Dierentolk Marjon in gesprek met: een papegaai.

De eerste keer dat ik met deze stoere bink in contact kwam waren de vragen allesbehalve fijn voor hem. Tenminste, zo voelde het op de één of andere manier. Ik wist van de leefomstandigheden van Bink niks, ook wist ik niet waaróm deze vragen gesteld werden. Dit werd me pas duidelijk nadat ik een terugkoppeling had ontvangen van de aanvraagster.

De vragen gingen vooral over de veranderde woonomstandigheden van Bink. Dat hij door omstandigheden veel alleen zat, en hoe hij dit ervoer. Of hij meer open stond voor het alternatief: een ander gezin. Maar dan zou hij 2 uur moeten rijden en bij, voor hem, vreemde mensen moeten gaan wonen.

Verder wilde de aanvraagster graag weten hoe het met zijn gezondheid gaat, hij is namelijk al bejaard.

Op het moment dat ik met Bink contact krijg valt het me op hoe goed zijn gehoor ontwikkeld is. Vaak zit hij te luisteren naar de geluiden om hem heen, hij is altijd nieuwsgierig waar het geluid vandaan komt en wil de betekenis ook graag weten.
Bink is een gezellige kletskous en vertelt me heel veel. Hij laat me weten dat de laatste jaren ook veel tegen hem gebabbeld wordt.

Ook weet hij te vertellen dat hij het lievelingetje van de partner van de vrouw is geweest. De partner is niet meer in leven, zo laat Bink me weten. En dan vertelt Bink me opeens dat hij ook niet meer bij de vrouw woont nu. Het huis waar hij nu verblijft is veel lichter. En nog meer herkenbare dingen over het huis vertelt hij me.

Bink heeft veel jeuk en irritatie aan zijn huid, hij zelf weet niet zo goed waardoor dit komt. Wel weet hij me te vertellen dat de warmte in huis niet prettig aanvoelt.
Bij deze vraag krijg ik ook ’n tip binnen, namelijk om Bink een kuurtje van spirulina te gaan geven.

Bink laat me het geblaf van een hond horen en hij zelf schijnt ook een beetje te kunnen blaffen.
Dan gaan we terug naar de hamvraag: of hij het erg vindt om vaker alleen te zijn, of dat hij liever naar dat nieuwe gezin zou willen verhuizen.
Bij Bink voel ik geen verveling, wel een afwachtende houding. Ik heb hem uitgelegd dat hij niet meer terug kan naar zijn vrouwtje. Bink blijft stil, het dringt nog niet zo goed tot hem door. Ik geef hem de ruimte en stuur ondertussen veel energie naar hem.

Verdriet, verwondering, nieuwsgierigheid, leegte, dit alles passeert de revue. Zijn gedachte hierover is zó verdeeld.
“Zie ik mijn mens dan nooit meer?”
“Ik vermoed van niet Bink.” En opeens voel ik een knoop in zijn maag.
Ik voel opstandigheid en ook iets anders. Het lijkt erop dat het anders zal gaan lopen dan de mensen nu vermoeden. Bink zelf dacht tot nu toe ook steeds dat het maar tijdelijk was en hij weer bij zijn vrouwtje kon gaan wonen.

Zo hebben Bink en ik nog geruime tijd zitten praten over de voor- en nadelen. Maar steeds voel ik in mijn achterhoofd dat hij dichter bij zijn oude huis zal gaan wonen dan iedereen nu vermoedt. Een heel bizar gevoel. Alsof er iets staat te gebeuren wat niemand nog voorziet.

En wat waren deze gevoelens toch waar, zo bleek naderhand.
Hier een beetje feedback van de aanvraagster:
Wat is er veel gebeurd sinds jouw verslag! We hebben de woorden van Bink erg serieus genomen, het raakte ons erg!

Goed nieuws: Bink gaat een dezer dagen verhuizen. Hij gaat naar het nieuwe huis van zijn vrouwtje en daar weer samen met haar wonen!
Het was eerst niet de bedoeling dat ze weer zelfstandig zou gaan wonen, maar ze is zó wonderbaarlijk opgeknapt dat ze dit wel weer kan.

De aanvraagster vraagt me of ik nogmaals met Bink wil gaan communiceren en hem daarbij ook wil voorbereiden op de rit en verhuizing. Hij komt dan niet meer in zijn oude huis te wonen maar wel samen met zijn vrouwtje in een nieuw huis.
Er wordt goed voor Bink gezorgd tijdens de bijna 2 uur durende rit.

Je zult begrijpen dat ik zó blij ben voor Bink, en wil graag nogmaals in contact met hem…