Fair Brocante in Haaksbergen

Fair Brocante in Haaksbergen. In 2008 maakte ik voor het eerst kennis met deze fair. Niet omdat ik er iets ging kopen; ik wist toentertijd niet eens dat er zoiets was in Haaksbergen, maar omdat ik werd benaderd door de organisator van de fair: Clair.

Het leek Clair ontzettend leuk om De Zomerhof bij Fair Brocante in Haaksbergen te betrekken. Wat zou het een enorm leuk plaatje zijn: vier ezeltjes op het gras bij de Watermolen van Haaksbergen. Het zou echt een verrijking zijn van de Fair. Omheining en schrikdraad en zo moesten we dan wel zelf regelen.

Decisions, decisions

Oef, het werd een lastige beslissing. Gingen we voor de naamsbekendheid en de goodwill die wij in Haaksbergen zouden kweken door aan deze Fair deel te nemen? We inventariseerden de volgende werkzaamheden:

Werkzaamheden voordat de fair begint

Het regelen van een trailer
Het regelen van een auto met trekhaak
Het regelen van een chauffeur
Laden van de ezeltjes
Aansluiten van stroom
Uitrollen van schrikdraad
Plaatsen van schrikdraadpaaltjes
Neerleggen van hooi
Strooien van muesli
Meebrengen van mestscheppen
Meebrengen van watertonnen

Werkzaamheden tijdens de Fair Brocante

Vullen van watertonnen
Doorlopend mest ruimen
Bijvullen van hooi
Mensen attenderen op het schrikdraad
Mensen te woord staan
Kleine kinderen en honden op afstand houden van het schrikdraad

Werkzaamheden na de fair

Watertonnen legen en inladen
Mest verzamelen en inladen
Hooi verzamelen en inladen
Ezels laden en naar huis rijden
Stroom loskoppelen
Schrikdraadapparaat inladen
Schrikdraad oprollen en inladen
Afscheid nemen van chauffeur

Doen we mee of niet?

Ons wordt een enorme investering gevraagd. Qua tijd en qua menskracht.
Voor de zekerheid vraag ik Clair wat de winst is voor De Zomerhof als zij haar medewerking verleent aan deze fair. Clair antwoordt hierop: “Nou, jullie kunnen visitekaartjes afgeven.”
We zijn niet overtuigd van onze winst aan dit geheel: visitekaartjes afgeven. Het eerste dat ik zelf doe met een visitekaartje is die rommel wegmikken.
Toch willen we er even over nadenken. We gunnen het idee het voordeel van de grote twijfel.

De Fair Brocante in Haaksbergen is voor ons niet haalbaar

Na een week besluiten we dat het echt niet haalbaar is. Wat een enorme organisatie vergt het ons, zonder dat er iets wezenlijks tegenover staat. Visitekaartjes kunnen we ook afgeven tijdens de woensdagochtendmarkt in het centrum van Haaksbergen. Daarvoor hoeven we niet een hele dag met vier ezels te slepen en te leuren.
En als Clair bovendien meldt dat wij als deelnemer ook nog eens € 90,- moeten betalen omdat de notaris ook betaald moet worden, doet dat de bij ons de deur dicht. Hoezo moeten alle deelnemers bijdragen aan het salaris van de notaris die met naam en toenaam genoemd gaat worden en hiermee betaald reclame voor zijn eigen toko kan maken?
Hoezo wordt 1 deelnemer betaald en moeten de andere daarvoor dokken?
Dit valt bij ons verkeerd. Dus geen Fair Brocante in Haaksbergen voor ons. Niet in 2008 en ook niet in de jaren daarop.

De Fair Brocante is weer in Haaksbergen

18 augustus 2013. Vandaag hebben we een uurtje over en op internet zien we dat de Fair Brocante in Haaksbergen vandaag weer is.
Dat komt goed uit omdat er misschien ook nog wel een kraampje staat met biologische streekproducten. Van onze natuurgeneeskundige hebben wij namelijk de opdracht gekregen om koudgeslingerde honing te kopen. Die uit de winkel is verwarmd geweest en dat is niet goed, zo schijnt. Verwarmde honing zet om tot suikers en dat is niet gezond. Koudgeslingerde honing doet dat niet. Die is wel goed.
Leuk. Kunnen we meteen eens kijken of we al die jaren toch niet de boot hebben gemist. We kunnen het roer natuurlijk altijd nog omgooien.

”Wat een aanfluiting…”

Parkeren doen we op aanwijzing van de parkeerwachter aan het begin van de weg naar de Watermolen. Deze weg is verder helemaal afgezet. Dat stuk wandelen we dus in de richting van de Fair.
Onderweg naar de Fair Brocante in Haaksbergen horen we terugkomers een paar keer mopperen: Wat aanfluiting! en: We gaan toch geen 8 euro betalen om rommel te bekijken?

Dan wandelen we tegen een toegangshek aan met rechts daarvan een kraampje met twee allervriendelijkste dames.
Het is kwart over drie geweest en het verbaast me dat er nog steeds entree wordt geheven.
Ik vraag dus: Moet je nu nog steeds betalen? De dag is zo goed als voorbij.
Daarop krijgen wij het antwoord: De organisatie heeft doorgegeven dat je vanaf half vier gratis naar binnen kunt. Dat is dus over 12 minuten. We gaan om 16:00 uur sluiten dus dan heeft u nog een half uurtje.

Even wachten…

Nou, 8 euro voor twee personen die een potje honing willen kopen … dat is ons net iets te gortig. Wij wachten dus even naast het toegangskraampje. Geen probleem. Het is mooi weer en we genieten van alle mensen die ons passeren en de mensen die weer terugkomen van de Fair Brocante in Haaksbergen.
En dan is het half vier. We lopen naar binnen en hoewel we de tien minuten op 10 meter van het kraampje hebben gewacht en de dames ons gezicht zich dus zouden moeten herinneren, zeg ik nog: “We hebben een afspraak he? Vanaf half vier was het gratis.”

De jongste van het stel antwoordt: “Nee, hoor, dat hebben wij niet gezegd. Het is nu € 2,50.”
“Maar dat is niet de afspraak. Zojuist zei u nog dat het vanaf half vier gratis zou zijn”.
De oudere van het stel duikt nu weg. Heeft het opeens erg druk. Kan opeens geen oogcontact meer maken. Begint druk papiertjes te schrijven.
De jongste herhaalt: “Nee, hoor, dat hebben wij niet gezegd. Het is nu € 2,50”.

We laten het er maar bij

Misschien is het mijn leeftijd. Ik ben natuurlijk al wel een vijftigplusser. Misschien hoor ik alles niet meer goed. Het klinkt natuurlijk ook erg hetzelfde: ‘het is gratis’ en het is ‘twee euro vijftig’. Misschien toch Willeke Alberti eens raadplegen. Voor welke club maakt die toch ook weer reclame?
De honing die wij zoeken, heeft de imker aan het eind van onze straat waarschijnlijk ook wel.

Het is duidelijk. Fair Brocante in Haaksbergen heeft ons niets te bieden.