Walvissen-defilee

Walvissen-defilee

2/3/2011 Walvissen-defilee: Vanmorgen een mooi sms-je van Villa Achterwerk: het worden niet acht maar tien afleveringen. Ik ben er erg blij mee. Ik vind dat ze van elke aflevering een feestje maken om naar te kijken en dat de dierentolkerij ook serieus wordt neergezet. En ik moet ook zeggen: er gebeuren ook erg mooie dingen die niet door de camera (kunnen) worden vastgelegd. Vandaag gaan we per stadsbus naar de andere kant van het eiland. Daar zouden enorme golven zijn en veel surfers. En inderdaad, wat we zien is de hobbelrit van 5 uur heen en terug waard. Die surfers in het helblauwe water zijn een genot om naar te kijken.

Walvissen-defilee

Dan zie ik in de verte een enorme plons, en nog eentje, en nog eentje. We vergeten de surfers helemaal die op de voorgrond hun kunsten vertonen. Vlak voor de horizon lijkt een defilee langs te komen van walvissen die hun mooiste sprongen en kunstjes laten zien. We zien ze achterwaarts springen en op hun rug landen, alleen met 1 vin of met een staart uit het water komen en heel vaak helemaal. Met misschien alleen nog een staarttipje in het water. Zo’n fysiek spektakel hebben we nog niet eerder gezien. We kijken helemaal over de surfers heen, daar hebben we geen oog meer voor, we vergeten ze helemaal, maar hebben alleen nog oog voor de spelende walvissen. Wat een tractatie!

De datum zijn we dus echt kwijtgeraakt. Eergisteren al kregen we allemaal sms-jes van familie waarin ons een goede reis werd gewenst. Gisteren nog eentje van mijn dochter hoe laat we precies op Schiphol zouden landen. Toen pas gingen bij ons enkele belletjes rinkelen. De tickets erop nagekeken en alles moest kloppen. Terugrekenen van data, historische gebeurtenissen … 11 september was toch in Amerika om 09:00 uur ’s ochtends en bij ons om 15:00 uur ’s middags? Ons kantje van de wereld is toch het laatste dat Nieuw Jaar viert? We raken niet in paniek maar voelen ons wel ongemakkelijk omdat we, als we verkeerd zouden zitten, anderen in de problemen zouden kunnen brengen. Vlak voordat we opstijgen voor onze vlucht van 22 uur naar huis, begrijpen we dat we echt een misrekening hebben gemaakt: als wij in antwoord op een sms van thuis de wedervraag krijgen: oh, jullie vliegen nu verder na de laatste tussenstop?, kan ik – de start is al ingezet – nog net ongezien verzenden: we maken al vaart op de startbaan … hebben nog 22 vlieguren te gaan … contact svp De Zomerhof … Send.

Ik hoop dat mijn dochter het sms-je ontvangt en de nodige actie onderneemt zodat onze dieren op De Zomerhof niet een dag zonder verzorging blijven. Zes uur later tijdens de eerste overstap zullen we weten hoe en of het allemaal is geregeld.

En wat heerlijk. In Denver sms-en we over en weer en alles blijkt rond. En nog begrijpen we niet hoe die misrekening heeft kunnen ontstaan: je vertrekt de 2e en komt de 4e aan terwijl je nog geen dag onderweg bent. Hoe kan dat nou? Bovendien staat op het ticket ook; aankomst 3 maart. Het blijft ons een raadsel.

Over de schrijver
Mijn naam is Mieke Zomer. Ik werk als dierentolk. Ik ben ondernemer bij De Zomerhof, auteur van het boek Dieren-Sprekend als Mensen, moeder van Sanne, vriendin van Nathalie. Ik heb het HEAO afgerond, ben vervolgens in de zakenwereld terechtgekomen en van daaruit rolde ik bij toeval in het communiceren met dieren. Het is mijn missie om mijn vak Dierentolk aan een breed publiek bekend te maken. Hiermee werk ik niet alleen mee aan het creeren van een betere toekomst voor veel dieren. Met het geven van de cursussen in het communiceren met dieren en het babyfluisteren, help ik vrouwen een liefdevolle en krachtige plek innemen in onze Nederlandse samenleving. Een samenleving waarin wat mij betreft de mannelijke kwaliteiten en de ratio zwaar worden overgewaardeerd. De wereld veranderen. Meer gevoel, meer hart: mijn missie, mijn passie.
Reactie plaatsen