Leven in het nu

Leven in het nu

Herken je dat? Je ziet een broek die jou helemaal op het lijf is geschreven. Eigenlijk ben je er op slag verliefd op. Maar ja, hij is wel duur. En eigenlijk ook gewoon té duur. Je hebt die broek niet echt nodig. Maar het is wel helemaal jouw broek. Het is echt zo’n broek waar je meteen gelukkig van wordt. Ook helemaal jouw kleur. Maar toch besluit je om nog even verder te kijken.
Vlak voor sluitingstijd ga je alsnog even je broek ophalen. En je raadt het al. Die is weg.
Je kunt jezelf wel voor je kop slaan: dat kan niet! Hij was er een paar uur geleden nog!
Maatje kleiner proberen? Misschien valt ie groot! Maatje groter proberen? Misschien valt ie klein! Misschien is ie verkeerd teruggehangen? Ondertussen laat je de winkel bellen naar de filialen. Nee. Deze broek in deze maat is er niet meer. Andere kleur misschien?

Je hebt het allemaal wel een keer meegemaakt. De één met een broek, de ander met een tas en José met een badpak. En daarom schrijf ik dit verhaal.

Werken met een bergkristal

Tijdens onze cursus communiceren met dieren werken we o.a. met een bergkristal. Nu is bij de cursusprijs een klein bergkristalpuntje inbegrepen. Dat gebruiken we om later met dieren te gaan communiceren. Voor wie denkt niet genoeg te hebben aan dit puntje, of voor hen die van groot houden, hebben we een scala aan stenen staan. Van grote punten tot kristallen bollen en clusters. Voor elk wat wils. Maar niet gratis.

Bergkristalcluster

En zo komt José op mij aflopen met in haar handen één van de duurste exemplaren bergkristalclusters die wij hebben staan. De prijs weet ik nog precies. Nu twijfel ik niet aan José’s verstandelijke vermogens maar ik kan me wel voorstellen dat zij over dat nulletje heeft heengelezen.

“Zo, deze is voor mij”.
– “José, besef je wel wat je in je handen hebt?”
“Ja, dat denk ik wel ja.”
– “Dat is één van de duurste stukken die wij hier hebben staan”.
“Ja, dat heb ik gezien.”
– “Je weet dus dat ie – ik draai ‘m om en check de prijs – € 110,- kost? Je mag ‘m nog terugleggen.”
“Ja, dat weet ik. Ik wil deze.”

En dan legt ze me uit wat haar beweegt:
Een jaar of 15 terug was ze op zoek geweest naar een badpak. Maand in maand uit had ze stad en land afgezocht maar het was telkens niet haar smaak. Rare billen. Niet haar kleur. Dikke pens. De één zat niet lekker en in de ander voelde ze zich opgelaten.

Het zat als gegoten

Tot ze in een winkel kwam waar de verkoopster met het ene exemplaar na het andere kwam terwijl José aan het passen was. Op een bepaald moment kwam aan een hangertje haar badpak binnengezweefd. Het was het helemaal. Ze was er op slag verliefd op. Het zat leuk, precies haar kleur, de stof was mooi, het hele badpak zat prachtig.
Eindelijk. Dit ging ‘m worden. Wat een geweldige verkoopster. Zij had gevonden waar José al maanden naar op zoek was geweest!

Toen ze alle ‘nietjes’ weer had ingeleverd en haar badpak uittrok, viel haar oog op het prijskaartje. WAT??? Maar dit was achterlijk duur! Hij was wel mooi maar zoveel was dit badpak echt niet waard! Geen wonder dat die verkoopster zo aardig was!

En zo vertrok José uit de winkel met de mededeling dat ze het even liet bezinken. En dat deed ze. Een paar winkels en een lunch later, was ze gewend geraakt aan het prijskaartje en liep ze bijna huppelend terug om haar badpak op te halen.

Mooi, het lag al op de toonbank toen ze binnenkwam. Dat was grappig! Hoe wist de verkoopster dat zij juist nu terug zou komen?

