De manier om je dier terug in zijn kracht te zetten

De manier om je dier terug in zijn kracht te zetten

Heb jij er soms ook moeite mee als dieren er slecht aan toe zijn? In het artikel 2 Tips om zielige dieren te helpen vertel ik je wat je hieraan kunt doen. Een van de tips is: De manier om je dier terug in zijn kracht te zetten. Op de Zomerhof krijgen wij maandelijks groepen cursisten over de vloer voor onze Cursus Communiceren met Dieren. Hier op de boerderij wonen ook onze twee Duitse Herders: Liza en Easy. Easy is een dame van 12,5 jaar. De afgelopen jaren sukkelt ze een beetje met haar gezondheid. Ze krijgt last van ouderdomskwaaltjes. Nu ze wat op leeftijd raakt, wordt Easy’s ouder worden voor onze bezoekers helemaal zichtbaar. Als ze tijdens een cursus bijvoorbeeld op staat in de cursusruimte dan moet ze daar echt haar best voor doen. Als ze uiteindelijk staat, loopt ze stram en krakkemikkig naar haar drinkbak bijvoorbeeld. Of ze verstapt zich tijdens een korte wandeling buiten en begint dan te piepen.

Hoe reageren mensen op zielige dieren?

Je eerste reactie tijdens zo’n wandeling zou dan zijn om Easy te gaan koesteren: “Oh, meisje, heb je pijn. Jeetje, je kunt je voetje niet eens meer neerzetten. Laat eens zien dan. Nee, het lukt echt niet meer …., He, jakkes wat vervelend voor je.
Verdorie, ze zet haar voetje ook niet meer neer. Kijk eens hoe ze dat voetje optrekt. Misschien toch even naar laten kijken. Dit is al de vierde keer deze week.

De kracht van dieren serieus nemen

Door zo te reageren, vertellen we Easy onbewust dat we haar eigen kracht niet serieus nemen. Dat we geen vertrouwen hebben in haar vermogen om zich op aarde te blijven manifesteren. Zonder dat we ons dat beseffen, vertellen we haar dat we ons zorgen om haar maken. En je zorgen maken om een ander, dat moet je niet willen.

De manier om je dier terug in zijn kracht te zetten

Als Easy zich dus voor de zoveelste keer verstapt die week, dan prijzen we haar. We vertellen haar dat we haar zo dapper vinden. Zo knap hoe zij op haar leeftijd, toch telkens weer mee kan op wandeling. Dat ze ons bovendien zo ontzettend knap laat zien dat het misschien beter voor haar is als we morgen een korter rondje lopen, of haar misschien zelfs een dagje laten overslaan.

Trotse dieren in hun kracht

Easy reageert hierop door gewoon weer het zere pootje neer te zetten en trots verder te lopen. Ze kijkt dan achterom om te vragen: “Zien jullie hoe goed ik het doe?” En natuurlijk vinden wij dat dan.

Herken je dit bij je eigen dieren? Dat ze zich zielig gaan gedragen zolang jij ze zielig vindt? Spreekt dit je aan? Dan is het boek Dieren- Sprekend als Mensen misschien ook wat voor jou!
We hebben hierover erg leuke verhalen gehoord van onze cursisten. Jij hebt er vast ook eentje. Reageer dan op dit artikel en deel jouw ervaring met de andere lezers!

Misschien wil je zelf wel graag kunnen communiceren met dieren! Schrijf je dan in voor onze Cursus Communiceren met Dieren. Je kan ook alvast zelf aan de slag met onze Gratis tips om met dieren te kunnen communiceren!

 

 

Over de schrijver
Mijn naam is Mieke Zomer. Ik werk als dierentolk. Ik ben ondernemer bij De Zomerhof, auteur van het boek Dieren-Sprekend als Mensen, moeder van Sanne, vriendin van Nathalie. Ik heb het HEAO afgerond, ben vervolgens in de zakenwereld terechtgekomen en van daaruit rolde ik bij toeval in het communiceren met dieren. Het is mijn missie om mijn vak Dierentolk aan een breed publiek bekend te maken. Hiermee werk ik niet alleen mee aan het creeren van een betere toekomst voor veel dieren. Met het geven van de cursussen in het communiceren met dieren en het babyfluisteren, help ik vrouwen een liefdevolle en krachtige plek innemen in onze Nederlandse samenleving. Een samenleving waarin wat mij betreft de mannelijke kwaliteiten en de ratio zwaar worden overgewaardeerd. De wereld veranderen. Meer gevoel, meer hart: mijn missie, mijn passie.
Elise Vonderbank
Door

Elise Vonderbank

op 24 Feb 2013

Ik herken dit verhaal, wie niet. Onze mechelaar pup (jaren geleden, leeft helaas niet meer) had zich op een of andere manier verstapt in de tuin en kwam jankend op drie poten binnen. Ik heb haar in haar bench gedaan en de dierenarts gebeld. Die zei dat ik zelf maar een uurtje weg moest gaan en als ze daarna nog last had nog maar eens moest bellen. Zo gezegd, zo gedaan. Inderdaad was er niets meer aan de hand met haar. Maar als we (zelfs jaren later) tegen haar zeiden "ach wat is er met je pootje?" dan ging ze weer zielig met die ene voorpoot omhoog staan en moeilijk kijken. Wat een wijze les voor mij is geweest. Ook al is het voor ons mensen soms enorm moeilijk om niet mee te gaan in de misère van het moment is het beter om het in eerste instantie te negeren en pas later even te kijken hoe erg het eigenlijk is (uitgezonderd acute situaties die direct actie vereisen)

Reactie plaatsen