Met deze lieverd, voor het gemak noem ik haar Tes, heb ik meerdere malen contact gehad. Twee keer heb ik met Tes gecommuniceerd en vier keer heb ik contact met haar gehad om een sessie emotioneel traumaverwerking te geven.
Dat ik meerdere malen deze sessie heb gegeven komt omdat Tes zó emotioneel in de put zat door haar verleden, dat alles in 1 keer aanpakken hoogstwaarschijnlijk veel te zwaar voor haar zou worden.
De communicaties samengevat:
Het is te warrig allemaal voor haar. Tes heeft het verleden niet kunnen verwerken. Ze leeft dan nu ook veel in haar eigen wereld en begrijpt het allemaal niet zo.
Tes geeft me een gevoel alsof ze tijdens het lopen lood in haar schoenen heeft, of alsof ze puddingbenen heeft. Het voelt telkens weer voor haar alsof ze ergens naartoe loopt, waarvan ze weet dat het daar niet prettig zal zijn.
Dit gevoel zit duidelijk als een traumatische blokkade vast bij haar, en komt uit het verleden.
Veel blokkades voel ik in Tes haar lichaam. Blokkades die ervoor zorgen dat haar zelfgenezend vermogen niet goed zijn werk kan doen.
Wanneer ik dit ervaar, en merk dat hierdoor de communicatie niet geheel goed verloopt, ga ik meestal samen met het dier een meditatie doen. Dit heb ik dan ook met deze hond gedaan. Een meditatie waarbij ze beter geaard raakt en waardoor ze meer tot rust kan komen.
Na de meditatie wordt Tes opener richting mij. En als eerste laat ze mij weten dat ze de mensenregels niet duidelijk begrijpt, dat deze zeer verwarrend voor haar zijn. Hondenregels zijn voor haar zeer duidelijk, maar de mensenregels daar begrijpt ze vaak niets van.
Hierbij geeft Tes mij enkele voorbeelden van hoe haar vrouwtje met haar omgaat. Dit beaamde de verzorgster naderhand ook.
Het gedrag is zoals men met een kind om zou gaan.
Mijn advies is dan ook om Tes te gaan zien uit de ogen van een hond.
Tussendoor laat Tes mij enkele lichamelijke ongemakken ervaren. Ongemakken die wel nader onderzocht mogen worden, maar ook enkele ongemakken die het lichaam zelf heeft weten op te lossen. Zo laat ze me voelen dat ze soms iets aan haar gebit voelt. Net of er iets klem heeft gezeten. Waarschijnlijk iets onschuldigs, zoals bijvoorbeeld een stukje eten of een stokje. Maar daardoor zijn haar tanden en tandvlees nog steeds wat gevoelig.
Ook dit blijkt te kloppen, laat de vrouw me weten.
Tes heeft het zwaar en is op dit moment niet gelukkig. Totaal niet te wijten aan de verzorgster, de vrouw overspoelt haar met liefde en goede zorgen, maar het helpen verwerken van de trauma’s lukt de verzorgster niet volledig.
Tes wil zo graag een rustig en onbezorgd leventje leiden, waarbij de vrouw zeker kan gaan helpen. Maar met de manier waarop ze Tes nu aan het helpen is merk ik dat de oorzaak niet weggenomen wordt. Er hoeft dus maar iets te gebeuren of Tes valt terug in het verleden.
Gelukkig mag ik haar en het vrouwtje hierin bijstaan.
Tes heeft de kleur rood veel om haar heen. Dit voelt totaal niet fijn aan en ik adviseer dan ook om al het rood, voor zover dit mogelijk is, voorlopig weg te doen. Rood staat onder andere voor macht, kracht, strijdlust. Deze kleur activeert enorm.
Ze kan veel beter wat andere kleuren gaan gebruiken, zoals blauw. Deze kleur stimuleert veiligheid en vertrouwen. Of de kleur groen, groen zorgt voor een verbinding met de wereld. Ze zou ook kunnen gaan voor paars, dat (lavendel) heeft namelijk een rustgevende werking.
Opeens laat Tes mij frustratie voelen. Een energie die zij van nature niet kent, maar die haar wel in de war brengt. Frustratie vanuit haar omgeving. En even hierover doorvragend kom ik erachter dat vrouwtje er eigenlijk een beetje doorheen zit wat betreft Tes.
De vrouw liet me weten dat ze inderdaad, op dit moment, met haar handen in het haar zit en niet meer wist wat te moeten doen.
Tes laat mij gelukkig steeds meer weten, ook over haar verleden. Hier kan ik tijdens de sessies emotioneel traumaverwerking mee werken, heel fijn.
Zo laat ze mij bijvoorbeeld weten dat ze, telkens wanneer ze alleen gelaten wordt, flashbacks krijgt en in totale paniek raakt.
Verder komen er nog enkele zeer persoonlijke problemen ter sprake.
Hierop kon ik al advies gaan geven aan de verzorgster.
Het contact wordt wat fragiel en ik neem dan ook afscheid van Tes, met de belofte dat ik over enkele weken verder zal gaan communiceren met haar. Want we zijn er nog lang niet….
In de tussentijd is Tes “op vakantie” geweest en daar kwam ze ontzettend moe, maar zeker ook voldaan, van terug. Ze heeft het totaal niet als vervelend ervaren. Wat al een hele verandering is ten opzichte van de vorige keren.
Ze heeft zichtbaar genoten van haar vakantie, ze voelde zich meteen thuis binnen die roedel.
Zowel met de honden, als met de katten, vond ze het heerlijk samenwonen.
Mentaal haar energie kwijtraken heeft Tes goed gedaan. Ook de eerste communicatie heeft haar al goed op weg geholpen.
Tes laat me weten dat ze tot de conclusie is gekomen, dat ze het prettig vindt om meerdere wezens om haar heen te hebben. Héél bijzonder dat ze dit deelt met me. Zoveel meer zelfvertrouwen al.
Ik bedank haar dan ook voor het feit dat ze dit uit zichzelf met mij deelt.
Tes vertelt nog meer fijne dingen, over hoe het was in het pension. Hoe ze de katten aldaar ervoer, enz.
Ik voel dat ze al een heel stuk milder is richting de vrouw, maar toch voel ik ook nog ondeugende trekjes bij haar.
Ze daagt de vrouw wel telkens weer uit, wat ze overigens ook wel als spel ziet.
Tes heeft ook nog steeds de neiging om het leiderschap op zich te nemen. Maar ik ben ervan overtuigd dat het met het harde werken van de vrouw, en de sessies, uiteindelijk helemaal goed gaat komen met deze lieverd.
NB De hond op de foto is dit keer niet de hond uit dit gesprek.
