Dierentolk Marjon in gesprek met een hond.
Codie; een reis door het lichaam.
Ons contact was er al direct. Alsof Codie aan het wachten was op me. Hij houdt van iemand om zich heen. Wil inderdaad totaal niet meer alleen zijn.
Wanneer ik mezelf toch nog voorstel aan Codie en hem vertel waarom ik op deze manier contact met hem maak, dat jij Patty graag wil dat ik een reis door zijn lichaam ga maken, voel ik verschillende dingen bij hem.
Ik voel blijdschap, maar ook een heel diep verdriet bij Codie.
Ook merk ik nieuwsgierigheid op, ongeduld ook een beetje. Het lijkt wel alsof hij de introductie achterwege wil laten en direct wil beginnen met wat voor hem echt belangrijk is.
“Jij bent me er één. Zó lief, zo ongeduldig wat betreft ons contact. Toch merk ik niet aan jou dat jij een ongeduldig karakter hebt.”
Codie is zeer intelligent. Soms lijkt het net alsof hij als een mens na aan het denken is.
“Ik wil het toch graag eerst hebben over hoe jij leeft, of met wie je leeft. Of iets anders waardoor ik je iets beter leer kennen. Is dat goed?”
Meteen laat hij weten dat hij van zijn sportieve mensen houdt. Jullie trekken er vaker op uit, zo laat Codie me weten. Volgens Codie zijn jullie beiden heel vaak bij hem, met hem. Ik denk dat hij bedoelt dat jullie niet werken of thuis werken.
Rondom hem laat hij me geen andere dieren zien en ook geen kleinere kinderen.
Dan voel ik opeens weer een intens verdriet bij Codie. Hij wil echt nóóit meer alleen zijn. Hij is als pup en jonge hond zeer eenzaam geweest. Daarbij voel ik een zeer verwarde energie. Hij wist niet wat hem overkwam en het voelde toen alsof zijn toekomst onzeker was.
Een vrouw met lang donkerblond/bruin haar laat hij me zien. Deze vrouw ziet hij niet meer. Hij heeft die vrouw lief. Ze probeerde voor hem te zorgen, hem uit z’n schulp(?) te halen. Met zeer weinig middelen.
Waar hij als pup woonde hoorde hij veel auto’s, honden en vogels.
Dan krijg ik een man met een buikje en een vrouw met kortgeknipt roodachtig/kastanjebruin golvend haar te zien.
“Jij laat weten nooit meer alleen te willen zijn. Patty vertelde al dat jij last hebt van verlatingsangst. Patty wil graag weten waarom jij angstig bent als je alleen bent.”
“Ik ben al eens in de steek gelaten. Ik dacht dat mijn vorige verzorgers mij wel weer op kwamen halen, als ze eenmaal wisten waar ik zat. Ik werd door vreemde mensen in een hok gezet en heb mijn verzorgers nooit meer gezien. Terwijl ik zó bang was.”
“Liefje toch. Jij hebt je warme mandje bij Patty gekregen en zij zullen jou nooit in de steek laten. Ze zullen er alles aan doen om het jou zo goed mogelijk naar je zin te maken. Laat je verleden los.”
Praten jullie weleens over zijn verleden? Het voelt namelijk alsof het telkens weer herhaald wordt en dat Codie daardoor zijn verleden geen plekje kan geven. Net alsof hij niet kan gaan verwerken.
Codie is een grappige, ietwat dominantere hond van aard. Die als pup/jonge hond erg onzeker was. Als zó’n intelligente jonge hond niet weten wat je te wachten staat is vreselijk. Elke dag angst hebben. Je eenzaam voelen. Dit heeft er bij Codie wel ingehakt Patty.
Volgens Codie is hij nog niet zo héél lang bij jullie. Als ik het goed begrijp nog geen 2 jaar.
Door zijn verleden én omdat hij niet lekker in z’n vel zit voelt hij zich snel ‘verlaten’. Hij wil voor jullie kunnen zorgen en wil dat jullie voor hem zorgen. Als jullie weg zijn kan dit alle twee niet en dat verontrust hem.
Codie heeft wat dit betreft nog veel te leren. Maar zoals ik eerder liet weten: hij is zeer intelligent. Wat ook wel een beetje een struikelblok is, want hij weet ook wel hoe hij jullie kan ‘manipuleren’. En dit helemaal niet negatief bedoeld. Maar hij weet inmiddels wel hoe hij jullie voor zich kan winnen. De deugniet. Heerlijke hond.
“Codie, jij bent echt een schat. Ik word gewoon blij nu ik met jou in contact sta.
Mag ik jou helpen om het trauma van het eenzaam voelen en wat nog als blokkade bij jou zit los te laten. Te helpen verwerken?”
“Graag”, lijkt hij te fluisteren.
Ik help Codie om de vastzittende blokkade, die ontstaan is door de eenzaamheid die hij ervoer in zijn verleden, om te zetten in een natuurlijk doorstromende energie.
Patty, toen ik hiermee bezig was voelde het alsof deze blokkade ervoor zorgt dat zijn maagwandontsteking niet over kán gaan. Alsof het met elkaar te maken heeft. Zijn psychische gemoedstoestand zorgt ervoor dat het lichaam niet kan genezen.
