Verminderd zicht

Verminderd zicht. Worden jouw armen ook te kort? Volstaat de verlichting die je normaal aanhad, vaak ook niet meer? Inmiddels ben ik daaraan wel gewend geraakt. Ik ben er dus op voorbereid.
En toch kom ik tijdens de Cursus Communiceren met Dieren voor een verrassing te staan. Zo eentje die je niet verzint.
Bij een oefening op de derde cursusdag wil ik graag een gedicht voorlezen. Het bezorgt mij keer op keer kippenvel omdat het voor mij een waarheid als een koe is. Ik pak daarom het boek erbij waarin het staat. Plus natuurlijk mijn bril, want anders blijf ik nergens. En dan gebeurt het …

Zelfs extra licht biedt geen soelaas

De cursisten zitten te wachten tot ik eindelijk de bladzijde erbij heb die ik nodig heb. Het duurt even want mijn ogen passen zich wat slecht aan. Al turend in het boek, blijft het namelijk een letterbrij. Het is ook wat donker in de kamer. Misschien handig als ik even bij de schemerlamp ga staan. Dan profiteer ik mooi van het extra licht.  “Tjonge wat worden mijn ogen slecht, misschien helpt het als ik bij een lamp ga staan”, mompel ik hardop. Ik loop naar de schemerlamp en douw het boek er bijna in. Verbaasd zie ik dat zelfs dit geen effect heeft. Ik kijk de groep verbaasd aan. Hoe kan dat nou?, denk ik. Ik kan de lettertjes niet eens lezen. Ze zijn wel klein maar met bril en met extra licht, is het tot nu altijd goed gegaan. Bah, ik baal.
“Momentje hoor, ik denk dan ik aan een sterkere bril toe ben”. Jeetje, die teloorgang van mijn ogen is snel gegaan.

Voorraadje brillen van de Action

Ik loop onze privekamer in en pak een bril met sterkere glazen.
Nu zul je misschien denken: jeetje, heeft ze die zomaar?
Jazeker, die heeft ze.
Het hoe en waarom leg ik je even in dit zijspoor uit:

Ons huis ligt namelijk bezaaid met brillen. Ik koop ze per tien voor een paar dubbeltjes bij de Action. Ze zijn onooglijk lelijk, maar goed, het gemak dient de mens. Ik hoef nooit op zoek naar mijn enige bril, waar ik anders standaard een dagtaak aan zou hebben. Dus in het hele huis liggen her en der schuwlelijke plastic brillen.

Een paar weken geleden was ik weer door mijn voorraadje brillen heen. Kijk, het is natuurlijk geen kwaliteit dus er wil nog wel eens een arm afbreken. En omdat het toch geen kwaliteit is, doe ik ze ook niet in een brillenmapje in mijn tas. Ik prop ze er zo in. Ik ben er dus niet zuinig op.

Goed, Stef en een vriendin gaan die dag naar het dorp en ik vraag ze om weer een voorraadje voor me mee te brengen. Dat doen ze. Komen ze nota bene thuis met nog lelijker brillen, zulke met LED-lampjes aan de zijkanten zodat je ’s avonds in bed kunt lezen! Hilariteit natuurlijk alom als je die bril ‘aan’ doet. Wil je echt voor joker lopen, dan raad ik je aan zo’n bril op te zetten.

Komen we nu weer terug bij de cursus.
Ik loop onze kamer in en pak een bril met sterkere glazen. Terug in de cursusruimte wissel ik de bril die ik op heb om voor de nieuwe met sterkere glazen. En dan opeens voel ik iets.

WATTT???

Ik schiet in de slappe lach. Ik kan niet eens aan de groep uitleggen wat er aan de hand is, zo hard moet ik lachen.

Zo’n handig brilletje met LED-lampjes

En dan herinner ik mij dat Stef gisteren aan mij vroeg of zij een van mijn LED-brilletjes mocht hebben. Dat was zo handig voor ’s avonds. Dan hoefde het licht niet aan als zij in bed nog wat wilde lezen.

Omdat zij alleen het montuur nodig had en geen glazen, heeft ze deze eruitgedrukt waardoor ze toch handig gebruik kon maken van de extra faciliteit die deze bril bood: de LED-lampjes.

Toen ik dus tijdens de cursus ‘mijn’ bril pakte voor het voorlezen van het gedicht, was mijn bril dus die van Stef. Geen wonder dat ik geen letter kon ontcijferen met een bril zonder glazen ….