Totdat haar badpak in een tas verdween en werd meegegeven aan een stralende dame die het zojuist had gekocht!

“En weet je, Mieke. Het is nu vijftien jaar later en ik heb nooit meer zo’n mooi badpak gevonden. Het zat zo mooi. Ik voelde me er zo lekker in. Ik heb er nu nog spijt van, dat ik het toen niet heb gekocht. Vijftien jaar spijt om een badpak. Dat overkomt me niet meer. Dus deze”, ze kijkt bijna verliefd naar de bergkristal in haar hand, “is van mij”.

Leven in het nu

Telkens als ik nu een kans krijg aangereikt, een grote kans, een kleine kans, popt het verhaal van José op in mijn gedachten: vijftien jaar spijt om een badpak. Ik kan het me levendig voorstellen … Dank je José voor je verhaal. Mede dankzij jouw ervaring grijp ik elke kans. Hij komt maar één keer voorbij. Kom ik dus iets tegen waarvan mijn hart sneller gaat kloppen, dat kan een product zijn, een dier, een mens, een cursus, een activiteit … dan zet ik alles op alles om deze kans te grijpen. Voor mij is dat: leven in het nu.

Telkens als ik iemand in mijn omgeving zie dralen … zal ik wel … zal ik niet … dan vertel ik het verhaal van José.
En geloof het of niet. De keuze is dan snel gemaakt. Met volle overtuiging. Met heel het hart.

Herken je jezelf in het verhaal van José? Dat iets aan je neus voorbij is gegaan? Terwijl je wel de kans hebt gehad maar hem toen niet hebt benut?
Wat doe je nu in zo’n situatie? Grijp jij je kans net als José nu met haar bergkristal doet, of wacht je even … met het gevaar dat jouw kans voorbij gaat?
Heb jij een soortgelijk verhaal? Wat heb je ervan geleerd? Hoe pak je het nu aan?

Heb jij een vriendin op Facebook die jij met de ervaring van José kunt helpen? Deel dit bericht. Je geeft dan geen ongevraagd advies waar niemand op zit te wachten. Maar wie de schoen past, trekke hem aan. En misschien spreekt José’s ervaring jouw vriendin wel aan en kan ze er iets mee. Dat gun je haar. Toch? Deel dit bericht.

Maar nu even iets heel anders wat in feite wel op hetzelfde neerkomt: heb jij een bijzondere band met je dier en heb je deze band altijd al willen uitdiepen? Dan kun je daar vandaag meteen mee aan de slag. Gun het jezelf. Je dier heeft er recht op. Download nu onze Gratis tips om zelf met dieren te praten, inclusief ingesproken meditaties, video- en audiomateriaal, pdf’s, oefeningen etc. Alles gratis. Geen kleine lettertjes.
Ervaar vandaag nog hoe bijzonder het is om zelf met je dieren te kunnen communiceren. Je kunt ook wachten tot morgen. Maar dan zou dit waardevolle e-book in deze versie zomaar offline kunnen zijn. Dan zul je net zien dat je niet meer weet waar je dat toch had gelezen van dat gratis e-book. Zal ik eens raden met welk gevoel jij dan de volgende maanden gaat rondlopen? En, hoe voelt dat?

Over de schrijver
Mijn naam is Mieke Zomer. Ik werk als dierentolk. Ik ben ondernemer bij De Zomerhof, auteur van het boek Dieren-Sprekend als Mensen, moeder van Sanne, vriendin van Nathalie. Ik heb het HEAO afgerond, ben vervolgens in de zakenwereld terechtgekomen en van daaruit rolde ik bij toeval in het communiceren met dieren. Het is mijn missie om mijn vak Dierentolk aan een breed publiek bekend te maken. Hiermee werk ik niet alleen mee aan het creeren van een betere toekomst voor veel dieren. Met het geven van de cursussen in het communiceren met dieren en het babyfluisteren, help ik vrouwen een liefdevolle en krachtige plek innemen in onze Nederlandse samenleving. Een samenleving waarin wat mij betreft de mannelijke kwaliteiten en de ratio zwaar worden overgewaardeerd. De wereld veranderen. Meer gevoel, meer hart: mijn missie, mijn passie.
Joke d'Anjou
Door