Meteen moest ik denken aan dat Codie zijn zorgen verbergt achter een masker van opgewektheid.
“Zullen we met de reis door jouw lichaam beginnen?”
Hij vindt het prima en springt hierbij vrolijk tegen me aan.
‘Reis door Codie ‘s lichaam’:
Ik wil benadrukken dat ik geen dierenarts ben en ik alleen doorgeef hetgeen ikzelf doorkrijg.
Terwijl ik Codie ‘s lichaam scan voel ik dat zijn immuunsysteem van slag is.
Hij vertrouwt héél veel op zijn ogen. Zijn neus gebruikt hij een stuk minder. Hij ruikt ook niet zo héél goed.
Codie heeft last van jeuk, zo liet je ook weten. Vooral aan zijn hoofd, oren en nek voel ik dit op dit moment.
Meteen moet ik hierbij denken aan een kattenallergie. Bijzonder.
Ik ‘ruik’ shampoo, kán wasverzachter zijn. Maar ik krijg het gevoel dat je hem soms wast. Codie wassen is eigenlijk niet gezond voor zijn huid.
“Heb jij veel last van de jeuk?”
“Neh. Soms is het irritant, maar echt veel last heb ik er niet van.”
Patty, ik denk wel dat wanneer zijn immuunsysteem weer helemaal in orde is de jeuk ook minder zal zijn.
“Heb jij veel last en/of pijn aan je maag?”
Ja, hij heeft er wel last van. Daarbij laat hij me voelen dat het in het midden van zijn maag het gevoeligst aanvoelt. Wanneer je daarop duwt is dit zéér onaangenaam.
Codie is soms ook misselijk.
“Patty vertelde me dat jij veelvuldig overgeeft. Dit moet toch erg vervelend voor je zijn.”
“Is het ook. Ik voel mijn maag constant en de misselijkheid die ik dan voel is of in lichte mate aanwezig of heel heftig.”
Het bloed overgeven komt door het veelvuldige overgeven. De dierenarts zal dit denk ik ook verteld hebben? Door het vele overgeven springen er soms adertjes.
Codie laat me voelen hoe slap hij zich soms kan voelen wanneer zijn maag opspeelt. Wanneer hij erg misselijk is daarbij.
Héél soms kan hij er ook duizelig door worden.
Ontzéttend veel maagslijm zie ik.
Patty, in de tijd dat ik zijn maag nakeek voelde ik niet 1 keer dat Codie niet misselijk was. Boertjes liet hij zo nu en dan. Maar ook zijn darmen zijn erdoor van slag.
Pijn heeft hij niet echt aan zijn maag, maar soms wel aan zijn slokdarm. Deze voelt voor mij ook schraal aan.
Het viel me natuurlijk al op dat zijn gebit niet recht is. Daarbij krijg ik een beeld te zien van hem als pasgeboren pup en dat er toen iets mis is gegaan.
Aan zijn linkeroor heeft hij een gaatje of scheurtje gehad. Dat gaf een lange tijd een branderig gevoel.
In zijn rechteroor hoort hij soms een piep. Ik denk dat Codie niet héél goed hoort. En daarom veel vertrouwt op wat hij ziet. Of hij hoorde in zijn verleden slechter door een parasiet? Hm, ietwat onduidelijk Patty.
Zijn lymfeknopen in de keel voelen ietsjes opgezet.
Zijn alvleesklier voelt niet in orde aan Patty. Wellicht kan de acupuncturist zich daar ook op concentreren? Natuurlijk overbodig dit door te geven maar doe het toch graag.
Ik merk meer verteringsenzymen op dan dat een gezonde alvleesklier zou produceren. Kán een momentopname zijn. Het lijkt wel alsof de alvleesklier wat geïrriteerd is.
“Gelukkig voelt de rest van jouw lichaam er jong en gezond uit, lieve mooie Codie.
Ik ga daar waar ik kan en mag je energetisch behandelen.”
Na deze behandeling voel ik dat het moment daar is dat Codie en ik afscheid van elkaar mogen nemen. Ons contact wordt al minder.
“Dank je wel voor ons contact en je vertrouwen Codie”.
Ik stuur hem tot slot heel veel Liefde, Licht en Kracht toe en mijn wens voor hem dat hij gauw van zijn chronische ontsteking verlost is.
En dan nemen we afscheid…. “Dag lieve mooie Codie!”…
Tijdens het afscheid nemen voelde ik vaag een vervelend jeukend gevoel in zijn linkerknie.
Patty: Dank je wel voor je verslag!
Het doet mij veel verdriet om te lezen dat Codie vroeger vreselijk eenzaam is geweest, wij voelden dat hij een traumatisch eerste half jaar heeft geleefd maar als je op papier leest hoe onzeker hij zich heeft gevoeld dan doet dat pijn.
Inmiddels heeft Codie een eerste sessie bij de acupuncturist gehad en inderdaad de stroming bij zijn alvleesklier en milt voelen niet goed. Wij hopen dat enkele behandelingen hem goed doen.