Het roer om

Het roer om.
Een paar jaar terug gaf ik een lezing in Groningen. Het was in een klein zaaltje met ca 50 mensen. Tijdens de pauze werd ik benaderd door een vrouw. Haar naam is mij ontschoten maar toen zij zich aan mij voorstelde, vertelde ze er wel bij dat ze dierenarts was. Ik vroeg mij af hoe mijn verhaal bij haar was binnengekomen. Dat wat ik voor de pauze had verteld, stond natuurlijk lijnrecht tegenover dat wat mevrouw had gestudeerd.

De kwaliteit van de reguliere mens en diergeneeskunde laat haar wensen over

Daarbij wind ik er nergens doekjes om dat ik vind dat de kwaliteit van het reguliere circuit, zowel voor mensen als voor dieren, veel te wensen over laat en dat daar veel draait om geld verdienen, al dan niet als harlekijn van de farmaceutische en diervoedingsindustrie. Ook tijdens een lezing ga ik een eventuele confrontatie niet uit de weg.

Uit dierenliefde van reguliere dierenarts naar homeopathische dierenarts

Dus tijdens die pauze vroeg ik mevrouw wat ze er tot nu toe van vond. Tot mijn stomme verbazing was ze lovend. Ze vertelde mij dat ze het helemaal met mij eens was. Ze was dan wel dierenarts maar ze was 15 jaar eerder gestopt als regulier dierenarts. Ze was het lopende-band-werk beu en in feite had ze tijdens de opleiding niks geleerd, vertelde ze.

Vervolgens verbeterde ze zich. Nou, ik heb tijdens de opleiding wel heel veel geleerd, maar heel veel dat gewoon niet waar is. Ik word nog bijna dagelijks geconfronteerd met de dingen die ik heb geleerd en die gewoon niet kloppen. Ik werk nu sinds 15 jaar als homepathisch dierenarts namelijk.

‘Ik was ontevreden over de resultaten van mijn werk’

Het enige waar ik in de hele opleiding iets aan heb gehad, is de anatomie. Van die kennis maak ik nog steeds gebruik. Voor de rest ben ik nog steeds dingen aan het afleren. Dingen die erin gestampt zijn maar die gewoon niet waar zijn. Toen ik haar vroeg hoe zij tot dit besluit was gekomen, haalde ze diep adem.
De vrouw antwoordde: “Ik werkte al jaren als dierenarts maar ik werd steeds meer ontevreden over de resultaten van mijn werk. Dat lag natuurlijk ook aan het proces waarin ik zat. Ik kreeg steeds minder voldoening van mijn werk.”

Het roer om

“Op een dag woonde ik een symposium bij voor dierenartsen. Wat het precieze onderwerp was, kan ik mij niet meer herinneren. Wel de tip die de zaal kreeg en die mij er in één klap van bewust maakte dat dit niet de stroming was waartoe ik wilde behoren.”

[De tip is schokkend. Alleen verder lezen als je een sterke maag hebt.]

Dit was de tip: Als je geld nodig hebt, snijd dan – als er een tumor binnenkomt – niet de hele tumor weg. Dan kun je namelijk nog een keer opereren.
Dat is het moment waarop de toehoorder van mijn lezing er vol afschuw uit is gestapt en haar eigen pad is gaan volgen. Uit liefde voor de dieren. Ze vertelde mij er geen moment spijt van te hebben gehad.

Wanneer was het voor jou genoeg?

Wat was voor jou het moment waarop jij het roer omgooide in de manier waarop jij met dieren omging? Durf/wil je dat hier kwijt?

Voor mij persoonlijk was het de manier waarop ik op de manege leerde om paarden te slaan en te schoppen als ze niet deden wat ik wilde. Maar dat heette natuurlijk geen schoppen en slaan. Dat heette: je hulpen gebruiken. Ik heb het mijn hele jeugd gedaan. Omdat mij geleerd werd dat het zo moest. Maar daarover in een ander artikel meer.

Wanneer ging voor jou het roer om?