Schuldgevoelens tov je dier

Schuldgevoelens tov je dier

Schuldgevoelens tov je dier. Herken je ze? Dat je onbewust iets hebt gedaan waar je dier achteraf gezien last van heeft? En je had het eerst echt niet in de gaten? Ik kan me dan zo’n pummel voelen en wil het in zo’n geval graag goedmaken met mijn dier. Met mijn hele lijf voel ik me dan naar.
Is dat een teken van herkenning voor jou?
Mijn onderstaande verhaal is echt geen doodszonde maar zoiets gebeurt dan zo onbewust, dat ik me achteraf telkens weer de tandjes schrik van alle
communicatie die wij de hele dag door uitzenden en waarvan onze dieren last kunnen hebben.
Let op. Hier komt het. Gisteren gebeurd.

DHL moves the world

Ik open de groene brievenbus die bij ons aan de weg staat.
Ah, DHL heeft er een briefje in gedeponeerd. Spannend!
Knalgele achtergrond met schreeuwende rode letters: Wij hebben u GEMIST !
Altijd leuk. Om door DHL te worden gemist.
Geen idee wat het bedrijf graag bij ons wil bezorgen maar het zal wel een pakketje zijn.
En in een doos zit inhoud.
En die inhoud is een verrassing ;-)

Even een nieuwe afleverafspraak maken

Jammer dat ik nou net naar de kapper was. Anders had ik vandaag meteen al geweten wat de verrassing voor ons was. Welk leuk pakketje DHL niet bij ons kon afleveren.
Maar geen nood. ‘Met DHL kom je er wel’ dus kan ik telefonisch een nieuwe afleverafspraak maken.
En dat doe ik dus meteen.
Geen tijd te verliezen.
Weet jij veel, misschien komen ze dan vandaag nog wel langs.
Ik verkneukel mijzelf al bij de gedachte.

Geautomatiseerde vriendelijke DHL-damesstem

Ik ga op de bank zitten, pak de telefoon en het gele DHL-briefje. Onze Duitse Herder Liza komt bij mij liggen. Gezellig. En lekker warm aan mijn voeten.
Een geautomatiseerde DHL-damesstem vraagt mij het zendingnummer in te spreken.
Dat doe ik:
7 7 6 8 6 7 3 0 0 5
Ter controle spreekt de geautomatiseerde stem het nummer na dat ik zojuist heb ingesproken.
7 7 6 8 6 7 3 0 0 6
Vervolgens vraagt de geautomatiseerde stem: Klopt dit?
Het laatste nummer heeft ze fout, dus ik antwoord met: Nee.
In mijn rechterooghoek beweegt iets.

Tweede poging

Spreek opnieuw uw zendingnummer in.
7 7 6 8 6 7 3 0 0 Vijf
7 7 6 8 6 7 3 0 0 6. Klopt dit?
Nee

Derde poging

En weer een beweging in mijn rechterooghoek. Ik schenk er geen aandacht aan.
Ik ben nu bezig met het binnenhalen van een heel belangrijk pakketje, en omdat het toch niet zo makkelijk is als het lijkt, vergt het nummer op het gele briefje mijn opperste concentratie.
Spreek opnieuw uw zendingnummer in.
7 7 6 8 6 7 3 0 0 VIJF
7 7 6 8 6 7 3 0 0 6. Klopt dit?
NEEE

Schuldbewust kijkt ze me aan

Vanuit mijn ooghoek zie ik Liza wegduiken. Buikschuivend gaat ze verliggen. Ze kwispelt heftig met haar staart. Ze likt haar lippen en gaapt. Heel schuldbewust kijkt ze me aan. Alsof ze iets heeeel stouts heeft gedaan.

Het schaamrood stijgt me naar de kaken

Ik zak bijna door de grond …
Oef, wat komt ze bij me binnen.
De lieve ziel denkt met mijn NEEE dat ze iets verkeerd heeft gedaan. Terwijl ze niet onschuldiger en meer ontspannen naast me had kunnen liggen dan zojuist.

