Dolfijnen chakrameditatie

20/2/2011 Dolfijnen chacrameditatie: Vandaag weer vroeg op. Om 07:00 uur staan we bij de eerste baai. Er zijn dolfijnen en zo te zien maken ze contact met de snorkelaars. Wij gaan er ook in. Ze zijn dicht bij het strand. Op een meter of 100 schat ik in. Terwijl we naar ze toe zwemmen, doe ik – omdat ik toch niks anders te doen heb – de chakrameditatie die ik in The Life Connection als nieuwe meditatie ga inbrengen.

Dolfijnen chacrameditatie

We zwemmen naar de groep toe en inderdaad, ze zijn in voor een samenzwem en voor het spelen met een boomblad. Het is een groep van ca 40 leden. De groep verspreidt zich gemakkelijk in een aantal kleinere groepjes. Op een bepaald moment heb ik de indruk dat ik te hard moet werken om ze bij te kunnen blijven en dat ze me telkens te snel af zijn. Dat is het moment waarop ik afhaak. Het is of heel graag, of niet. Ik ga me niet opdringen. Ik ga ze niet opjagen. En daarom zwem ik terug naar het strand. Ik begin het trouwens toch al koud te krijgen. En dan word ik, onder mij, ingehaald door drie dolfijnen. Allemaal even groot. Ze zwemmen in mijn tempo. Ik open mijn hartchakra en zend ze alledrie onvoorwaardelijke liefde. Ik krijg het gevoel dat ik ze aan het healen ben. Hoewel ik mij hiermee met name richt op de rechterdolfijn, bedenk ik mij later dat het de middelste dolfijn moet zijn geweest die hulp nodig had. Deze werd ondersteund door twee leden van haar familie. De dolfijnen komen omhoog om adem te halen, zwemmen dan naast mij, verdwijnen weer in de diepte en komen weer omhoog. En ze blijven mijn tempo aanhouden. Dit tafereel duurt een minuut of tien. Ik ervaar het als bijna hypnotisch. Al die tijd zijn er geen andere snorkelaars in de buurt. Op een bepaald moment komen de andere leden van de dolfijnengroep wel kijken wat er gebeurt en bevind ik mij in een dolfijnenzee. Na een poosje is het klaar. Het drietal zoekt aansluiting bij de groep en ik zwem naar de kust. Onderweg kom ik Nathalie tegen. Zij heeft weer een geweldige samenzwem gehad en ook weer met een dolfijn gespeeld. Aan onze behoeftes is voor vandaag weer even voldaan ;-). Terwijl we terugzwemmen horen we een walvis zingen. En nog eentje. We proberen de dieren te traceren maar vanuit de zee lukt dat niet. Op de kant horen we dat het inderdaad twee walvissen zijn geweest.  Wij hebben de indruk dat het weekend is. Het is erg druk op het rotsenstrand en in de baai. Achter ons staat een inheemse trommelaar op een jambee te trommelen. Een collega staat ernaast en blaast op een enorme hoorn. Het lijkt wel of de dolfijnen erop reageren want ze komen weer dichter naar de kust.

Inmiddels wemelt het in het midden van de baai van de kayaks, snorkelaars en dolfijnen. Met de ritmische muziek op de achtergrond en al die mensen in het water met om ze heen de dolfijnen die vrijwillig ervoor kiezen bij al deze mensen aanwezig te zijn, ervaar ik een gevoel van geluk en harmonie. Het voelt zo goed wat hier gebeurt. De dieren volkomen vrij in hun doen en laten. Zij zijn degenen die het spel afbreken en het ruime sop kiezen als zij er genoeg van hebben.

Als we terugkomen in de lodge, heb ik een pendelafspraak met een van de andere gasten. Hij schijnt bedreven pendelaar te zijn en hij legt mij ’t een en ander uit. Het pendelen kunnen we gaan inzetten voor de module Vermissingen die volgens de planning eind 2011 gaat draaien. We gaan dan een vitaliteitsschaal inzetten en werken richting het morfische veld van het vermiste dier.