Magische momenten met walvissen

Kun jij je ook zo verbonden voelen met een ander individu? Zodanig dat de scheidingslijn tussen wie wie nu is, eigenlijk vervaagt? Misschien herken je dit uit een moment met je kind of met je dier. Dan zul je dit gevoel in onderstaand artikel misschien ook wel herkennen.

Begin 2011 trekken we een maand uit om op een eilandengroep in de Stille Oceaan in contact te komen met wilde dolfijnen. Hier blijken ook walvissen te leven.

Oefening in onze cursus The Live Connection

Deze werkvakantie zal ik ook benutten om onze nieuwe cursus The Live Connection verder uit te werken. Onderdeel van deze cursus is een oefening waarin je je helemaal verplaatst in een bepaalde diersoort. In de cursus is dat een hond, kat, paard, vogel of konijn. Gisteren heb ik deze oefening helemaal uitgewerkt. Ik denk dat het een toppertje is.

Morgen de zee op

Deze nacht kan ik de slaap niet vatten. Morgen gaan we met de boot op zoek naar dolfijnen en walvissen in open zee. Wat nu als ik alvast die oefening doe die ik vandaag voor The Live Connection heb uitgeschreven? Gewoon eens kijken wat er gebeurt.

Ik wil één worden met de walvissen

En zo geschiedt. In de nachtelijke uren tune ik, terwijl ik wakker lig, in op ‘de walvissen’. Ik wil graag één worden met ze. Ik open mijn hart voor ze en pas mij aan hun energie aan. Ik neem hun trage ademhaling over, hun trage bewegingen. Het voelt kalm en rustig. Het voelt als één met de walvissen.

Ik adem walvis

Als ik ’s ochtends wakker word, voel ik mij ‘walvis’. Ik adem walvis, ik beweeg walvis, ik denk walvis, ik ruik walvis, ik hoor walvis. En als Nathalie mij een simpele vraag stelt waarover ik na moet denken, antwoord ik: vraag maar even niks aan mij alsjeblieft, ik wil in deze energie blijven, ik voel mij walvis, ik sta helemaal open voor walvis.

We doen een walvis- en dolfijnmeditatie

Aan de baai die wij dagelijks al vroeg bezoeken, heerst zoals elke ochtend een serene rust. Een mooi moment om weer een walvis- en dolfijnmeditatie te doen. We zenden onvoorwaardelijke liefde naar alle walvissen in de oceanen.
Van hier tot aan de horizon is geen walvis te bekennen.

Na een half uurtje mediteren, beginnen ze zich met steeds grotere regelmaat te laten zien. We doen een poging ze naar ons toe te halen, de baai in, maar dat lukt niet. Wel komen er in de tijd dat we aan de baai zitten, zeker 10 tot 15 walvissen voorbij op een afstand van max 1 km bij ons vandaan. Tegen de middag vertrekken we naar de haven. Daar ligt de boot van 7 meter op ons te wachten. Daarop moet het dus gebeuren.

Met de boot naar open zee

Als wij eenmaal op de boot zitten naar de open zee, laat ik het menselijke gekwetter op die boot langs mij afglijden. Ik stel mij open voor de walvis. De liefde die en het diepe respect dat ik voor het dier voel, gonst door mijn systeem en hierdoor de kosmos in.

We wanen ons als in een sprookje

En dan gebeurt het ongelooflijke: we zien in de komende paar uur enkele tientallen bultruggen, als het er geen honderd zijn geweest. Vele op nog geen twintig meter van de boot. Vier walvissen blijven ons volgen en blijven contact zoeken. Zij naderen de boot tot op een meter of vijf. Ze blijven zeker drie kwartier bij ons in de buurt, ook als de motoren worden stilgelegd. Ze zwemmen onder de boot door, langs ons heen. We ervaren zelfs dan geen greintje angst. We voelen ons één met de walvissen. Ze zwemmen een stukje weg en komen dan weer terug. Ze omcirkelen ons, ze zoeken contact. Wij zingen ze toe, juichen ze toe als ze boven water komen om ons hun schoonheid te laten zien. Het is adembenemend mooi. De gids heeft dit in haar tien jaar nog niet meegemaakt. De kapitein ook niet. Het is als in een sprookje.

En weer verschijnt een walvis langzij

Als de walvissen uit zicht zijn, mogen wij weer te water. Met ze zwemmen is volgens de wet helaas, helaas niet toegestaan. Nathalie ligt er als eerste in en de rest maakt zich klaar om haar te volgen. En dan verschijnt langszij weer een walvis, op nog geen tien meter bij Nathalie vandaan. We doen nog een poging om toestemming om in het water te gaan en te blijven maar de kapitein is bang dat zijn vergunning anders wordt ingetrokken. Ook Nathalie moet het water uit. Helaas.

Laat ons je mooie kind zien alsjeblieft

Als de bultruggen uiteindelijk definitief wegzwemmen, zetten wij weer koers naar het land. Iedereen is stil van de ervaringen. Onderweg komen wij nog een walvismoeder tegen met een jong kalf. Ik vraag haar of zij haar mooie kind aan ons wil laten zien en ze verandert haar koers met 90 graden, komt onder water langszij en showt haar kind boven water op 20 meter afstand aan de mensen op het achtersteven.

Walvissoep

Als we terug in de haven zijn, wordt onze kapitein aangesproken door een collega die ook met toeristen de zee op gaat voor dolfijnen en walvissen. Ook hij meert net aan. Hij en zijn passagiers kijken wat sip. Terwijl onze kapitein het heeft over ‘walvissoep’ op zo- en zoveel graden buiten de kust, hebben de andere kapitein en zijn passagiers geen walvis gespot.

Wij bedanken het universum voor deze magische momenten met walvissen

Uit dankbaarheid voor wat we die dag hebben mogen meemaken, eindigen we de dag met een meditatie aan de baai. We bedanken de oceanen en de walvissen en halen nog één keer de boot voor ons waarop wij dit magische moment hebben mogen ervaren.

De walvissen zijn afgekomen op een gouden zon

Tijdens de meditatie wordt duidelijk dat de boot zich in een gouden zon heeft bevonden. Deze gouden zon is ook vanuit het perspectief van de walvissen onder water van verre waarneembaar geweest. Ze voelden zich aangetrokken door deze mooie lichte energie en wilden er graag in de buurt zijn. Magische momenten met walvissen zijn niet alleen Nathalie en mij gegeven. Veel vrouwen die met dieren communiceren, hebben geleerd hoe zij dit soort magische momenten met allerlei dieren om hen heen herkennen. Wil jij dit ook kunnen? Schrijf je dan in voor onze Cursus Communiceren met Dieren. Er zal een wereld voor je open gaan.