Ik maak het een beetje goed

Met een innige knuffel koop ik mijn schuldgevoel bij haar af.
Ik zeg haar dat het mij spijt dat ik haar signalen niet meteen de eerste keer heb opgepikt.
Dat hoort ze allemaal niet eens meer. Haar ogen zijn strak gericht op de grote kluif die ik voor haar in mijn handen heb.
Gelukkig. Heb ik het toch een beetje goedgemaakt.

Oh, wat zielig !!!

Later op de dag vertel ik Nathalie het verhaal.
Dat had ik dus beter niet kunnen doen.
Met een onderdrukte proest slaat ze haar hand voor haar mond: Oh, wat zielig !!!

Ze weet precies welk gevoel dat opnieuw bij mij aanwakkert.
De draak.
Misschien toch nog maar even naar de bijkeuken voor een pensstaafje.

Heb jij wel eens schuldgevoelens tov je dier gehad?

Iets waarvoor je je misschien wel een beetje schaamt maar waarom je achteraf wel hebt kunnen lachen? Zet je verhaal dan hieronder en laat ons meegenieten van je onbenulligheid. Wij weten echt wel dat je van je dier houdt en dat je jouw actie heus niet met opzet zo hebt uitgevoerd …
Kom op, beetje humor en luchtigheid kan geen kwaad.

Over de schrijver
Mijn naam is Mieke Zomer. Ik werk als dierentolk. Ik ben ondernemer bij De Zomerhof, auteur van het boek Dieren-Sprekend als Mensen, moeder van Sanne, vriendin van Nathalie. Ik heb het HEAO afgerond, ben vervolgens in de zakenwereld terechtgekomen en van daaruit rolde ik bij toeval in het communiceren met dieren. Het is mijn missie om mijn vak Dierentolk aan een breed publiek bekend te maken. Hiermee werk ik niet alleen mee aan het creeren van een betere toekomst voor veel dieren. Met het geven van de cursussen in het communiceren met dieren en het babyfluisteren, help ik vrouwen een liefdevolle en krachtige plek innemen in onze Nederlandse samenleving. Een samenleving waarin wat mij betreft de mannelijke kwaliteiten en de ratio zwaar worden overgewaardeerd. De wereld veranderen. Meer gevoel, meer hart: mijn missie, mijn passie.
Renate
Door

Renate

op 13 Apr 2013

Ik heb een groot schuldgevoel, dat niet goed is afgelopen. Had een logeetje (dochter van mijn hond) te logeren. Beestje had een baarmoeder ontsteking gehad en was herstellende. Ik vond Angel zo heette ze er niet goed uitzien, het voelde niet goed en heb dus hun dierenarts gebeld. Deze verzekerde mij ervan dat ze aan moest sterken. Ik was er nog steeds niet gerust op en dacht ik geef haar vlees te eten als ze dat zou weigeren zou ze echt ziek zijn. Ze at het behoorlijk gulzig op. De volgende dag was de trouwdag van mijn beste vriendin, mijn man zou tussen de plechtigheid en de receptie naar huis gaan om de honden uit te laten. Toen zei ik dat Angel waarschijnlijk dood zou zijn, en helaas was dat ook zo. Krijg gewoon weer tranen als ik er aan denk. Dan komt weer dat schuldgevoel van had ik maar niet die dierenarts gebeld, was ik maar gewoon naar mijn eigen dierenarts gegaan en had ik er maar alles uit laten halen. Nu heeft ze een zeer pijnlijke dood gehad.

Nathalie Steffens
Door

Nathalie Steffens

op 14 Apr 2013

Renate, wat pittig voor je. Het is zo moeilijk om te verteren omdat je tot nog steeds denkt dat jij het anders had moeten doen, hè? Dat geeft je vast een zwaar en naar gevoel. Wat de dieren ons vaak aangeven is dat het veel belangrijker is je te beseffen dat je intentie goed is geweest. Ook jij handelde uit liefde, uit liefde voor Angel. Dat kun je jezelf eigenlijk nooit kwalijk nemen, hè? We hopen dat dit je iets houvast geeft. Tijdens gesprekken met dieren of opstellingen horen we heel vaak terug dat de betreffende dieren zich eigenlijk vrijer en prettiger voelen als de mens haar schuldgevoel los kan laten. De dieren hebben er dus baat bij en de mens gelukkig ook. We hopen dat het jou ook lukt je schuldgevoel te laten gaan en terug te denken aan de intentie die je had. Sterkte Renate.

