Communicatie tussen dieren onderling hebben wij als mensen vaak niet eens in de gaten. Wij denken dan dat de dieren lekker liggen te dommelen maar ondertussen vinden er interessante conversaties plaats. De communicatie tussen dieren onderling is minstens zo interessant als de communicatie tussen mensen en dieren. En, daarbij komt, het eerste wil het tweede nog wel eens helpen.
Wij merken dat bijvoorbeeld als wij gaan wandelen met onze twee honden. De oudste hond is een Duitse Herder van 12,5 jaar. Ze beweegt en ziet steeds minder goed en is inmiddels stokdoof. Via lichaams- en gebarentaal contact met haar maken, dat lukt nog wel.
Gebarentaal met één van onze honden
Daar waar vroeger een minieme beweging volstond – ik hoefde bij wijze van spreken alleen mijn wijsvinger te bewegen om haar ‘aan de voet’ te vragen – moeten het vandaag de dag vooral grote gebaren zijn; heb ik mijn hele arm en mijn bovenlijf nodig om de opdracht duidelijk te geven.
Telepathisch contact maken met honden
Nu zul je misschien denken: hoezo, gebarentaal. Je bent toch dierentolk? Dan maak je op die manier toch contact? Ik moet dan helaas bekennen dat ik telepathisch eigenlijk nooit zo goed contact met haar heb gekregen, tenminste, dat gevoel heb ik. Als ik telepathische oefeningetjes met haar deed, dan gebeurde er telkens heel weinig, nou ja, eigenlijk niks. En zeker toen ik net had ontdekt dat ik met dieren kon praten, heeft haar niet-reageren op mijn telepathische verzoeken, mij zeker in het begin heel lang erg aan het twijfelen gehouden. Ik kreeg geen enkele bevestiging van haar dat ik ook maar enigszins op de goede weg was.
De communicatie tussen dieren onderling helpt ons
De andere hond is ook een Duitse Herder. Liza. Zij is nu 2,5 jaar. Net zo snel en alert als Easy vroeger was. En zij reageert vaak wel op onze telepathische communicatie maar daarover in een ander artikel meer.
Nu, als wij gaan wandelen met onze twee honden, lopen ze zodra het maar eventjes kan, lekker los. Voor ons, achter ons. Als onze oude Easy er voor haar doen flink de sokken in heeft, scharrelt ze tot een meter of 20 voor ons uit. Omdat ze zo doof is, haar gezichtsvermogen zo ver achteruit is gegaan en ze telepathisch niet op ons reageert, is ze op die afstand onbereikbaar voor ons.
Als wij op een bepaald moment besluiten dat wij omkeren, terug naar huis, sturen wij daarom Liza het plaatje dat wij gaan omkeren. En alsof Liza zegt: “Kom, we gaan weer naar huis”, draait Easy zich een fractie later ook om.
Telepathisch reageren op een gevulde voerbak
Je zou nu kunnen denken dat Easy misschien toch dat plaatje van ons opvangt maar daar geloof ik niet in. Dan zou ze in huis ook reageren als wij telepathisch met haar communiceren. En zelfs op het plaatje van haar gevulde voerbak blijft ze stoïcijns liggen.
Dus heus, dat is uitgesloten.
Misschien is deze vorm van plaatjesdenken wel iets voor jou en je dieren.
Hoe je in plaatjes denkt, staat uitgebreid beschreven in het gratis e-book: Gratis tips om zelf met dieren te kunnen communiceren of in mijn boek Dieren – Sprekend als Mensen.
