Tekentang

Als ik toevallig even bij mijn buren binnenval, word ik toeschouwer van een bijzonder ritueel. De buurvrouw heeft bij het oor van haar kat Kitty een teek ontdekt, die zij er zo snel mogelijk uit wil halen. Kitty is echter een poes met een gebruiksaanwijzing van enkele pagina's. Aan de aanwijzingen die moeten worden opgevolgd voor het verwijderen van een teek, is zelfs een heel hoofdstuk gewijd.

Benodigdheden:
een groot badlaken;
oude kleren die tegen een stootje kunnen;
ten minste drie paar mensenhanden;
ongeveer een uur de tijd;
plakmiddel om buurmans toupet op zijn plaats te houden;
tube Kukident ter voorkoming van rondvliegende kunstgebitten;
schoenen met stalen neuzen;
drie toques;
drie paar papegaaienhandschoenen;
drie duikbrillen;
grootverpakking pleisters;
tekentang;
en tenslotte … de kat.

De hoofdrolspeelster in dit verhaal heeft het allang begrepen. Die is in geen velden of wegen meer te bekennen en lijkt van de aardbodem te zijn verdwenen. Ik kijk met verbazing naar alle spullen die voor deze ‘operatie’ zijn klaargelegd.

En dan wordt poes Kitty met grote boze schrikogen triomfantelijk door de dochter van mijn buurvrouw de kamer binnengedragen.

De buurman krijgt aanwijzingen over hoe hij de voorkant veilig in bedwang houdt, het buurmeisje krijgt toelichting over de achterkant en de buurvrouw zal zich ontfermen over de teek.

Hoewel... ontfermen is niet helemaal het juiste woord.

Gevecht
En dan gaat het gebeuren. Kitty wordt stevig in het badlaken gewikkeld en kan geen kant op. Mijn buurvrouw doet haar eerste poging om de tekentang op de teek te zetten.
Kitty beweegt.
De tekentang zit ernaast.
Nieuwe poging.

Kitty wordt nog steviger ingerold.
Volgende poging om de tekentang op de teek te zetten.
Kitty beweegt.
De tekentang zit ernaast.
Nieuwe poging.

Kitty vindt het nu wel welletjes en vecht zich los, alsof het een gevecht op leven en dood betreft. Ze laat alleen met vlokken losgelaten vacht achter.
'Mission impossible'.
Mijn buurvrouw is teleurgesteld. Vandaag gaat het niet meer lukken, want Kitty krijgt ze niet meer te pakken.
Morgen gaat ze het weer proberen.

Audiovisueel
Ik bied mijn buurvrouw aan om het morgen op míjn manier te doen. Je weet nooit, misschien lukt dat wel. Als ik er niet in slaag, kan het altijd nog volgens hun werkwijze.
Ze vindt het goed.

De volgende dag ben ik er rond half tien 's ochtends. Alle spullen liggen al klaar in de huiskamer. Ik pak ze bij elkaar en leg ze in de keuken. Dan loop ik naar Kitty toe, die in de huiskamer ligt te slapen. Ze lijkt zich van geen kwaad bewust. De teek is al begonnen zich vol te zuigen. Ik ga bij haar zitten en zeg Kitty's naam in gedachten drie keer. Ze blijft gewoon slapen. Het lijkt of ik daar voor joker zit. Dan leg ik haar in plaatjes en beelden uit dat wij straks de teek bij haar weghalen. We gaan haar op tafel zetten, gewoon op haar eigen voetjes en ze mag de tekentang bekijken. We zullen 'm dan even demonstreren. Ze mag er ook aan ruiken. Ik houd haar daarna zachtjes vast, dus niet onder dwang, en mijn buurvrouw zal vervolgens met de tekentang de teek eruit draaien. Kitty zal dan voelen dat er ook wat haartjes meegetrokken worden. Dat is niet fijn. Maar het is eenmalig.
Ook zal ze de tekentang piepend horen scharnieren, dichtbij haar oortjes. Daarna zullen wij heel trots op haar zijn en haar uitgebreid aaien. We gaan haar na afloop laten ruiken aan en kijken naar de tekentang, met daarin de bewegende teek. Dit is het verhaal dat ik haar audiovisueel telepathisch stuur.

De buurvrouw komt binnen. Ik leg haar uit hoe we het gaan aanpakken. Vijf minuten later zitten we al aan de koffie.

Mijn buurvrouw is opvallend stil voor haar doen...