Anky moest Bonfire laten inslapen

Communiceren met Bonfire, mag dat?Een stellig nee of ja is maar zelden mogelijk, naar mijn mening, maar wat zijn dan de “regels”? Moet je die in het zakelijke zoeken of in ethiek? Zelfs over het poneren van de stelling kan je al discussiëren. Is het aandacht trekken met bekende namen of is het om de ethische kant van het onderwerp te belichten? Uitgaande van dit laatste:Is een dier een zelfstandige entiteit of een bezit. Je kunt beweren dat elk levend wezen een zelfstandig levend wezen is. Daarmee heeft dus niemand zeggenschap over dat wezen en mag ieder lukraak communiceren. Religies geven eerder de voorkeur aan (kort door de bocht) het rentmeesterschap van de mens of sterker meesterschap van de mens. Daarmee is alles wel van iemand en niemand heeft zich daar mee te bemoeien zonder toestemming. Of dat laatste gepraktiseerd wordt? We maken wat ruzie/oorlog omwille van het opleggen van een moraal.Een andere redenatie is dat je een soort van voogdijschap hebt genomen over iets omdat dat iets nog niet volwassen is. Wie zou er blij mee zijn als een buitenstaander (al dan niet bekende), zich ging bemoeien met dat wat onder mijn voogdij is? Inderdaad, stel iemand gaat zomaar mijn kinderen uit lopen horen. Daar heb ik geen behoefte aan. In dit geval beschouw ik mijn kinderen nog niet mondig genoeg om zaken te onderscheiden en derhalve dient men zich tot mij te wenden totdat ze mondig zijn. Dat noemen we volwassen hoewel sommigen dat misschien wel nooit worden en anderen al op relatief zeer jonge leeftijd. Is een dier als een “nog niet volwassene” te beschouwen? Is een overledene nog onderdeel van dit voogdijschap?Als ik op verzoek van iemand in belang van die iemand kennis verkrijg over anderen, is dat laatste dan terecht? Als voorbeeld een familieopstelling tijdens welke aannemelijk wordt of blijkt dat een (voor-)ouder slechte dingen heeft gedaan en deze ouder is reeds overleden of nog levend? Die ouder heeft geen toestemming gegeven en niemand heeft over die ouder voogdijschap!! En toch kunnen opstellingen veel positiefs tot gevolg hebben.Een andere benadering is middels stempels als nieuwsgierigheid, bemoeizucht, roddelziek zijn, bezorgdheid en nog een aantal? Hoewel het groeiend aantal programma’s op TV zoals Boulevard het tegengestelde doen vermoeden, moet iedereen zich met zijn eigen zaken bemoeien, toch? Dat zou je niet zeggen als we naar religieuze oorlogen, camera-toezichten in het publiek, twitter, facebook en andere zaken kijken. Waar ligt de grens? Stel je wilt een dier benaderen voor communicatie, dan stelt zich de vraag: WAAROM. Voor de roddel? Uit nieuwsgierigheid? Om je ergens mee te bemoeien? Of ben je bezorgd om diens welzijn, hetgeen de enige met een goede bedoeling lijkt te zijn. Hoe authentiek is die bezorgdheid. Veel bezorgdheid, helaas, is toch terug te herleiden naar een van de andere. Zeker als je niets aan "het onrecht" kunt of zult doen.Als ik gegronde redenen heb om aan te nemen dat er kindermishandeling plaats vindt bij de buren, moet ik naar de kinderbescherming. Dat is een plicht naar het betreffende kind. Datzelfde geldt voor als een dier mishandeld wordt. Het probleem zit hem in “gegronde redenen”. Mag ik ten behoeve van "het zeker weten" en dus "om gegronde redenen te produceren", communiceren met het kind (als lerares) / dier (als passant langs de wei) ? Probeer eerst maar eens feiten van subjectieve invulling te scheiden. Voorbeeld: veel haar uitval kan door een chemokuur komen in plaats van door mishandeling of slechte voeding. Zegt het dier expliciet in woorden tijdens de communicatie dat het mishandeld wordt???? Of gaat het ego van jou aan de haal!Ik denk dat een dier een zelfstandige entiteit is, wellicht ten dele onder voogdij. Een overleden dier is in ieder geval niet meer onder voogdij. Maar waarom wil je na overlijden met een dier communiceren? Welk stempel ga je gebruiken?

