Dierentolk Marjon in gesprek met: een konijn
De eerste keer dat ik met dit lief, slim konijn contact mocht maken was hij nog maar 12 weken jong.
De verzorgster vroeg aan mij of ik het konijn kon geruststellen, omdat hij tijdens het aaien nog erg onzeker gedrag vertoonde en af en toe zelfs ging tandenknarsen.
Wanneer de verzorgster over zijn neusje wilde aaien dook hij soms weg.
De vrouw forceerde niks en heeft mij daarom gevraagd of ik kon helpen.
Het contact is zo gemaakt. Konijn vindt het zalig om telepathisch contact te hebben, alsof hij al jaren niet anders gewend is.
Hij voelt voor mij al meteen vrij en blij aan, geen remmingen. Geen angsten.
De verhuizing van de fokker naar zijn nieuwe huisje verliep relaxed. Kortom, een konijn zonder zorgen.
Maar waarom dan toch dat schrikachtige voor die handen?, vraag ik me af.
Ik vraag dit dus aan het konijn, en meteen laat konijn mij het geluid van een roofvogel horen. Bij dit geluid krimpt het konijn in elkaar.
‘Maar liefje toch, je bent in huis geboren en ik heb begrepen dat jij nog niet buiten bent geweest. En al is het natuurlijk instinctief dat prooidieren op hun hoede zijn voor jagers; zoals jij schrikt voelt het alsof je mee hebt gemaakt dat je aangevallen bent door een roofvogel.’
En dit klopt inderdaad, konijn is in zijn vorig leven gevangen door een roofvogel en zo aan het einde van zijn leven gekomen.
Dit trauma heeft konijn meegenomen in dit leven en daardoor is hij gewoon zó op zijn hoede wanneer iets vlak boven hem is.
Konijn heb ik geholpen om de afdrukken uit zijn vorige leven een plaatsje te kunnen geven. Hij heeft het kunnen verwerken en vervolgens los kunnen laten.
Verzorgster mailde mij met de blijde boodschap dat konijn het aaien na de communicatie zeer fijn vindt en er soms zelfs om komt vragen.
Andere vraag was waarom konijn zo ontzettend veel dronk. Hij kon wel een halve liter per dag drinken.
Het viel me eerder wel al op dat de lucht waarin het konijn leefde ontzettend droog aanvoelde, konijn liet me al eerder weten dit hélemaal niet prettig te vinden. Bij de fokker was de luchtvochtigheid hoger.
Maar dit is niet de hoofdoorzaak, konijn vertelt mij dat hij zich vaak verveelt en dus drinkt uit verveling.
De blindedarmkeuteltjes eet hij nog niet op en ook daar vraag ik hem naar.
Hij heeft dit niet goed geleerd van zijn moeder, en omdat er geen andere konijnen rondom hem waren toen hij nog bij de fokker woonde, kon hij het ook niet leren van onder ander zijn oom, tante of vader.
Ik heb konijn verteld dat hij wel die blindedarm keuteltjes moet eten zodat zijn darmen gezonder worden/blijven. Hij had namelijk nog regelmatig last van plakpoep.
De verzorgster had voordat dit konijn bij haar kwam wonen haar andere konijn moeten laten inslapen, ze wilde dus toch wel graag weten of het overleden konijn ervoor gezorgd had dat dit konijn op haar pad kwam.
Konijn vertelt mij het volgende: ‘Nee, ik heb gewacht totdat de lessen tussen het andere konijn en mijn verzorgster ten einde waren voordat ik bij haar ging wonen. Ik had geduld en wist dat ander konijn zeer goed werk verrichte bij vrouwtje. Wel merk(te) ik soms wat terughoudendheid bij vrouwtje, of dit onbewuste eigenwijsheid is weet ik nog niet. Daarom ben ik nu in haar leven, ze kan onder andere gaan leren om los te laten, de dag van vandaag te zien en geen zorgen te hebben over morgen.”
Wow, PRACHTIG!
Ik ben nogmaals teruggekomen op het drinkgedrag daar ik vreesde dat het een verslaving was geworden. Sommige konijnen kunnen namelijk een soort van verslaving ontwikkelen voor de nippel van zo’n drinkfles.
Ook bij konijn merkte ik wel dat hij het niet fijn zou vinden wanneer hij uit een bakje met water moest gaan drinken. Hij was bang dat zijn bezigheid afgenomen werd.
Ik verzekerde hem dat dit toch wel het beste was daar anders zijn nieren véél te zwaar belast werden. En dat zijn verzorgster andere bezigheden ging zoeken voor hem, zodat hij zich niet meer hoefde te vervelen.
Dit heeft de verzorgster ook gedaan en sindsdien drinkt hij weer normale porties.
Als blij konijn laat hij me zien dat hij in een bakje met zand rolt, zalig vindt hij dat.
Tijdens het communiceren viel m’n oog op een schaaltje met rozenblaadjes. Deze bleek daadwerkelijk in huis te staan.
Ik moest direct aan de symbolische boodschap denken, die zeer goed paste bij de verzorgster: Rozengeur helpt bij verdriet, teleurstelling en liefdesverdriet. Maar ook bij angsten en deprimerende gevoelens. Bij stress, vermoeidheid en uitputting.
Bij het afscheid nemen van konijn laat hij me weten de kleur paars een hele mooie kleur te vinden. Alles wat paars is trekt zijn aandacht. Alsof hij daarmee wil zeggen: ‘Ik heb zo mijn eigen wijze en originele manier van doen.’ Want dat zegt de kleur paars….