Stella
Door

Stella

op 10 Apr 2013

Schuldgevoelens t.o.v. onze dieren.... och jee. Wij hebben al zo lang en zo veel dieren, dat zijn er nogal wat, al die schuldgevoelens op een hoop. En ik kan er meestal NIET om lachen, want het is meestal iets dat niet leuk was voor het betreffende dier, ook al was het niet slecht bedoeld. Per ongeluk op staarten staan, deuren dicht doen en denken dat de hond al binnen is terwijl het buiten giet (hond staat piepend voor de deur maar ik zit aan de phone...). Me boos over iets maken, me afreageren en me te laat realiseren dat ze mijn buien, ook al hebben die niets met hen te maken, haarfijn aanvoelen en daar niets mee kunnen. Nieuwe katten in ons huishouden opnemen zonder dat eerst met poes nummer 1 (die haar soortgenoten wel kan schieten) te 'bespreken'. Een maaltijd vergeten te geven door mis-communicatie met man-lief (maar dat weten ze heel goed aan te geven.... :) En, vooruit, deze is wel grappig: onze honden mochten heel lang bij ons in bed. Op een dag was de man des huizes het zat: te veel wasgoed, zand en haren in bed, en 2 duitse doggen en een boxertje nemen wel érg veel plek in, wij sliepen niet goed meer. Er UIT dus!!! Oh jee... die smachtende blikken.... die onbegrepen hondenkoppen (een beetje scheef, met zacht piepende geluidjes, je kent het wel...), dat steeds maar heen en weer trippelen voor het bed. Na een tijdje hadden ze het perfect begrepen: als baasje in bed ligt, hoeven ze er niet eens aan te dénken het te proberen. Als vrouwtje alleen in bed ligt.... dan is er dikke kans dat - zodra baasje in de badkamer is - ze even in dat warme bed bij vrouw mogen liggen. Want die voelt zich schuldig..... !!!

Nathalie Steffens
Door

Nathalie Steffens

op 13 Apr 2013

Hahahaha! Ik zie het al helemaal voor me: twee van de grote doggen en nog een boxertje (die vast niet zo klein is als 'ie klinkt) en jij er tussen gevouwen... En als manlief weer uit de badkamer komt, dan springen ze er uit?

Connie
Door

Connie

op 09 Apr 2013

Een schuldgevoel helaas heb ik er 2. Helaas is mijn verhaal niet leuk, maar zit er tot op de dag vandaag mee. Kort: ik had een Noorse boskat na 9 maanden zoeken vele kitten gezien en bezocht te hebben vond ik Pip en direct vanaf de foto was daar de klik tussen ons. Wij noemde hem Mojo. Bij ons eerste kennismaking kwam Mojo direct op mij af en bleef tot we weer weggingen(onbewust gecommuniceerd), zijn broertje en zusjes kwamen niet bij ons, Mojo was toen 6 weekjes oud. Zijn fokker had dit gedrag bij de kittens nog nooit meegemaakt vertelde ze ons en zei dat ze sterk het gevoel had dat Mojo inderdaad voor mij bestemd was. Toen we weggingen hebben we hem 3 x uit mijn tas moeten halen hij wilde mee maar hij moest nog 6 weekjes bij zijn moeder blijven. Toen hij hier kwam was het of hij hier al jaren woonde, werd ook direct geaccepteerd door mijn honden (Am Staff's). Waar ik was vond je Mojo, dolgelukkig was ik na een lange periode van ellende en nodeloze situaties, waarvan ik dacht dat het eindelijk voorbij was. Helaas kreeg Mojo met 5 maanden oud plotseling een longbloeding, mijn huis en ik zelf zaten onder het bloed, totale machteloosheid ik kon niets voor hem doen. Ik krijg dit schuldgevoel niets voor hem te kunnen betekenen niet weg. Het is nu inmiddels 5 maanden geleden en ik mis hem nog dagelijks en heb het gevoel dat ik een stukje mis. Van zijn fokker hebben we nu nieuwe kitten (Maine Coon) gekregen maar ik merk mijn afstandelijkheid richting de kitten, hij trekt dan ook meer naar mijn man en dit geeft me dan ook weer een schuldgevoel. Inmiddels heb ik Bach gekregen van een kennis om met mezelf in het reine te komen.