Het grote verdriet dat er nu heerst over de dood van Bonfire, lijkt mij JUIST een reden om geen contact te willen leggen. Ga eens kijken in de aardse niet intuïtieve wereld, als er iemand overlijdt. Daar is zoveel energie aanwezig, dat het (voor mij iig) echt onmogelijk is om echt puur contact te maken/hebben met 1 dier en/of mens. Laat staan als het om zo een paard gaat als Bonfire. Dan zijn de emoties/energieën al helemaal niet te overzien (voor mij is het dan moeilijk om goed te kunnen bepalen wat van wie is) En daarbij ben ik het met Mieke eens. Zomaar een reading doen is in mijn ogen ook " not done ". Maar goed, dat is mijn mening. Zo vind ik ook dat je bij mensen bijvoorbeeld NOOIT aura`s, zomaar mag " lezen ". Je moet je voorstellen dat je in het dagboek van iemand aan het lezen gaat. Stel je eens voor hoe je het zou vinden als iemand in jouw dagboek gaat lezen, zonder jouw toestemming. Dus ja ik ben het met Mieke eens. Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat er een keer is geweest dat ik door 2 Friese paarden geroepen werd. Een merrie en een hengst. Zij waren / zijn halfbroer en -zus. Ik kon hun echt niet negeren. Zij vertelden mij of ik hen wilde helpen. Ik heb ze verteld dat ik eerst toestemming wilde (niet moest maar, wilde) vragen aan hun eigenaar. Omdat sommige mensen het niet begrijpen dat er mensen zijn die met dieren kunnen communiceren. Dit verbaasde hen heel erg :-) Op het moment dat zij zich dat realiseerde lieten ze mij weten dat zij dit helemaal niet wisten. Ik vroeg hen of ze nog wilden dat ik de eigenaresse om toestemming ging vragen. Op dat moment hebben ze er van af gezien. Later (paar maanden daarna) ben ik per toeval (of niet natuurlijk) in contact gekomen met de eigenaresse van de Friese paarden. Toen de paarden mij zagen waren ze blij verrast. Uiteindelijk heb ik de eigenaresse mogen vertellen wat er speelde bij de paarden. Dit heeft heel veel positiefs gebracht voor de paarden maar ook voor de eigenaresse. Het is nogal een lang verhaal maar ik wil alleen maar zeggen dat je dieren ook dingen kunt uitleggen. En dus ook kunt zeggen dat je het niet kunt/mag doen. Maar goed, het is en blijft uiteindelijk ieder zijn/haar eigen verantwoordelijkheid hoe hiermee om te gaan. Ik hoop, maar verwacht eigenlijk ook wel dat Anky en Bonfire heel goed afscheid hebben kunnen nemen. Want als een paard zulke prestaties, zo langdurig heeft verricht. Nou dan maak je mij niet wijs dat die twee geen goed gesprek hebben gehad voor Bonfire over ging. Ik wens iedereen die met Bonfire gewerkt heeft, vooral Anky veel kracht, moed en sterkte toe. Warme groet van mij

