Column Yins mentale omslag

Yin is een 11-jarige poes. Ze is klein, vrolijk, speels en ondernemend, heeft altijd haar staartje in de lucht. Watervlug. Afgelopen zomer ligt ze lekker relaxed te zonnen in het gras van de voortuin waarin zij zich veilig waant. Plotseling springen er twee grote honden over het hek die hebben besloten dat zij ieder de helft willen van deze kat. Wie welke helft krijgt, vechten ze uit met Yin tussen hun kaken.

Yin bloedt heftig. De verwondingen leiden tot een strippenkaart bij de dierenarts waar de volgende weken flink op afgestempeld wordt. Aanvankelijk lijkt het leed beperkt tot wat hechtingen. Klein antibioticakuurtje voor de zekerheid. Maar omdat Yin niet wil eten, wordt haar bloed onderzocht. De uitslag is oké. Met het bloed is niets aan de hand. Maar waarom eet Yin niet? Er volgt een kijkoperatie. Misschien is er inwendig iets beschadigd geraakt. Niets te vinden. Yin blijft weigeren haar voedsel aan te raken. Er blijken toch infecties te zijn, die door het eerste antibioticum niet lijken te zijn aangepakt. In de weken die volgen wordt het ene na het andere ei-grote abces behandeld. Met succes. Medisch gezien, is er niets meer dat Yins vermogen om te eten in de weg staat.

Weggekaapt vertrouwen

Vijf weken verder zijn we, als Yins mensen mij ten einde raad vragen met hun kat te gaan praten. Al deze weken werd Yin twee keer per dag gedwangvoerd, louter om haar in leven te houden. Yin mag fysiek inmiddels dan wel weer toppie zijn, psychisch is ze een wrak. Sinds het gruwelijke voorval woont de eens zo vrolijke onbekommerde Yin, diep weggekropen onder de kast en achter het logeerbed. Spinnen doet ze niet meer. Contact zoeken al evenmin.

Ik tune in op Yin. Onmiddellijk zie ik twee smerige muilen op me afkomen, de speekseldraden hangen aan de grote gele snijtanden. Ik voel de angst om gevierendeeld te worden, ik voel de fysieke pijn die erbij hoort, ik voel hoe het vertrouwen in dit leven in één klap wordt weggekaapt, alle kleur verdwijnt eruit. Van een heerlijk ontspannen en onbekommerd leventje, verword ik tot aangeschoten wild. Zo’n fatale schending van de rechten van de kat …

Yin denkt dat het nooit meer goed komt. Als het leven zo broos is en aan zo een zijden draadje hangt, wil ze liever sterven. Zo’n leven wil ze niet. Ze wil vanaf nu niet als prooidier door.

Eén simpel brokje

Ik laat Yin voelen dat ik probeer te begrijpen wat zij mij vertelt. Dat ik, dat wat haar is overkomen, verschrikkelijk voor haar vind. Niet alleen voor haar. Ook voor haar mensen. Haar mensen zijn er, net als zij, helemaal stuk van. Ik druk Yin op het hart dat zij echt nog niet gemist kan worden. Daarvoor houden de mensen te veel van haar. Ik vraag Yin om alsjeblieft weer voor het leven te kiezen en de draad weer op te pakken.

Yin lijkt vatbaar voor mijn betoog.

Om er zeker van te zijn dat Yin verder wil met dit leven en wij haar niet onnodig blijven lastigvallen met de dagelijkse martelgang van het dwangvoeren, vraag ik haar om ons te bewijzen dat zij het leven verkiest boven de dood. Ik beloof haar dat als zij morgen helemaal uit zichzelf één hapje eet, één simpel brokje, dat het dwangvoeren dan onmiddellijk wordt gestopt.

Intensief aaien

Haar mentale omslag is een feit. Yin vraagt mij haar mensen te vragen of zij haar intensief willen aaien zodat zij de haar vertrouwde handen als bron van heling en liefde kan aanvaarden. Natuurlijk vraag ik dit namens Yin en daarbij geef ik haar mensen de opdracht niet meer aan het incident terug te denken maar juist aan Yin als het flinke, lieve, ondernemende kattenbeest van weleer.

Mijn ervaring is dat dieren na een gesprek vaak erg aanhalig en knuffelig worden. In Yins geval is dat zachtjes uitgedrukt. Ze wordt bijna krols van aanhaligheid. Voor het eerst in pakweg vijf weken na het voorval begint ze de dag na mijn gesprek weer te spinnen. Het is geen aaien meer waar ze om vraagt, het zijn complete lichaamsmassages die een half uur tot drie kwartier moeten worden uitgevoerd. En zelfs dan is Yin snel terug voor meer.

Het bewijs dat Yin voor het leven kiest, wordt ook door haar geleverd. De dag na mijn gesprek met haar, loopt ze ’s middags de keuken in en eet dat ene beloofde brokje.

Het dwangvoeren kan worden gestopt.
Ze pakt de draad zelf weer op.