Eén kat, tien verhalen

In onze live cursus Communiceren met Dieren komt altijd dat ene spannende moment waarop alle cursisten zich tegelijkertijd via een foto afstemmen op hetzelfde dier. Voor veel deelnemers is dat een bijzondere ervaring. En bijna altijd komt dan de vraag:

“Maar… vindt Coco dat niet vervelend, al die mensen tegelijk in zijn energie?”

Een dier als een boek

Mijn antwoord is dan steevast dat Coco dat niet vervelend vindt. Het werkt namelijk anders dan wij vaak denken. Je kunt het zien als een boek. Het dier ís het boek, en elke deelnemer kiest daar zijn eigen hoofdstuk om in te lezen. Iedereen bladert in een ander deel, maar wel allemaal in hetzelfde boek.

Tien mensen, één kat

Dat klinkt eenvoudig en dat is het ook. In de praktijk levert het een bont palet aan indrukken en verhalen op. Het bijzondere is dat iedere cursist door haar eigen bril kijkt, voelt en ervaart. Alsof Coco een prisma is en ieder mens een ander lichtbundeltje opvangt. Laat tien cursisten op hem intunen, en je krijgt tien heel verschillende verhalen.

Ter illustratie

De eerste cursist voelt meteen Coco’s behoefte aan aandacht. Zij beschrijft hoe hij smacht naar aaien, kroelen, pluizen, naar het voelen van zachte handen over zijn vacht. Maar tegelijk voelt ze een soort van jaloezie, alsof hij moeite heeft om de liefde te delen wanneer een andere kat in huis ook aandacht krijgt. Het lijkt alsof Coco in tekorten denkt.

De tweede cursist ziet een beeld dat niets met mensen te maken heeft, alleen met de zon. Ze ziet hoe hij zich uitstrekt op de vensterbank en hunkert naar licht en warmte. Het geluksgevoel zit voor Coco niet alleen in knuffels van mensen maar ook in knuffels van de zon.

De derde cursist merkt iets heel anders: een gemis. Ze voelt dat hij te vroeg bij zijn moeder is weggehaald, en dat die scheiding een laagje onzekerheid in hem heeft achtergelaten. Zelfs bij alledaagse dingen, zoals het omgaan met de kattenbak, lijkt dat verleden mee te spelen.
Ze ruikt namelijk dat Coco naast de bak plast.

En de vierde? Die voelt geen emoties, maar ziet wel een hele huiskamer. Zij beschrijft tot in detail: de bank, de kussens, de muren, de wandversierselen, de bijzettafeltjes plus het vloerkleed met dat specifieke kleurenpatroon waar Coco zo graag languit op ligt.

En al deze verhalen kloppen. En ze gaan over dezelfde kat: Coco. Alleen leest ieder zijn eigen hoofdstuk uit hetzelfde boek.

Geen vervelend gevoel dus

Voor Coco voelt het niet alsof hij wordt belaagd door een groep cursisten. Hij deelt simpelweg op verschillende manieren stukjes van zichzelf. En iedere cursist pikt via haar eigen voorkeurszintuig iets op. Allemaal van Coco, maar ieder vanuit haar eigen invalshoek.

Wat we ervan leren

De oefening laat zien dat diercommunicatie geen vaste formule is. Het gaat niet om één waarheid, maar om een verzameling waarheden die samen een rijk beeld vormen. Dieren geven ons niet één enkel verhaal, maar een scala aan indrukken. Elk gesprek laat ons een ander facet zien. Samen vormen die stukjes een compleet beeld.

Als je net begint met het telepathisch communiceren met dieren, werk je meestal vanuit je voorkeurszintuig. Misschien voel je vooral emoties, of krijg je beelden of gedachten door. Naarmate je vaker contact maakt met dieren, merk je dat je zintuigen zich verder ontwikkelen. Je gaat niet alleen voelen, maar ook zien, horen, ruiken en/of weten. Zo pak je steeds meer facetten mee en ontstaat een rijker en completer beeld van het dier.

Zo groeit niet alleen jouw vertrouwen, maar ook de rijkdom van wat een dier je kan laten zien. En precies daarin zit de magie van de ervaring: één dier kan talloze verhalen vertellen, afhankelijk van welk zintuig je gebruikt en hoe breed je getraind bent om te luisteren.

Eén Coco, tien verhalen. En allemaal waar.