Vlierbloesemsap met vreemd smaakje

Vlierbloesemsap met vreemd smaakje…. Er gaapt een gat van pakweg zes weken tussen de laatste blog en vandaag. Dat gat laat ik voor wat het is. Ik ga het niet opvullen met nadenken over wat er allemaal is gebeurd en over wat ik nog allemaal kan schrijven. Extreem hoge werkdruk, mijn oude moedertje plots op de hartbewaking, zus plots ernstig ziek, halsoverkopritjes naar Haarlem … we hebben flink wat voor onze kiezen gehad de afgelopen weken. Geen adempauze en maar door. Alsof je net iets te lang onder water wordt gehouden.

Vlierbloesemsap met vreemd smaakje

Maarrrr….. vandaag is het Hemelvaartsdag. Ik lummel lekker op het erf, trek hier wat onkruid weg, volg daar een vogeltje in zijn vlucht, verplaats de beregeningsinstallatie in de wei, google een beetje. Heerlijk een dagje lekker bijkomen. Moederziel alleen met de dieren om mij heen. Ik hoef niks, ik wil niks, ik moet niks. De zon schijnt. De jeugd die vanmorgen met ieder zijn eigen kratje bier achterop naar het Rutbeek (recreatieplas hier vlakbij) fietste, fietst nu lallend en luidruchtig terug naar huis.

De vlierbessenstruik hier in de tuin is zo goed als leeg. Ik heb van de bloesems heel wat flessen vlierbloesemsiroop gemaakt. Maar nu moet ik toch nog wel eerst iets opbiechten. Een paar weken terug stond de vlier in bloei. Niet die in onze tuin maar wel de vlier langs de fietspaden in het natuurgebied. Ik had er erg naar uitgekeken omdat ik voor het eerst zelf vlierbloesemsiroop ging maken. Recept van internet gehaald en maar oogsten. Toen de eerste fles siroop klaar was, proefde ik ‘m. Hmm, dit was niet de smaak die ik mij herinnerde van vlier. Jammer. Misschien moest de vlier langer trekken. Ik verlengde de intrektijd daarom met een dag. Nee, dit was ‘m ook niet. Misschien nog een dagje erbij. Nee, nog niet. Dan lag het aan de Stevia waarmee ik de siroop had gezoet. Omdat de oogsttijd maar beperkt bleek, spoedde ik mij naar het dorp voor vijf kilo suiker. Of ik doe iets helemaal of helemaal niet. Dat halfzachte, daar houd ik niet van. Maar ook met de suiker, bleef die smaak ‘vreemd’. Nathalie vond de siroop wel lekker maar ik gewoon minder. Dan zal het wel aan de overgang liggen, dacht ik. Ik ging ervan uit dat mijn smaak veranderd was. Inmiddels stond er wel pakweg 10 liter vlierbloesemsiroop. Genoeg voor een weeshuis. Maar met een smaak die mij niet bekoorde. En nu komt het. Martijn werkt ook op een biologische boerderij. Zo nu en dan komt hij met een tip van boer Piet. Via Martijn hoor ik hoe hoog de mais bij Piet staat, wat de sla doet, wanneer Piet zijn courgettes plant. Of Piet zijn aardappelen er al in heeft etc. Maar van Martijn begrijp ik dat Piet via hem ook informatie over ons krijgt. Zo vertelt Martijn hem dat ik al een krat vlierbloesemsiroop bij mekaar heb geoogst en gekookt. O? Zegt boer Piet. Weet je dat wel zeker? De vlier staat nog helemaal niet in bloei. Weet je zeker dat het geen lijsterbes is? Die lijkt erg op vlier. Kanonne! Samen met Martijn loop ik de tuin in bij de vuurplaats. Daar waar onze vlier staat die nog niet bloeit. We bekijken het bloesemschermpje dat er anders uitziet dan de schermpjes die ik al die tijd heb geoogst. Ik pies in m’n broek van het lachen: Stadse Doos gaat Biologisch.
Inmiddels hebben we twee soorten zelfgemaakte siroop staan. VLIER staat op het ene etiket. ECHTE VLIER op het andere.