Heilige pad

27/2/2011 Heilige pad: We beginnen een verzadigingspunt te bereiken. De hele vakantie heeft in het teken gestaan van het zwemmen met dolfijnen en dat is aardig gelukt, mogen wij zeggen. Wij willen graag nog het een en ander van het eiland zien. Aan onze dolfijnenzwemwens is immers ruimschoots voldaan. 

Heilige pad

Vandaag rijden we met de auto naar een valei die eeuwenlang de meest spirituele en heilige plek is geweest van het eiland. Je mag er alleen te voet naar beneden of in een 4×4, omdat de weg zo slecht is en heel erg steil. Wij tuffen rond in een gewone personenauto dus wij zullen moeten lopen. Ik wil er heel graag heen, heel graag voet op de bodem zetten van die heilige grond. Voelen en ervaren wat er door me heengaat als ik zo’n plaats betreed. Nathalie en ik gaan dus dapper te voet. De weg is zo ontzettend steil dat we moeite hebben naar beneden te lopen. Straks moeten dat hele stuk ook weer terug. Moedig gaan we door. We willen ons voor elkaar niet laten kennen. Ik ben dan altijd iemand van de prestatie, dat ik het heel knap vind van mezelf als ik zoiets heb gedaan. Ik vraag mijzelf dan wel meteen af wie mij toch op mijn schouder zo staat aan te moedigen. Voor wie ik zo’n prestatie echt wil neerzetten. Maar goed, we zijn een kwartier onderweg en hebben op de weg naar beneden(!) al een paar keer uitgerust, onder het mom van: even van het uitzicht genieten. Dan stopt er een 4×4 met een Amerikaans echtpaar: of we een lift naar beneden willen. Nathalie zit er al in voordat ik ja kan zeggen. Gelukkig maar. In deze volgorde kan ik haar mooi nog een paar keer zieken dat ze een mietje is en een slappeling zonder ruggengraat. Dit soort situaties buit ik flink uit ;-) Beneden aangekomen moet de jeep door steeds breder wordende stroompjes heen. Zo breed en diep dat onze liftgevers het op een bepaald moment niet meer aandurven. Zij willen terug naar boven zonder te zijn uitgestapt.

Zoals het goede gasten betaamt, blijven wij keurig zitten. Het is niet netjes om voortijds uit een auto te stappen die je net daarvoor nog een lift heeft aangeboden. Weer helemaal boven aangekomen en de mensen bedankt, strompelen wij naar onze auto waar wij vervolgens Onze Lieve Heer op onze blote knietjes bedanken voor deze mensen op ons wandelpad.