Groepsreis dolfijnenzwemmen
26/2/2011 Groepsreis dolfijnenzwemmen: We zijn er vandaag weer vroeg bij. En de dolfijnen ook. Ze voelen lekker luchtig aan, zijn hier en daar speels en we zien ze heel veel om elkaar heen tollen en draaien en plezier maken. Het is fijn om te ervaren. De opdringerige snorkelaars van gisteren zijn er (nog) niet. Er is ook een man die met snorkel heel diep duikt maar daarbij in volkomen harmonie blijft. Het is zo mooi wat hij doet en leuk om te zien hoe de dolfijnen op hem reageren. Hij neemt ze mee in zijn dans. Ze kijken nieuwsgierig naar hem en blijven om hem heen cirkelen. En het allermooiste vinden wij: de man lijkt egoloos en toch bij zijn volle verstand. We hebben hem een paar dagen terug ontmoet toen we aan de baai BackGammon zaten te spelen. Hij bleek de trommelman te zijn. Hij schoof aan, kwam met een stralende grijns op zijn gezicht bij ons zitten en overhandigde ons een kleurboekje met zelfgemaakte dolfijnentekeningen. Hij had er op elke pagina een gedicht bij gezet en droeg het hele boekje vol verrukking bladzij voor bladzij aan ons voor. Ik kreeg steeds meer wantrouwen en het gevoel van: de laatste bladzijde gaat over God en hoe wij een abonnement op hem kunnen nemen. En of wij een vrijwillige bijdrage van 10 euro zouden willen doen. Maar … na het laatste gedicht, sloeg hij het boekje dicht, overhandigde het ons, groette en verdween.
We waren met stomheid geslagen. Niet omdat wij een lullig kleurboekje van hem hadden gekregen maar vanwege de persoon, de warmte die hij uitstraalde, het geschenk om niets. En ditzelfde geschenk om niet gaf hij de dolfijnen die daar op hun beurt op reageerden. De afgelopen weken zijn wij natuurlijk heel veel mensen tegengekomen, we hebben er veel zien komen en zien gaan. Wat ons het meest is opgevallen, is dat iedereen sprankelend het water uitkomt. Op elk verhaal schijnt een vergrotende en zelfs een overtreffende trap te bestaan. Ook op die van ons.
Groepsreis dolfijnenzwemmen
Een bepaalde vorm van beroepsdeformatie gebiedt mij ook te melden dat wij hier hebben rondgekeken hoe wij onze ervaringen mogelijk volgend jaar kunnen delen met andere dierenliefhebbers in en of andere groepsvorm. Een eerste idee is: november 2011 of februari 2012 (november: geen walvissen, grotere kans op dolfijnen. Februari: wel walvissen, kleinere kans op dolfijnen). Wij hebben zelf verbleven op het land van de Nederlandse Carolina. Dat gaan wij onze mensen niet aandoen. Voor ons onderkomen heb ik al die tijd op deze blog niet de juiste benaming kunnen vinden maar nu heb ik ‘m: wij hebben deze maand verbleven op een derderangs tweesterrencamping tegen viersterrenhotelprijzen met een irritant aanwezige eigenaresse. Volkomen uit zelfbehoud zijn wij deze maand intens beziggeweest met het in het licht zetten van deze locatie en haar eigenaresse. Hierdoor hebben wij ons zo goed als mogelijk kunnen afsluiten voor de negativiteit aldaar. Op deze blog komt op een later tijdstip een waarschuwingslink waaronder onze bevindingen en die van andere gasten komen te staan. Je begrijpt dat deze locatie derhalve absoluut ongeschikt voor ons doel. Dat gaan wij onze mensen niet aandoen. Wij hebben nu een simpele maar zeer diervriendelijke en voor die contreien betaalbare locatie gevonden (waar de dieren: pony’s, varkentjes, kippen, honden, katten, pauwen en ara’s vrij rondlopen en -vliegen) voor 12 personen. Deze locatie huren wij dan helemaal voor de groep af. Het programma duurt 10 halve dagen waarbij elke ochtend gelegenheid wordt geboden om –na inleidende (snorkel)instructies- op eigen gelegenheid met dolfijnen te gaan zwemmen. Bij het middagprogramma horen o.a. enkele systemische opstellingen en verschillende groepsmeditaties.