Waar laat ik mijn dier inslapen?
Waar laat ik mijn dier inslapen? Wat moet het verdrietig voor je zijn dat je heel binnenkort afscheid moet nemen van het dier dat je waarschijnlijk jaren bij je hebt gehad. Het dier waarmee je een innige band hebt opgebouwd. Misschien is het niet je eerste dier. Heb je al veel dieren gehad. Maar elk dier dat sterft of gaat sterven en dat deel heeft uitgemaakt van jouw leven … Als het moment van afscheid nemen eraan komt, dan hakt dat erin.
Wie zijn er bij op het moment van inslapen?
En op het moment dat dan die beslissing is genomen, die beslissing van het soms verlossende spuitje, dan komt de vraag: waar gaan we het laten doen? Gaan we naar de dierenarts? Laten we de dierenarts bij ons thuis komen? Wie zijn er bij? Wie zijn er niet bij?
Waar laat ik mijn dier inslapen?
Mijn eerste kat, Micky, heb ik laten inslapen bij de dierenarts. Ik was 24, zat op kamers in Enschede en was speciaal voor het inslapen teruggereden naar mijn geboortestad Haarlem. 19 jaar was ze geworden. Haar hele jeugd was ze ‘mijn kat’ geweest.
En zo zit ik daar bij de dierenarts in een soort van achterafkamertje met mijn geliefde Micky op schoot. In een opslagruimte tussen de dozen injectienaalden, antiwormspuiten, enveloppen en disposables. Het inslaapspuitje is gegeven en het wachten is nu op het moment waarop ze de slaap gaat vatten.
Daar zit je dan. Op een krukje. Tussen chemische luchtjes van de ontsmettingsmiddelen en kartonnen dozen. De ruimte verlicht met koude uitstralende TL-balken a la ‘Café Internationaal’. Het is er stil. Het is er niet eigen. Je hoort in de wachtkamer en spreekkamer verderop het geroezemoes. Af en toe nageltjes krassen over de vloer van een hond die weg wil.
Was dit haar laatste, diepe ademhaling?
Dan hoor je deuren open en dicht gaan. Je kat op schoot. Je streelt haar. Je denkt aan de mooie tijden die je met haar hebt gehad. Je checkt haar ademhaling. Ademt ze nog? Ademt ze diep? Was dit haar laatste diepe ademhaling? Nee, toch niet, ze ademt weer in. Wat voelt ze zacht. Wat is ze mager geworden de laatste tijd.
Het duurt wel lang. Ze zullen ons toch niet vergeten zijn?
Vast niet. We zouden worden opgehaald als het slaapmiddel goed was ingewerkt, zo was ons ingefluisterd.
Drie kwartier is toch wel lang…
Na drie kwartier begint de twijfel toch wel de kop op te steken. Je kijkt eens naar de deur. Daar zit geen beweging in. Je luistert of je voetstappen hoort jullie kant op. Ook niks. Je wil niet opstaan met je kat in je armen om op de deur te kloppen. Stel dat je kat vindt dat jij ongeduldig bent. Dat ze dan denkt dat haar dood jou niet snel genoeg kan gaan … Dat vergeef je jezelf toch nooit meer? Dus blijf je wachten tot je wordt opgehaald.
Anderhalf uur duurt het uiteindelijk. Micky is inmiddels al weer half aan het bijkomen. Ik voel mij er steeds minder fijn onder. Maar ja. Ik weet niet beter. Misschien hoort het wel zo.
Dan zwaait opeens de deur open: de assistente die iets uit de voorraadkamer moet pakken. Ze schrikt zich te pletter daar opeens een vrouw te zien zitten met een slappe kat in haar armen.
Ze weet niet wat ze zeggen moet.
Later hoor ik dat ze ons in de drukte van het spreekuur straal zijn vergeten. Duizend excuses.
Het eerste en het laatste dier dat ik bij de dierenarts heb laten inslapen
Micky was het eerste dier en ook meteen het laatste dat ik bij de dierenarts heb laten inslapen. Vanaf dat moment zou ik, als ik ooit nog dieren nam, de dierenarts thuis laten komen als dat nodig was.
En toen ik jaren later leerde hoe ik met dieren kon praten, kon ik ook gesprekken aangaan met hen die mij dierbaar waren. Of met dieren van anderen die op het punt stonden te gaan sterven.
Stuk voor stuk vertelden deze stervende dieren mij dat ze hun dierbaren bij zich wilden hebben als de dood naderde.
En zo hebben wij dat sindsdien telkens gedaan. Onze dieren stierven thuis. Met alle mensen en dieren om ze heen die deel hadden uitgemaakt van het gezin. Omdat wij hadden geleerd om naar hen te luisteren.
Wil jij ook weten hoe je jouw dier kan verstaan? De één vangt plaatjes op, de ander gevoelens, weer een ander geuren … en weer een ander alles tegelijk … Want wil jij nou echt weten hoe je met je dier kunt praten? Download dan nu onze Gratis Handleiding om te leren hoe je dat doet. Heus, er gaat een wereld voor je open. En zo kun jij ook leren hoe je contact maakt met je dier voor een van de belangrijkste momenten van zijn leven: het afscheid.