Zwemmen met dolfijnen

Ik stam nog uit de tijd van Flipper. Flipper de Flapper. Die.
Net als veel meisjes van mijn leeftijd was een van mijn kinderdromen het zwemmen met dolfijnen. Liefst met Flipper natuurlijk maar bij gebrek aan beter dan maar hoopvol en met badpak alvast maar aan op naar het Dolfinarium van Harderwijk. Stel je toch eens voor dat je mee mocht zwemmen! Wat was ik telkens jaloers als er weer zo’n jarig meisje in het Dolfinarium mee mocht in het bootje dat werd getrokken door dolfijnen! En wat moest ik mijzelf keer op keer bedwingen om niet te roepen dat ik vandaag ook jarig was!

Nee, daar ben jij te groot voor

En zo kwam er vanzelf in mijn leven het moment waarop ik dat wel durfde te roepen. Maar ja, toen kon het niet meer. Toen was ik inmiddels een lummel van 32. Die gaat niet met gevaar voor kapsijzen, glunderend in zo’n rubber kinderbootje zitten. Ik maak de letterkleur nu iets lichter want hier mag je in principe ook overheen lezen. Dit hoeft niet iedereen te weten: ik moet namelijk bekennen dat ik ooit serieus heb overwogen om met mijn dochter op haar verjaardag naar het Dolfinarium te gaan. En dan onder het mom van: ze wil heel graag maar vindt het eng (nergens bang voor), af te dwingen om met haar mee te mogen in het bootje.

Legio mogelijkheden om met dolfijnen te zwemmen

Op verschillende plekken waar ik in mijn leven op de wereld ben geweest, bestond er de mogelijkheid om met dolfijnen te zwemmen. Oh, mijn vingers jeukten als ik zo’n folder in mijn handen kreeg. Hoe graag wilde ik niet op de foto met zo’n dolfijn. Werd het zwemmen met dolfijnen de ene keer in een zwembad aangeboden, dan was het de andere keer in een baai, in half open zee etc etc. Er waren genoeg mogelijkheden geweest om die vurige ongetemperde kinderwens in vervulling te laten gaan.

En toch kwam het er niet van

Telkens niet.
Vraag me niet waarom niet.
Het geld was niet het probleem. Als je iets echt, echt wilt, dan zorg dat het geld er komt. Al zou je je geld verdienen door stuiterend op je hoofd de Kalverstraat te moeten nemen; dat geld zou er komen.
De afstand was niet het probleem. Als je iets heel vurig wilt, dan beweeg je hemel en aarde om er te komen.
De tijd was niet het probleem. Als jij je meisjesdroom wil laten uitkomen, dan maak je er tijd voor.

Maar op de een of andere manier kwam het er niet van dat ik tijdens zo’n vakantie met dolfijnen ging zwemmen.
Telkens niet.

Welke locatie voelt goed

Een paar jaar terug begon de droom om te zwemmen met dolfijnen weer naar boven te borrelen. We besloten uit te gaan zoeken waar we hiervoor terecht zouden kunnen. Veel locaties die vroeger in onze onwetendheid een optie waren geweest, waren voor ons inmiddels afgevallen.

Waar ontmoet je blije dolfijnen

Een bassin of watertank met dolfijnen erin viel af. Door de dubbele sonar die bij dolfijnen ingebouwd zit, krijgen ze iedere keer hun eigen geluiden teruggekaatst. Dolfijnen worden daar knettergek van, zo hadden we al geleerd. De filmpjes op internet over dolfijnen in Turkije en Egypte die tot treurens toe rondjes zwemmen met toeristen aan hun vin, gaven ons een verdrietig gevoel.
Dolfijnen in een baai die in open verbinding staat met de zee maar die met netten is afgeschermd? Was dat een optie? De filmpjes op internet over zwemmen met dolfijnen op bijvoorbeeld Curacao lieten ons circusdolfijnen zien. Dit kon niet de bedoeling zijn.
Dolfijnen in volledige vrijheid maar die wel worden gelokt met vis? Hm, we juichten niet maar misschien was het een optie.

Met een dolfijn op de foto

Dat wat we hoorden en lazen, stemde ons niet vrolijk. Ons hart ging er niet sneller van kloppen. Zagen we foto’s van mensen met dolfijnen dan kregen we steeds stelliger de indruk dat het dier naast deze mens een gedresseerde aap was.
We wilden zeker zwemmen met dolfijnen maar bij welk verhaal, bij welk plaatje zouden wij ons prettig voelen?

De eerlijke deal

Dat was toen we hoorden dat je ook met dolfijnen kunt zwemmen die in volledige vrijheid leven, die volkomen onafhankelijk zijn van de mens. Zouden deze dolfijnen ons opzoeken, dan vonden we dat een eerlijke deal. De locatie voor deze eerlijke deal bevond zich op 24 uur vliegen.
We hadden het er graag voor over. Het was een wens waarvan we beiden hadden: we willen niet op ons sterfbed kunnen zeggen: ik heb van één ding spijt, en dat is dat ik nooit met dolfijnen heb gezwommen.