Joke d'Anjou

op 06 Aug 2013

Vorig jaar had ik weer zo iets, ik leer dus blijkbaar niet zo snel.:) Ik ben een heel groot fan van Ramses Shaffy, in de jaren 70 en 80 heb ik zelfs nachtenlang door Amsterdam gezworven in de hoop Ramses tegen te komen. Om vervolgens te ontdekken dat hij in die periode in India zat bij de Baghwan. :). Vorig jaar heb ik zijn biografie gelezen en ben ik zelfs nog meer van hem gaan houden. Een maand later zag ik de musical Ramses in Amsterdam en was echt ontroerd. Ik zat dus helemaal in de sfeer toen ik de zaterdag na de musical toevallig ontdekte dat die dag het huis van Ramses was opengesteld voor iedereen die belangstelling had en je zelfs iets uit zijn inboedel zou mogen meenemen als aandenken aan hem. Dat was wat voor mij!! Ik werd er gewoon zenuwachtig van maar al snel doken de twijfelduiveltjes weer op: "het was al 12 uur en het was zeker 2 uur reizen", ik was dus vast al veel te laat. Na flink wat getwijfel besloot ik niet meer te gaan. Spijt!!! Ik hoorde later dat het huis nog tot 5 uur open was, ik had dus tijd genoeg, en de mensen die wel waren gegaan waren diep onder de indruk.Ik heb mezelf daarna flink toegesproken, dit gebeurt dus niet meer!! We zullen zien...

Joke d'Anjou
Door

Joke d'Anjou

op 06 Aug 2013

Ik ben hier het prototype van, ben ik bang.Vroeger was ik groot liefhebber van de tv serie Sebastiaan. Samen met mijn oma zwijmelde ik bij het zien van dat jongetje dat op zijn paard door de bossen raasde en probeerde het hart te winnen van een vader die hem niet wilde. Jaren geleden was ik met mijn gezin op vakantie in Frankrijk en zag op een grote boekenmarkt een boekje over deze tv serie, het complete verhaal en vol met foto's. Wel in het Frans maar dat was met mijn talenknobbel geen probleem. Mijn hart begon sneller te kloppen. Ik zag mezelf al met mijn oma van toen dik 90 de foto's bekijken. Maar ik had geen geld, verdorie, mijn man had al ons geld bij zich en was al met grote stappen doorgelopen. Nergens meer te zien. Ik heb even getwijfeld en dacht toen "ach, laat dan maar". Stom, stom, stom, het liet me niet meer los. Thuis nog overal gezocht, maar nooit meer gevonden. En zelfs op verjaardagen had men het ineens over Sebastiaan, ( niet door mij!) en vertelde iemand dat alle banden van de serie zijn gewist en er dus niets meer van over is. Een kleine steek van boven om het mij nog eens in te wrijven?

Mieke Zomer
Door

Mieke Zomer

op 06 Aug 2013

Hey Joke,Wat een dramaverhaal. Misschien kun je 'boven' vragen om Sebastiaan nog eens langs te laten komen? Zodat je dit keer wel je kans kunt pakken?Als er dus iemand is die dit leest en die ook iets met die serie heeft gehad of die daar nog steeds lijntjes mee heeft ... laat het ons weten! Dan spelen wij jouw goede nieuws door aan Joke.En dan ben jij haar 'reddende engel'. ;-)Mieke

Marlien
Door

Marlien

op 06 Aug 2013

Leuk verhaal Mieke, En heel herkenbaar, ook voor mij. Helaas vindt de bank het minder leuk dat ik de laatste tijd zo veel once-in-a-lifetime kansen ben tegengekomen. Gelukkig kan ik nu steeds weer de afweging maken of ik iets ècht nódig heb. ;-)

Nathalie Steffens
Door

Nathalie Steffens

op 16 Dec 2013

Hahahaha, Marlien, maar je wordt er vast vrolijk van :-)

Reactie plaatsen