Hai Mieke,In het geval van Bonfire en de journaliste die een leuk verhaal wil schrijven of gewoon geinteresseerd is in Bonfire vind ik het niet oke om daar inderdaad een inbreuk van privacie te schenden. MAAR stel dat je een dier tegenkomt die echt dringend hulp nodig heeft maar waarvan de baas het niet eens weet of bewust het dier mishandeld, wat dan? Het dier zit vast en de enige sleutel is de dierentolk. Als het dier met jou wil praten ipv dat wij (dierentolken) met hen willen praten dan ligt daar toch een eneorme bron van steun en hulp die de dierentolk kan bieden.Ik zeg dit omdat ik eens een paard tegenkwam die mij aansprak. Zij smeekte mij om hulp. Ze stond alleen in de wei voor een hele lange periode en ze was zo ongeloofelijk eenzaam. Ze vroeg mij haar te helpen. Ik kon geen nee zeggen.... Op haar verzoek ben ik naar de boer gestapt die direct in een defensieve houding reageerde, en heb hem gevraagd om een paard bij haar te plaatsen, ik wist zeker dat ik niet kon vertellen dat ik deze vraag van de merrie had gekregen. Als je dieren kan verstaan, dan versta je ook energie-taal van mensen. De boer was gesloten en ik kon niks anders dan terug keren naar de merrie en haar het slechte nieuws brengen. Ik heb haar vele malen opgezocht zodat ze haar verhaal bij mij kwijt kon. Helaas was ik maar een mens, ze had zo hard een metgezel nodig. Gelukkig staat ze nu bij een nieuwe eigenares in de wei vol met merries! Oh, wat was ik blij toen ik dit hoorde. Een mooi metafoor voor het wel of niet inbreken van privacie: Er staat een huis in brand en je weet dat er dieren wonen, de eigenaar is niet thuis. Je breekt in of belt de brandweer die vervolgens MOET inbreken om de dieren te redden...Je kan het zien als inbreuk op privacy of je ziet de noodzaak daarvan in voor een hoger doel. Het ligt voor mij dus helemaal aan de noodzaak van het dier. Inbreuk van privacy, nee maar met uitzonderingen ja. Dankje voor het lezen van mijn verhaal en dankje voor jullie prachtige werk met dieren. Diana

Ik tune ook niet ongevraagd in op een dier. Ik heb ook wel eens verzoekjes gekregen voor dieren van ´niet baasjes´ en deze heb ik nooit aangenomen. Maar het gebeurt wel eens dat ik iets binnen krijg van het dier dat zo sterk is dat ik er iets mee moet. Zo werd, tijden geleden, een een Golden Retriever op Marktplaats aangeboden. Ik keek naar de hond en die was volkomen verbijsterd dat hij aangeboden werd: hij wilde niet weg bij de mensen. Ik ben toen een kort gesprek met hem aangegaan en heb beloofd dat ik zijn gevoel zou overbrengen aan de mensen. Ik heb hem verteld dat ik niet kon garanderen dat de mensen iets met mijn bericht zouden doen maar dat ik het wel kon vertellen. Ik heb naderhand meteen mijn bevindingen doorgegeven aan het mailadres uit de advertentie. Ook heb ik mijn telefoonnummer doorgegeven zodat zij contact met me zouden kunnen opnemen. Ik heb genoemd dat ik normaal gesproken niet ongevraagd met een dier praat maar dat het gevoel dat de hond overbracht zo sterk was dat ik een uitzondering heb gemaakt. Ik ben hier niet over gebeld. De advertentie was ´s avonds weg, maar ik weet niet waarom dat was. Ik tune dan niet nog een keer in om dit na te gaan: dat gaat voor mij te ver.Of ik goed gehandeld heb, weet ik niet. Als ik niet had gereageerd zou ik de hond in de steek hebben gelaten, voor mijn gevoel. In dit geval voelde ik die verantwoordelijkheid voor het dier en was mijn gevoel de enige raadgever. Misschien zou ik het een volgende keer anders aanpakken: contact opnemen met de mensen met de vraag of ik iets met ze mag delen over hun dier? Dan ligt de keus bij hen. Maar dat bedenk ik nu rationeel: als zo´n situatie zich weer voordoet, handel ik misschien wel weer vanuit mijn gevoel.Groetjes,Sandra

Wat een mooi verhaal, Mieke! En weer bedankt voor de opheldering! Groetjes, Lieke

Een gesprek aangaan met een (al dan niet overleden) dier die door iemand wordt (werd) verzorgd zonder toestemming? In principe niet, ik sluit me aan bij het standpunt van Mieke! Maar ik heb wel een keer een uitzondering gemaakt (het leven is niet zwart-wit). Ik heb een keer een consult gehad met een dier en het gespreksverslag was een verjaardagskado voor een vriendin. Er is toen afgesproken dat het gespreksverslag op een afgesproken tijdstip rechtstreeks verzonden zou worden naar "de mens" van het dier en degene die het consult heeft betaald was op dat moment bij die persoon en gaf aan dat het kadootje in de mailbox zat. De aanvrager heeft het dus niet ontvangen en bij het gesprek heb ik er bij de vraagstelling ook rekening mee gehouden. Het is eigenlijk een leuke karakterschets geworden. Telepathisch contact leggen is een prachtige methode en juist daardoor dienen we hier heel zorgvuldig mee om te gaan.

