Mijn hond als mijn beschermengel

Cecile heeft bij ons de cursus in het communiceren met dieren gevolgd. In dit verhaal vertelt zij hoe zij haar vaardigheden op haar reis inzet.

Mijn hond als mijn beschermengel.
Daar zit ik dan. Op mijn Ierse muurtje midden in Connemara. Met naast mij mijn grote zwarte hond. Te genieten van het landschap waar ik zo lang van heb gedroomd. Het was zowaar mooi weer geworden. Al weken worden we achtervolgd door regen. Maar dat vergat ik snel, nu ik op deze plek ben.

Midden in de prachtige natuur waar Ierland zo bekend om staat. Ik ben nu al een aantal dagen op een camping. Het was de bedoeling dat ik hier maar een dag of drie zou blijven. Nu het weer zo mee zit, besluit ik om langer te blijven. We hebben immers de tijd want ik zou twee maanden in Ierland zijn. En mijn hond vindt het kamperen ook geweldig.

Wandelen door Ierse heuvels en dalen

Ik besluit om de buurt te verkennen. Het meer verderop trekt de aandacht van mijn hond. Hij wil zwemmen met dit mooie weer. Daarom dalen we af, verder het dal in. Richting het meer. En dan gebeurt het. We zien het allebei niet aankomen. Een waakhond. Plotsklaps staat hij daar voor onze neus. Ik zeg tegen mijn hond “Niet mee bemoeien.” Dit gaat Tycho uitstekend af. Hij blijft stoïcijns naast me lopen. Hij trekt zich niets aan van het grove geweld dat ons bedreigt. Maar nu moet ik de situatie redden. Hoe ga ik dat doen?

Telepathisch communiceren met een grote gevaarlijke hond?

In een flits zeg ik tegen de hond “Kssst, kssst” en ik voel mij opeens erg klein tegenover deze grote, gevaarlijk uitziende hond. Wat zeg je eigenlijk tegen een Ierse waakhond die trek heeft in Hollands vlees? Maar mijn “energy” is kennelijk in orde en van telepathisch communiceren is nu even geen sprake. Ik denk dat er niemand was is bij mij in de buurt wil komen want mijn lichaamstaal spreekt boekdelen. En zo druipt Fikkie af.

Bijzonder contact tussen mij en mijn hond

Zo komen we na een lange wandeling weer terug op de camping. Groot is mijn verbazing als ik naast mijn tent een enorme camper geparkeerd zie staan. Daar heb ik nou net geen zin in. Dus ik buig mij over mijn hond en fluister in zijn oor :” Tych, laat jij eens zien dat jij ook een enorme stoere waakhond kan zijn” Tot mijn grote verbazing hoor ik ineens een diep gegrom uit de keel van mijn hond komen. Alsof het uit zijn tenen kwam. Net alsof hij de gevaarlijkste hond van Ierland is. Ik schrik er zelf van. “Is dit mijn hond?” vraag ik mij af.

De hond hoort de lach in mijn stem

Wat doe je dan als mens? “Deze hond hoort niet bij mij” kan ik niet zeggen. Dus er zit niets anders op dan hem quasi bestraffend toe te spreken. Maar mijn hond kent mij langer dan vandaag. Hij hoort de lach in mijn stem. Hij is gelukkig niet bepaald onder de indruk en gaat tevreden bij de tent liggen. De situatie is weer rustig. Ik loop even weg. Mijn grote zwarte hond ligt op zijn vertrouwde plek de boel in de gaten te houden bij de tent.

Mijn hond als mijn beschermengel

Maar wanneer ik na vijf minuten terug kom, is er geen camper meer te bekennen. En moet ik vreselijk lachen om mijn hond. Uiteraard kreeg hij een enorme knuffel. En ik ben blij dat wij elkaar zo goed verstaan. Mijn hond als mijn beschermengel.

Ben jij ook dol op dieren? Zou jij ook met je hond willen kunnen communiceren? Dan is de Cursus Communiceren met Dieren misschien wel wat voor jou. Het is niet eens moeilijk! Je kan ook alvast gaan oefenen met de Gratis tips om zelf met dieren te kunnen communiceren.