Nathalie Steffens
Door

Nathalie Steffens

op 13 Apr 2013

Wat een indrukwekkend verhaal, Connie. Dankje voor het delen. Zo mooi dat jij een Mojo direct zo'n sterke klik hadden. En wat verdrietig dat je nu met een schuldgevoel zit. Dat kan een zware last voor je zijn. We hopen dat de Bachdruppels goed aanslaan bij je. Als ik even met je mee mag denken, zou ik je ook graag wijzen op het bestaan van de mens/dier-opstellingen die we op De Zomerhof geven. We hebben ondertussen veel mensen met schuldgevoelens richting hun dier kunnen helpen, door middel van deze bijzondere opstellingen. Mocht je er meer van willen weten, mail me dan gerust op nathalie@dezomerhof.nl Na een opstelling is de kans groot dat de weg voor jullie nieuwe kitten weer vrij voelt voor jou. Dat je met je hart vol liefde het diertje kunt benaderen. Misschien tot mails? Veel sterkte Connie.

Nienke Lammers
Door

Nienke Lammers

op 09 Apr 2013

Schuldgevoelens tegenover ons kleine hondje Bowy heb ik zeker gehad toen ik eens thuis kwam van school. Een baaldag had ik en was erg gefrustreerd. Bowy is een hondje die soms nogal aanwezig kan zijn. Hij is er een waar je uitbundig mee kunt spelen en hij is er ook een die mij altijd vrolijk kwispelend ontvangt als ik thuis kom. Dit was op mijn baaldag ook het geval. Speciaal uit zijn warme mandje kwam hij om mij te begroeten. Wat ik deed? Ik kwam scheldend op mezelf naar binnen geracet en smeet mijn tas vlak naast hem op de grond. Ondertussen dat ik verder op mijzelf zat te mopperen, rende Bowy als een speer weg en dook voor eigen veiligheid onder de bank. Toen dat van mijn hond tot mij doordrong, was ik ook binnen no time vergeten dat ik boos was. Ik zat namelijk alleen nog maar met mijn hoofd bij Bowy en hoe ik dit weer goed kon maken. Ik ben maar bij de bank gaan zitten en heb hem gerustgesteld door zachtjes tegen hem te praten en mij laag te houden. Hij keek mij aan, eventjes snuffelen en uiteindelijk kwam hij weer met een kleine kwispel onder de bank vandaan.

Nathalie Steffens
Door

Nathalie Steffens

op 13 Apr 2013

Ach gos Nienke, ik zie het zo voor me. Wat een fijn gevoel hè, dat je een misstapje ook weer makkelijk goed kunt maken :-) Gewoon met een knuffel, heerlijk.

Joke d'Anjou
Door

Joke d'Anjou

op 09 Apr 2013

Schuldgevoel? Ik weet er alles van! Wij hebben een Boomertje, Jaydi, Zij kan van gewone dagelijkse dingen erg schrikken en vertoont dan vluchtgedrag. Ze krijgt hier Bachdruppeltjes voor die gelukkig goed helpen, maar het blijft een zeer gevoelig hondje waar je altijd rekening mee moet houden. Op een zondagmiddag was ik alleen thuis, een zeldzaamheid. Normaal gesproken zit ik dan op de tribune van de Galgenwaard samen met mijn man want wij zijn echte FC Utrecht hooligans. Maar die dag had ik mijn plek afgestaan aan onze zoon. Stiekem was ik blij dat ik niet op de koude tribune hoefde te zitten. Lekker, het hele huis voor mij alleen! Ik nestelde me op de bank voor de t.v. om de wedstrijd live te volgen. Hapje en drankje binnen handbereik, hondje opgevouwen aan mijn voeten, wat wil een mens nog meer? Al gauw werd ik meegesleept door de wedstrijd en toen Utrecht na een kwartier scoorde schalden mijn oerkreten door de kamer. Ik moet bekennen dat ik zelfs nog een vreugdedansje heb gemaakt, Tenslotte kon toch niemand mij zien! Tot mijn schande ontdekte ik pas na tien minuten dat Jaydi niet meer aan mijn voeten lag, sterker nog, ze was nergens meer te vinden! Niet op haar normale verstopplekjes, achter de bank, onder de eettafel. Op mijn schuldbewuste geroep kwam ze ook niet tevoorschijn. Uiteindelijk vond ik haar achter een kast! Ze had zich tussen de kast en de muur gewurmd en keek met grote schrikogen naar dat enge luidruchtige mens! En ik? Ik voelde me zo klein worden als een doperwt !!