Als je wil scoren, moet je wel durven schieten

En zo trekken we begin 2011 een maand uit om op een eilandengroep in de Stille Oceaan in contact te komen met wilde dolfijnen die zich regelmatig langs de kust zouden ophouden. Er wordt geen enkele garantie gegeven of wij in die maand dolfijnen zullen treffen. Het is dus niet alleen een enorme investering maar ook een grote gok. Een gok die we moeten nemen. Met liefde. Ik citeer onze Grote Nummer 14: als je wil scoren, moet je wel durven schieten.

En vanaf hier beschrijf ik een middag uit die maand in 2011:

Lang leve de dolfijnenvrijheid

We zitten hier nu anderhalve week. Nog geen dolfijn gezien. We rijden dagelijks kilometers van de ene baai naar de andere maar de zee blijft vinloos. We vragen ‘kenners’. Nee, ook al weken geen dolfijnen gezien. Nee, we kunnen ze niet bestellen. Nog 2,5 week te gaan. Het zal toch niet zo zijn dat we straks vanwege ons eigen motto: lang leve de dolfijnenvrijheid, voor joker terug naar Nederland reizen? Het is wel hetgeen we stoer beweerden, toen we vertrokken, maar wat zou het zuur zijn als het werkelijk zo zou zijn dat we – ik moet er toch niet aan denken – deze hele maand geen dolfijnen zouden spotten.

Toch in een bootje

Als de dolfijnen dan niet naar de kust komen, moeten we zelf maar naar open zee, bedenken we.
Voor vandaag is er daarom een bootje gehuurd. Ha, toch mijn bootje. Het plan is om naar open zee te varen en daar het water in te gaan als er dolfijnen zijn. Ik moet even slikken … en mijn diepgewortelde angst voor haaien dan? Hoe diep is het daar? Kan ik de grond wel zien? Kan ik met één been de kust nog bereiken als een haai het andere al heeft?

De kapitein spot een groep dolfijnen

De 2 x 90 pk boot vaart ons naar een plek waar zich vaak dolfijnen ophouden. Wij zitten op de voorplecht te genieten van de golfslag en voelen de vrijheid uit de Titanic-film. Na een half uur volle kracht vooruit, houdt de kapitein in en laat de boot langzaam varen. En dan opeens zien we een groep dolfijnen onze kant op zwemmen en springen, recht op onze boot af. Ik word overmand door ontroering en staar met mijn mond open naar het schouwspel van dartelende vreugde.

Hand-in-hand als twee kleine meisjes in hun kinderdroom

Als laatste ga ik te water. Nathalie ligt er al in en zegt dat ze de dolfijnen kan horen. Ik spring er ook in en samen zwemmen we – hand-in-hand omdat dit een kinderdroom van ons beiden is – naar de andere snorkelaars. We turen in de diepte, niets te zien, omhoog, niet te zien, rondom ons, niets te zien. En dan hoor ook ik de geluiden, de piepjes. Ze komen steeds dichterbij … tot we heel in de verte dolfijnen ontwaren. Op tientallen meters onder ons, zwemmend, spelend, spinnend.

Onze droom wordt werkelijkheid

Verschillende groepjes, grote, kleintjes, alles door elkaar. Van grote diepte, zwemmen ze naar omhoog om lucht te halen. Ze zwemmen om ons heen, onder ons door, langs ons heen, achter ons, voor ons. Overal waar we kijken, zijn dolfijnen. Flipper zo dichtbij. We hebben nooit durven dromen dat dit op deze pure manier werkelijkheid zou worden. Wij blijven aan het wateroppervlak, jagen ze niet op, zwemmen ze niet al duikend achterna maar kijken alleen onze ogen uit. Het is een prachtige ervaring. Soms zijn ze een paar meter bij ons vandaan en soms enkele tientallen meters. Het water is zo helder dat we heel ver kunnen kijken. Soms zien we ze niet meer, horen ze niet meer en als we dan weer de piepjes horen, weten we dat ze weer binnen ons gezichtsveld gaan komen.

De zee is hier enorm diep

De zee heeft hier een diepte van ik weet niet hoeveel meter maar geen moment zijn we bang voor de door ons zo gevreesde haaien. We richten ons alleen op de dolfijnen. Wat een vrijheid, wat een plezier hebben die dieren. Spelen, versnellen, liggen stil … Na een uur zijn ze buiten ons zicht en horen we ze ook niet meer. Als deze stilte wat langer duurt, zwemmen we terug naar de boot. Daar hebben de anderen zich ook weer verzameld.

Wij komen in vrijheid, zij gaan in vrijheid

Dit was onze deal. Dit voelt goed. Een paar dagen later zijn er eindelijk dolfijnen in onze eigen baai. In Zwemmen met wilde dolfijnen kun je verder lezen hoe wij dat hebben ervaren.