Dierentolk Marjon in gesprek met: een hond.

‘I am your lady ‘van Celine Dion begon ik te neuriën op het moment dat deze mooie dame en ik contact kregen met elkaar.
En het klopt, vertelde de verzorgster; haar hond is een echte lady en daar gedraagt ze zich ook naar.

Deze hond woont bij een hond waar ik eerder al mee gesproken heb.
Ik mocht met haar communiceren na de communicatie met de reu. Om, onder andere, te vragen of ze wellicht de omgang met haar roedelgenoot wat kon aanpassen, zodat hij meer ruimte krijgt.

Bijzonder dat zij mij te kennen gaf dat ze sommige woorden niet goed begrijpt, niet goed interpreteert, of verkeerd ‘verstaat’. Alsof ze dyslectisch is, of een spiegel is van iemand in de familie met dyslexie.
De reu gaf, in mijn gesprek met hem, ook aan telkens het gevoel te hebben, dat men hem niet goed begreep. En dat hij de mensen niet goed begrijpt.

De communicatie met deze hond was zeer aangenaam. Ze straalde een hele fijne energie uit.
Ziet er ook knuffelig uit.
En daar schuilt ook het gevaar, in het knuffelig er uitzien… Vreemden voelen zich altijd tot haar aangetrokken en willen, of gaan, haar te pas en te onpas aanraken.
Ze liet weten dit hélemaal niet prettig te vinden en zich er zelfs ongemakkelijk onder te voelen.
De mensen wisten wel dat het niet altijd fijn was voor haar, maar nu ze het zelf heeft kunnen vertellen letten de mensen er nóg beter op dat vreemden haar niet zomaar beginnen te aaien.

Gedurende ons gesprek merkte ik meer en meer dat zij ontzettend naar de man in huis trekt, zoals de reu veel meer naar de vrouw des huizes trekt.
Het groeiproces van de man en deze hond lijken zo’n beetje gelijk op te gaan.
De hond heeft een hele jonge ziel, net als de man.

De hond vertelde 100 uit, over koetjes en kalfjes. Telkens als ik voorstelde om te beginnen met de vragen van de verzorgers, begon ze weer over iets te vertellen.
Op deze manier kwam ik er wel achter wat 1 van de problemen was bij haar. Ze vindt de druk van het serieuzere werk té zwaar en houdt eigenlijk meer van ‘lang leve de lol’ dingetjes.
Ook de wensen van de reu zijn voor haar best zwaar, al probeerde ze wel daarin mee te gaan. Maar ze heeft het gevoel dat het mes maar aan 1 kant snijdt.
Ze wil graag met hetzelfde respect behandeld worden door de reu, als de reu van haar wenst.

Veel probleempjes bij haar worden direct, dan wel indirect, veroorzaakt door de reu, zo gaf ze te kennen.
Toch, nadat we een hele tijd hierover gesproken hadden, kwamen zowel zijzelf als ik tot de conclusie dat ze helemaal niet zo begripvol en meegaand blijkt te zijn als ze van zichzelf dacht.
De reu is eigenlijk véél toleranter.

Deze mooie dame leert snel en is zeer intelligent.
Ze begreep aan het einde van de communicatie dat ze haar karakter echt niet hoeft proberen te veranderen, maar dat ze wel meer als roedel kan gaan leven. Dat ze daarnaast ook begrip kan opbrengen en de andere hond kan gaan behandelen zoals zij zelf behandeld wil worden.

Er kwamen enkele tips bij mij binnen voor de verzorgers over hoe zij de beide honden kunnen begeleiden in dit proces. Wat ze ter harte hebben genomen.

Deze Lady doet het na de communicatie al zóveel beter, dat de mensen met recht super trots op haar zijn.