Nathalie Steffens
Door

Nathalie Steffens

op 13 Apr 2013

Woehahaha Joke, ik dacht dat ik je kende, maar nu staat de echte Hooligan-Joke dus op? Mooi verhaal. Heb je haar nog kunnen uitleggen waar het mis ging? ;-)

Tonnie Eijkenboom
Door

Tonnie Eijkenboom

op 09 Apr 2013

Tja, schuldgevoelens! Ongeveer 1 jaar geleden zat een zwarte poes met een witte bef in onze tuin, at korstjes brood uit de vogelkooi!. Was zwaar verwaarloosd, Kortom ze is bij ons.Lief en aanhankelijk dier, Wij hebben een grote bosrijke tuin, veel vogels krijgen vogelvoer op diverse plekken in de tuin.,. Ja, en dan poes Witje> die wil er wel bij zijn! Tijgersluipgang al gezien, vogeltjes net op tijd weg! Ze wacht echt af wanneer die deur naar buiten een keer open gaat! Ze lijkt zeer beledigd, want ik zei haar: nee, ik de vogels voeren en dan jij er op af? "Witje, nee dat kan ik echt niet doen hoor! denk eens na. Jij hebt je eten hier kant en klaar! zij hebben die tuin buiten!" Na zo een gesprek kijkt ze me aan, lijkt beledigd, draait zich om en wandelt naar de stenenkamer! Gaat languit in een andere vensterbank achter een grote steen liggen slapen. Vanaf die tijd is mijn man meer haar favoriet geworden! Wat doe ik fout? Ze begroet me wel, maar er is toch iets veranderd. Het instinct van poes(zo noem ik haar ook) Sekh Meth volgen? en ik wel de vogels blijven voeren? en dan. enz.? Die vogels variëren van duiven, vlaamse gaaien tot roodborstjes, merels , huismussen enz. Ook wel eekhoorns? Ik weet het even niet. Maar ik voer geen vogels om mijn poes Witje er op af te sturen; dat geeft me geen goed gevoel. Hoe pak je zoiets aan?

Nathalie Steffens
Door

Nathalie Steffens

op 13 Apr 2013

Het is inderdaad handig om je poes Witje door middel van plaatjesdenken duidelijk te maken wat je van haar verwacht. Belangrijk hierbij is dan om juist uit te leggen wat je WEL van haar verwacht en niet wat ze NIET mag doen. Als ik bijvoorbeeld nu tegen je zeg; je mag niet aan een paarse parkiet denken... komt vooral de paarse parkiet in je gedachten omhoog :-) Op onze site heeft Mieke een artikel geschreven 'Wat is plaatjesdenken'. Als je daar even naar toe gaat, kun je uitgebreid lezen hoe je het kunt aanpakken. Leesze Tonnie. We hopen je hiermee verder geholpen te hebben.

krista
Door

krista

op 09 Apr 2013

Natuurlijk allereerst een belletje omhangen, een goed hoorbare. En de katten van ons mochten ratten en muizen vangen, en dat beeld printten we ook bij ze in... maar de vogels bleven we ontmoedigen, daar moesten ze van af blijven, geen geloer!! Dus een beslissing nemen en die beelden consequent aan de poes doorgeven.

Reactie plaatsen