Prachtig zoals als Anky samen met haar paarden lijkt te dansen door de ring, dat moet volgens mij wel echte liefde zijn. Als een paard iets zou moeten doen wat hij niet wil, dan zou hij niet stralen zoals Bonfire dit altijd deed. Vwb de reading van een dier wat bij iemand woont die hier niets mee heeft en dit dier je nou om hulp lijkt te vragen... Want dat kan ook..... ook zij willen soms gehoord worden.

Een groot verdriet voor Ankie. Wens haar sterkte. Wat het item hier aangaat,wat je ook doet voor/met dieren,toestemming vragen aan de mens van het dier.Maar...heb je een situatie zoals Morgan bv is het een ander verhaal.En het is niet de bedoeling om dieren monddood te maken,maar snap wel wat de persoon hierboven bedoelt.Mijn ervaring trouwens met toestemming van de mens van een kat in dezen bv: is dat de kat op een gegeven moment geen behoefte meer had om te communiceren,dus "monddood"was hier niet het geval. Ze vond het genoeg ,vrouwtje had haar punt gemaakt en het een en ander uitgelegd en nu was het klaar.Wat Ankie en Bonfire aangaat,dat was een zielsverbinding,dat kan niet anders. Zulke prestaties leveren kan alleen als er een zeer goede verstandhouding is en goede verzorging. Bonfire mocht op een gegeven moment van zijn oude dag genieten en nu is hij naar een andere dimensie. Het is goed zo,maar verdrietig zijn dit soort situaties altijd.lieve groet anita

Gister zag ik dit bericht al langs komen en ik dacht gelijk dit kan toch niet waar zijn. Een blijk van weinig fatsoen, begrip en respect voor mens en dier.

Ik vind dat je best contact mag maken met een (huis)dier dat door een ander mens gevoed wordt, ook al heeft deze niet opdracht daarvoor gegeven. Normaliter doe je dat niet omdat er niet snel een aanleiding voor is. Maar ik vind dat het dier niet monddood gemaakt hoeft te worden, als er goed respect is tussen het dier en 'eigenaar' is er immers niks aan de hand? De ene mens is ook een flapuit en de andere niet. Ik ben wel van mening dat je verkregen informatie niet zomaar de wereld in moet gooien. Het blijft lastig. Je moet dus vooraf weten in hoeverre je er meewilt en kunt bemoeien.

Née zonder toestemming geen reading met een dier, maar ik denk dat Bonfire toch niet zo maar zo oud is geworden er is zeker heel goed voor hem gezorgd, niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk. Natuurlijk wens ik iedereen die van hem hield sterkte toe, maar als het nodig is om afscheid te nemen dan voelt dat ook goed.

Mijn grootste vraag zou zijn: "Hoe heeft het paard het zelf eigenlijk gevonden om zo getraind te worden en tot hoge prestaties uitgedaagd te worden?" Ik vind het een beetje een vorm van dierenexploitatie, maar als Bonfire het echt leuk vond is er niets aan de hand natuurlijk.

Helemaal mee eens, zo hoort het te zijn, alleen al uit respect voor de dieren.Fijne dag Mieke en Natasja. Namens Poezenvrouwtje en haar Perzen

o ja, Ankie zeker!wat een verdriet voor haarmet mijn pas overleden hondje heb ik contact maar gewoon zijnscontact dat is tussen mij en Tovke, daar hoeven geen woorden bij..dat is... maar verdriet is er wel mijn verdriet terwijl het goed is ik hoop dat dat voor Ankie ook geld dat ze weet dat het goed is en bonfire voor altijd bij haar is