Duurt het voor dieren ook 40 dagen voordat ze over zijn?

Toen mijn poes Pinkeltje 's avonds dood op straat werd gevonden met haar vaste vriendje ernaast gezeten bij thuiskomst van de buurman, die mij daarop attendeerde, kon ik haar meteen mee naar binnen nemen. Ik vroeg mij af of ze was aangereden. Ik heb toen snel een diercommunicator gevraagd om met Pinkeltje contact op te nemen en haar te vragen hoe ze was gestorven. De tante van Pinkeltje, Jaqueline, die heel nauw met haar was verbonden, was heel verdrietig. Ik moest het lijfje van Pinkeltje nog begraven. De communicator kreeg niet direct contact met Pinkeltje, want ze zat in shock naast haar lijfje. De dood was, hoewel ze wist, dat het haar tijd was, toch erg onverwacht gekomen. Ze had ineens twee felle lichten gezien en toen was ze dood. Ze was dus aangereden. Door het contact met de communicator kwam ze uit de shock, ze was heel verdrietig. De communicator wachtte een week voordat ze weer contact met Pinkeltje opnam. Ondertussen had ik haar lijfje begraven in de tuin. Bij het tweede contactmoment kreeg de communicator te horen, dat Pinkeltje het heel fijn vond, dat haar lijfje nu begraven was. De communicator ging toen geestelijk Pinkeltjes lijfje begraven. Ze deed bloemen in het graf en ineens schoot er een lichtstraal naar het graf. Dat was afkomstig van Jaqueline, haar tante. Heel bijzonder volgens de communicator, ze had dit niet eerder meegemaakt. Hieruit bleek de steun van Jaqueline aan Pinkeltje en hun bijzondere band. Ik had nog verschillende vragen aan Pinkeltje, die ze beantwoordde. Zoals de betekenis van haar leven en haar betekenis voor mij. Ze blijft bij me in haar huidige hoedanigheid als mijn gids, een plezierig idee. Ze had ook een boodschap voor mij en daar ben ik mee aan de slag gegaan. Een klein katje met een grote ziel. Ze ging toen naar het licht. Het was dus erg goed, dat de communicator contact met Pinkeltje had opgenomen zo snel na haar dood. Ze werd daardoor uit haar shock geholpen en kon het gebeuren verwerken en naar het Licht gaan. Had ik drie maanden gewacht, dan was het grote misére geweest voor Pinkeltje. Ik voelde, dat ik snel contact met haar moest hebben. Ook in zulke situaties is tijd dus relatief. Drie maanden een ziel alleen laten zwerven na het verlaten van het dode lichaam is geen goed idee, heb ik het gevoel. Gelukkig ontbrak deze kennis mij en heb ik gehandeld naar mijn gevoel, de beste gids om te volgen.

ik heb verschillende honden laten inslapen,en na een paar uur of halve dag krijg ik al door dat ze goed zijn over gegaan. ik denk omdat ik het altijd moeilijk blijf vinden of het op het goede moment is. maar meestal weet je dat wel. toen mijn herder pas over was voelde ik steeds wat in mijn knieholte. eerst dacht ik wat is dat nu,maar het was haar neus die tegen mij aan duwde,dat deed ze ook toen ze leefde. vlak daarna moest ik nog een hondje laten inslapen,en als ik het dan heel moeilijk had zag ik ze in een flits naast elkaar zitten. om te laten weten dat het goet met ze ging. en daar zat lang geen 40 dagen tussen.