Licht en Liefde met je zijn schoonheid..”
Dit dier is nu energetisch afgesloten voor communicatie.
Wil jij zelf voor jouw dier een gesprek aanvragen?
Wil jij zelf leren om met dieren te communiceren?
Mail naar info@dezomerhof.nl
Wij helpen je daar met liefde verder.
